Λάτρευα τα παραμύθια από όταν ήμουν παιδί.
Ακόμη και σήμερα όταν πετυχαίνω στην τηλεόραση κλασσικά καρτούν τα βλέπω με νοσταλγία.
Βλέποντας λοιπόν μια επανάληψη της Σταχτοπούτας παρατήρησα κάτι. Στα περισσότερα παραμύθια οι θετές μητέρες είναι κακές και συμπεριφέρονται άσχημα στα θετά παιδιά τους.
Εγώ είμαι μια θετή μητέρα και αυτό το βρίσκω προσβλητικό.
Είμαι παντρεμένη εδώ και 12 χρόνια. Όταν εγώ και ο άντρας μου παντρευτήκαμε οι κόρες του ήταν 11 και 9. Δεν είχε την κηδεμονία τους και τις βλέπαμε μια στο τόσο.
Αλλά όταν τις έβλεπα ήμουν τόσο χαρούμενη!
Δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε δικά μας παιδιά και για αυτό τα παιδιά του τα ένιωθα σαν να είναι δικά μου παιδιά.
Σαν θετή μητέρα κάνω τα ίδια πράγματα που κάνει μια μητέρα:
- Ανησυχώ όταν αρρωσταίνουν.
- Είμαι περήφανη όταν επιτυγχάνουν σε κάτι.
- Τις αγαπώ.
- Στεναχωριέμαι όταν κάνουν κάτι λάθος ή αν πάει κάτι στραβά στην ζωή τους.
- Προσεύχομαι για εκείνες.
Θυμάμαι χρόνια πριν, που είχαμε μαζευτεί σαν οικογένεια για την Γιορτή της Μητέρας.
Η γυναίκα του αδερφού μου είχε αγοράσει ένα φυτό για κάθε μητέρα,συμπεριλαμβανομένου και της γιαγιάς που βρισκόταν μαζί μας. Στην μόνη γυναίκα που δεν έφερε λουλούδι ήμουν εγώ.
Αυτό με πλήγωσε.
Δεν γέννησα τα παιδιά του άντρα μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα αγαπάω ή ότι ανησυχώ για εκείνα λιγότερο.
Την πρώτη φορά που μου είπαν “Σ’αγαπώ, ” ένιωσα την καρδιά μου να λιώνει.
Για εμένα οι θετές μητέρες έχουν κάνει μια ψυχρή συμφωνία. Ανησυχούν και πονάνε για όσα οι βιολογικές μητέρες αλλά δεν έχουν καμία αναγνώριση ούτε ένα ευχαριστώ.
Αυτή είναι και η κατάρα των παραμυθιών που ακολουθεί την πραγματική μας ζωή…
babyradio.gr- Σ.Τ.
Δίδυμα μωρά γεννήθηκαν μέσα στον αμνιακό τους σάκο! (φωτογραφίες)
