Ήξερα πως όταν είσαι έγκυος πρόκειται να αλλάξει το σώμα σου.
Παρ’ολα αυτά είχα την λανθασμένη εντύπωση πως αφού γεννήσω το σώμα μου θα είναι πάλι δικό μου.Από την στιγμή που γεννήθηκε το παιδί μου προσπαθούσε συνεχώς να είναι πάνω μου.
Όταν ήταν στην κοιλιά μου με πίεζε και πονούσε η μέση μου. Τώρα που είναι 2 χρονών με χρησιμοποιεί σαν ανθρώπινη γέφυρα για να σκαρφαλώσει από εμένα στον καναπέ. Μέσα σε όλα αυτά έχουμε αγκαλίτσες και φιλιά για φανταστικά χτυπήματα που μόνο η μαμά ξέρει να γιατρεύει, ανεβαίνει πάνω στα πόδια μου για να του διαβάσω μια ιστορία, του αλλάζω πάνες και του κάνω μπάνιο.
Είναι υπέροχο όταν τραβάει την κουβέρτα μου και μου λέει να ξαπλώσουμε παρέα.Είναι ωραία όταν καθόμαστε μαζί να δούμε καρτούν και παίζει με τα κοσμήματά μου ή μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Άλλες φορές ξαπλώνω και έρχεται απότομα και πέφτει στο στομάχι μου για να παίξουμε.
Αυτά για το παιδί μου είναι ένδειξη χαράς και αγάπης και ίσως για δικαιολογία για παραπάνω προσοχή.Για εμένα είναι ένδειξη φροντίδας αλλά και ένα σημάδι πως το σώμα μου δεν θα είναι πια δικό μου. Είναι φορές που κάθομαι και δεν έχω πάρει ανάσα από το πρωί.
Όμως νιώθω τύψεις που δεν έχω κουράγιο να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Νιώθω τύψεις για τον άντρα μου που μερικές φορές δεν έχω κουράγιο ούτε να τον αγκαλιάσω στον καναπέ όταν βλέπουμε μισονυσταγμένοι τηλεόραση.
Ξέρω πως αυτό που κάνω καθημερινά και που ασχολούμαι τόσες ώρες με το παιδί μου είναι απολύτως φυσιολογικό αλλά δεν έχω δώσει καμία σημασία στον εαυτό μου.
Ξέρω πως αυτό το στάδιο θα περάσει γρήγορα και αργότερα θα παρακαλάω το παιδί μου να με αγκαλιάσει και δεν θα μου δίνει σημασία.
Όμως τώρα είναι που με πιάνει πανικός.
Ξέρω ότι αυτό δεν το λένε πολλές μαμάδες αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
babyradio.gr– Κατερίνα Π.
Αγαπητοί γονείς, ήρθε η ώρα να αφήσετε τις δυνατές φωνές στο σπίτι!
Το είδος της γυναίκας που νόμιζα ότι θα γίνω…
Ποιοι είναι οι χειρότεροι άνθρωποι που συναντάμε σε μια παιδική χαρά;
