Σήμερα ήταν η χειρότερη μέρα.
Σήμερα ήταν η καλύτερη μέρα.
Σήμερα ήταν η μέρα που οι γιατροί πίστευαν πως ο γιος μου έχει όγκο στον εγκέφαλο. Ήταν η μέρα που ανακάλυψαν πως έκαναν λάθος.
Οι πονοκέφαλοι ξεκίνησαν έναν χρόνο πριν. Συνοδευόμενοι από ναυτία πόνο στα μάτια και ήταν πολύ δυσάρεστοι για τον μικρό μου.
Στην αρχή συνέβαιναν μια φορά τον μήνα. Μετά δύο φορές.Μετά περισσότερες.Μίλησα σε έναν παιδίατρο αρκετές φορές για αυτό το θέμα. Επισκεφθήκαμε τον οφθαλμίατρο πολλές φορές. Όλα έμοιαζαν υποφερτά μέχρι χθες.
“Μαμά κράτα με.”
Το πρόσωπό του ήταν άσπρο. Είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια του. Έμοιαζε τόσο αδύναμος και εγώ ένιωθα το στήθος μου και την καρδιά να πονάει.Τον κουβάλησα στην αγκαλιά μου και ταυτόχρονα έπαιρνα τον παιδίατρο τηλέφωνο.Τον εξέτασαν μια ώρα αργότερα και μετά μας είπαν πως έπρεπε να δούμε έναν νευρολόγο.
Περίμενα και περίμενα. Κάθε φορά που χτυπούσε το τηλέφωνο πονούσε η καρδιά μου.
Τελικά με πήρε τηλέφωνο ο γιατρός.”Αν σταματήσει ο πονοκέφαλος σήμερα τότε μπορούμε να περιμένουμε λίγες μέρες.” μου είπε.
–“Ποια είναι η χειρότερη περίπτωση;”ρώτησα.
-“Ο όγκος στον εγκέφαλο.” Μου απάντησε.
Ο πονοκέφαλος επέμενε. Ο γιος μου ξυπνούσε κάθε μια ώρα το βράδυ. Εγώ δεν κοιμήθηκα καθόλου.Το μόνο που προσπαθούσα να κάνω είναι να λέω στον εαυτό μου πως όλα θα πάνε καλύτερα.Πως θα γίνει καλά.
Τα ξημερώματα μπήκε για αξονική τομογραφία. Βλέποντάς τον να μπαίνει στον θάλαμο δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω.Έπρεπε να σταματήσω να κλαίω.Δεν ήθελα να με δει ο γιος μου. Έπρεπε να παραμείνω δυνατή.
Πώς μπορεί να μείνει μια μάνα δυνατή όταν βλέπει το παιδί της να κινδυνεύει;Πώς μπορούσα να μείνω δυνατή όταν προσπαθούσα να δώσω την θέση μου σε εκείνον μόνο και μόνο για να είναι καλά. Πώς γίνεται να πάρω μακριά τον πόνο;Πώς να τον κάνω καλά ενώ δεν μπορούσα;
Θα παραμείνω δυνατή.
Όχι για μένα. Για το παιδί μου.
Και το έκανα.
Σκούπισα τα δάκρυά μου και χαμογελούσα στο ανθρωπάκι μου , που έμπαινε για αξονική. Έβλεπα τα ξανθά του μαλλάκια και απλά προσευχόμουν να είναι καλά.
Να τον κάνει ο Θεός καλά.
Και είναι καλά. Η εξέταση ήταν καθαρή.
Η διάγνωση ήταν ημικρανίες.Απλά εκείνη την στιγμή όλα φωτίστηκαν.Οι ημικρανίες δεν είναι κάτι εύκολο αλλά δεν είναι αυτό που φοβόμασταν.
Σήμερα λοιπόν είμαι ευγνώμων.Ήταν η χειρότερη μέρα.Ήταν η καλύτερη μέρα.
Ήταν η ημέρα που προσευχήθηκα να μην ξαναζήσω ποτέ .Επειδή ο γιος μου ήταν καλά.
Όλα πήγαν καλά και αυτό εύχομαι σε όλες τις μητέρες που πέρασαν δύσκολες καταστάσεις.
babyradio.gr– Ε.Α
5 διατροφικές αλήθειες που θα πρέπει να γνωρίζει κάθε γονιός!
Αυτές τις υπενθυμίσεις χρειάζεται ένας παντρεμένος άντρας να ξέρετε…
Γιατί άφησα την κόρη μου να μεγαλώσει τόσο γρήγορα;
