Είναι βράδυ και τα παιδιά μου είναι μαζί με τον μπαμπά τους.
Κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή και βλέπω το τελευταίο επεισόδιο από την Πέππα το γουρουνάκι και πραγματικά μου λείπουν τα παιδιά μου.
Πώς είναι δυνατόν;
Τα παιδιά μου είναι με τον μπαμπά τους εδώ και δυο εβδομάδες.Είχα ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου, βγήκα για ποτό με τις φίλες μου και ξεκουράστηκα.Όμως μου έλειψε το να είμαι μητέρα.
Νιώθω ένοχη επειδή αυτό που ζω δεν είναι φυσιολογικό για τα παιδιά μου. Δεν είναι φυσιολογικό να πάνε τα παιδιά μου από το ένα σπίτι στο άλλο. Ανησυχώ πως θα είναι η μετάβαση των παιδιών μου στο δικό μου σπίτι. Ποια θα είναι η διάθεσή τους και αν θα είναι θυμωμένα μαζί μου. Αν θα μου ζητήσουν να τρέξουν πίσω στον μπαμπά τους και αν πιστεύουν πως ο μπαμπάς τους είναι καλύτερος γονιός.Εμένα θα με αγαπάνε;
Η αμφιβολία με καταβάλλει.Πως θα τους δείξω ότι τους αγαπώ;Θα ξέρουν ότι τα αγαπώ;
Νιώθω πως απέτυχα με το διαζύγιό μου.
Απέτυχα στον γάμο μου, παντρεύτηκα τον λάθος άνθρωπο ,ή καλύτερα, δεν επέλεξα τον σωστό άνθρωπο.
Τουλάχιστον το παραδέχομαι πως απέτυχα στον γάμο αλλά δεν είμαι αποτυχημένη ως μητέρα.
Όμως δεν χρειάζεται να αναγκαστώ να μείνω παντρεμένη για να είμαι καλή μαμά.Δεν χρειάζεται να μείνω σε έναν κακό γάμο για να αγαπώ τα παιδιά μου. Δεν χρειάζεται να μείνω παντρεμένη για να δημιουργήσω ένα σπιτικό για να νιώσουν την αγάπη τα παιδιά μου.
Φυσικά και υπάρχουν πράγματα που κάνει καλύτερα ο μπαμπάς τους και θα μου το πουν αυτό κάποια στιγμή τα παιδιά μου.Όμως πρέπει να αποδεχτώ την νέα πραγματικότητα και να κάνω ότι καλύτερο για τα παιδιά μου.
Όλοι όσοι έχουν βιώσει παρόμοια συναισθήματα μπορούν να καταλάβουν αυτό που νιώθω.
Αύριο έρχονται τα παιδιά μου και εγώ θα είμαι εκεί για αυτά…
babyradio,gr- Άννα Κ.
Δεν είστε υποχρεωμένοι να απολαμβάνετε την κάθε στιγμή.
Η σειρά γέννησης και η θέση του παιδιού στην Οικογένεια
