Αγαπητό μου ημερολόγιο…
Είναι Τετάρτη μεσημέρι, μόλις κατάφερα να βγω από το μπάνιο (τα μαλλιά μου είναι ακόμα βρεγμένα) ,να ταΐσω, να φροντίσω και να παίξω με τα παιδιά (ενώ παράλληλα διόρθωνα γραπτά των μαθητών μου), ετοιμάζομαι για ένα ακόμα εξαντλητικό εξάωρο στο φροντιστήριο που δουλεύω και να σου ο άντρας μου, συνοδευόμενος από την αγαπητή με ύφος χιλίων καρδιναλίων πεθερά μου..(σημείωση: η πεθερά μου ανήκει δυστυχώς στην κατηγορία: στο λαιμό μου κάθεται αυτή η ανεπρόκοπη που μου κουβάλησε ο γιος μου, απορώ πώς “τον τύλιξε”, θα της κάνω εγώ το βίο αβίωτο και άλλα τέτοια ωραία…)
Και ακολούθησε ένας σουρεαλιστικός μονόλογος της πεθεράς για το πόσο κακή νοικοκυρά και μαγείρισσα είμαι, ενώ ο άντρας μου κουνούσε συγκαταβατικά το κεφάλι συμφωνώντας φυσικά μαζί της…
Όχι, φίλες μου δεν είμαι υπερβολική! Δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία ή μαντικές ικανότητες για να καταλάβεις ότι κάποιος σε αντιπαθεί απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο, απλά μπορεί να μην του αρέσει η φάτσα σου..Και πάλι δεν είμαι υπερβολική.
Όπως παραδέχθηκε αργότερα, πολλές φορές η κυρία πεθερά μου, δεν της άρεσε όντως η φάτσα μου, ούτε καν ο τρόπος που ντύνομαι(!)
Εντάξει δεν είμαι η Αντζελίνα Τζολί, ούτε ντύνομαι σαν τη Σύλια Κριθαριώτη (εδώ που τα λέμε κι ο γιος της δεν είναι ο Μπραντ Πιτ…) Είμαι όμως μια όμορφη κοπέλα, που αγαπώ το γιο της (για πόσο ακόμα δεν ξέρω, εξαρτάται…) ,δουλεύω ανελέητα και έφερα στον κόσμο πριν 3 χρόνια δυο υπέροχα πλασματάκια.
Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να είμαστε τρισευτυχισμένοι, παρ’ όλα αυτά περνάμε συνεχώς κρίσεις και εντελώς συμπτωματικά οι περισσότερες προέρχονται από την ανάμειξη της πεθερούλας μου, η οποία λειτουργεί “υπογείως”, φροντίζει να με κατηγορεί πάντα και για τα πάντα, κυρίως όταν δεν είμαι μπροστά.
Αυτό που με ανησυχεί πολύ, δεν είναι η άποψη της για μένα(αυτή είναι γνωστή και δεν αλλάζει, δεν περιμένω από αυτή, την παραμικρή αναγνώριση ή έστω κοπλιμέντο ) αλλά το πόσο άρχισε να επηρεάζεται ο άντρας μου! Σταμάτησε να με υπερασπίζεται, αντιθέτως υπερασπίζεται τη μητέρα του (η οποία ξαφνικά έγινε καημένη και βασανισμένη γυναίκα στα μάτια του) , σταμάτησε να με σέβεται και να αναγνωρίζει το ότι στηρίζω το σπίτι μας αποκλειστικά εγώ με τη δουλειά μου, το πόσο λατρεύω και φροντίζω τα παιδιά μας και πολλά άλλα…
Μετά από πολλά κλάματα, ενδοσκοπήσεις και αναλύσεις κατέληξα στο εξής: Θα προσπαθήσω να σώσω αυτό το γάμο, αν όμως καταλήξω να προσπαθώ μόνη, τότε θα προτιμήσω να μείνω και μόνη, έχοντας τα παιδιά μου μακριά από ένα περιβάλλον με εντάσεις, ειρωνείες και ανθρώπους που με υποτιμούν και δεν με σέβονται.
Από την πεθερά το μόνο που θα ήθελα, είναι να σταματήσει να επηρεάζει τον μοναχογιό της. Επειδή αυτό μοιάζει αδύνατο, Θα παλέψω μόνη μου. Αν δω ότι αυτός ο γάμος δεν αξίζει πλέον, θα αποχωρήσω με το κεφάλι μου ψηλά (“και την ψυχή στα πόδια…”)
Υ.Γ. Ήταν λάθος μου που ανεχόμουν για χρόνια προσβολές και ειρωνείες από πλευράς τους, κάνοντας πολλές φορές ότι δεν καταλαβαίνω…Δεν έθεσα τα όρια που έπρεπε, άφησα τον εαυτό μου εκτεθειμένο…Θέστε τα όριά σας φίλες μου και μην αφήσετε κανένα να σας πληγώσει ή να σας υποτιμήσει!
Αξίζετε πολλά κι ας το βλέπουν οι άλλοι.
babyradio.gr– Κατερίνα Π.
Αυτός ο άντρας θα σας αγαπάει για πάντα αν…
Το νόημα της ζωής γράφεται με 4 γράμματα!
Δεν έχω κάποιο αγαπημένο παιδί. Όλα τα παιδιά μου είναι ίσα. Ή μήπως όχι;
