O μικρός σου αδερφός, είναι το καλύτερο δώρο που σου έκαναν οι γονείς σου!
Γράφει η Περσεφόνη Χρυσαφίδου
“Ποιος έχει ανάγκη από υπερήρωες, όταν η ζωή σου χαρίζει έναν αδερφό;”
[babyPostAd]Η αλήθεια είναι πως όταν γύρω στα 4 αποκτάς αδερφό, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα περιμένεις. Στην αρχή, όπως όλα τα μωρά, φαίνεται κι αυτός τόσο χαριτωμένος, αφού το μόνο που κάνει είναι να τρώει και να κοιμάται και, καμιά φορά, να κλαίει αδικαιολόγητα (τουλάχιστον έτσι πίστευες τότε). Αυτό το μωρό μεγαλώνει σιγά σιγά κι διεκδικεί όλο και περισσότερο χρόνο από τη ζωή της μεγάλης του αδερφής, δηλαδή από εσένα, και καταλαμβάνει μεγαλύτερο χώρο από το κοινό παιδικό σας δωμάτιο. Κάνει του κόσμου τις αταξίες προκειμένου να τραβήξει την προσοχή σου και να σου δείξει πως είναι τόσο γενναίος όσο χρειάζεται, για να μπορείς να τον εμπιστευτείς στα παιχνίδια σου. Ωστόσο, όταν δεν το καταφέρνει αυτό, αφού δεν είναι απόλυτα ικανός για να ντύνει τις αξιολάτρευτες κούκλες σου, αρχίζει να σου σπάει τα κραγιόν μόνο για να σε κάνει να κλαις, κρύβει τα πράγματά σου σε σημεία, που ακόμη και η μαμά σας αδυνατεί να τα εντοπίσει και κάνει φασαρία το μεσημέρι που τον προσέχεις μέχρι να επιστρέψουν οι γονείς σου από την δουλειά, ώστε να σε βάλει σε μπελάδες με τη θεία σας που μένει από κάτω.Αυτό είναι το πρώτο καλωσόρισμα της σχέσης σου με το μικρό σου αδερφό κι αυτός είναι ο πρώτος πιο σημαντικός άνθρωπος που θα μπει στη ζωή σου.
Για πολύ καιρό γίνεσαι, χωρίς να το πολυκαταλαβαίνεις, μία μικρή μαμά και νοιάζεσαι γι᾽αυτό το μικρό πειραχτήρι, που έχει εισβάλλει στη παιδική ζωή σου με έναν αυθόρμητο και δυνατό τρόπο, όπως ακριβώς είναι και ο ίδιος. Τα μεσημέρια, που χωρίς αυτον έμοιαζαν πολύ βαρετά, σιγά σιγά αρχίζουν και αποκτούν νόημα, αφού βρήκες κάποιον να θέλει να παίξει μαζί σου ό,τι ακριβώς ζητήσεις εσύ και να σε κοιτάει στα μάτια, έτοιμος να μάθει νέα πράγματα από εσένα. Ξαφνικά, γίνεται ο μαθητής που πἀντα επιθυμούσες στο καθιερωμένο παιχνίδι ρόλων, αντικαθιστώντας την άψυχη κούκλα σου κι εσύ η πιο θερμή δασκάλα. Στήνει με απίστευτη δεξιοτεχνία το κάστρο των ιπποτών για να φιλοξενήσει τις κούκλες σου και σε βοηθάει στο βαρετό συμμάζεμα του δωματίου σας.
Μέρα με τη μέρα η σχέση μεταξύ σας γίνεται όλο και πιο δυνατή και, όταν τα βράδια φοβάσαι, δεν τρέχεις πια στο δωμάτιο των γονιών σας, μόνο τον σπρώχνεις να ανοίξει χώρο για να ξαπλώσεις δίπλα του κι αυτός σου χαρίζει τον μικρό του Φωτεινούλη, για να σταματήσεις να τρέμεις το σκοτάδι. Ξενυχτάς τα βράδια που είναι άρρωστος και προσεύχεσαι κρυφά στην κουζίνα, όπως σου έδειξε κάποτε η μαμά σου, για να γίνει γρήγορα καλά κι ας σου σπάσει όλα τα πόδια από τις κούκλες. Κλαις και αγωνιάς σαν τρελή, όταν μπαίνει για πρώτη φορά στο νοσοκομείο και δε βλέπεις την ώρα να τελειώσεις το σχολείο για να του αγοράσεις το αγαπημένο του playmobil και να του το χαρίσεις στο επισκεπτήριο. Είσαι αυτή με την οποία μαθαίνει σιγά σιγά να γράφει και η μόνη με την οποία δέχεται να διαβάζει το μάθημα της ιστορίας. Σου μαθαίνει πως όλη η ουσία της παιδικἠς ηλικίας είναι κρυμμένη μέσα σε μια τσίχλα big babol και αρχίζεις μαζί του να μαυρίζεις κι εσύ τα δόντια σου από τα πολλά γλειφιτζούρια.
Ο μικρός σου αδερφός είναι η μασκότ της παρέας σου, αφού τον κουβαλάς μαζί σου παντού, από τις γειτονιές τα καλοκαίρια, μέχρι τα κάλαντα σε όλη την πόλη τα Χριστούγεννα. Κι αυτός σε ευχαριστεί που τον μυείς στον κόσμο των μεγαλύτερων με αγκαλιές το βράδυ και με το να σου χαρίζει το kiss που είχε αγοράσει κρυφά με τις οικονομίες του. Οι καλοκαιρινές διακοπές μαζί του είναι απίστευτα διασκεδαστικές και ξεκινούν ήδη από τη στιγμή που μπαίνετε στο αυτοκίνητο, όπου ξαπλώνετε σ᾽ένα κοινό μαξιλάρι στο πίσω κάθισμα,τραγουδάτε τα τραγούδια που παίζει το κασετόφωνο και γεμίζετε το μυαλό σας με εικόνες από τις επερχόμενες βουτιές στη θάλασσα.
Και σιγά σιγά μεγαλώνει και στα διαλείμματα του σχολείου τον γυρεύεις πάντα με το βλέμμα σου, μόνο για να βεβαιωθείς πως είναι καλά, αφού δε θέλει να τον ντροπιάζεις στους φίλους του. Θέλει να περνάει όλο και περισσότερο χρόνο μόνος του στο σπίτι και οι φίλοι του μοιάζουν να πέρνουν τη θέση σου. Τα δικά σου διαβάσματα δεν αφήνουν περιθώρια για γέλια τα απογεύματα και τα πρώτα σου ραντεβού τον κάνουν να αντιμέτωπίζει με καχυποψία τις πολύωρες προετοιμασίες σου στον καθρέφτη. Αν και θέλεις να του τα πεις όλα, βρίσκεστε σε μία ηλικία περίεργη, που σε κάνει να δειλιάζεις, να ντρέπεσαι μα και να φοβάσαι, γιατί ξέρεις πως αν σε δει πληγωμένη, θα πληγωθεί αυτός διπλά. Κι, όταν η πρώτη σου σχέση λήξει ἀδοξα, κλαίει μαζί σου και νιώθεις πιο τυχερή απο οποιονδήποτε, γιατί ξέρεις πως ό,τι κι αν συμβεί είναι εκεί.
Και ξαφνικά μια μέρα είστε πια φοιτητές και συναντιέστε όλο και λιγότερο. Το τηλέφωνο προσπαθεί να καλύψει την απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων και κάθε φορά που τον ακούς εύχεσαι μόνο να είναι καλά. Το παιδί που ήταν κάποτε έχει μεταμορφωθεί σε έναν όμορφο νεαρό και κάθε φορά που επιστρέφετε στο πατρικό σας σπίτι, μοιάζει σα να μην πέρασε μια μέρα. Πρωινά ξυπνήτούρια με μουσική στο τέρμα, καφέδες και ποτά με κοινές παρέες και αυτός, ο άλλοτε μικρός σου αδερφός, από τη μία να σε κοιτάζει με υπερηφάνια και από την άλλη να σε μαλώνει για το μίνι που φοράς!
Ώσπου μεγαλώνετε κι άλλο και κυρίως μεγαλώνεις εσύ. Εσύ που του είχες υποσχεθεί, πως θα μείνετε για πάντα παιδιά. Και του ανακοινώνεις πως στη ζωή σου βρέθηκε ο ένας, αυτός που σύντομα θα γίνει ο πατέρας της κόρης σου. Χαίρεται, μα φοβάται μη σε χάσει για πάντα και γι᾽αυτό τον αντιμετωπίζει με δισταγμό. Σύντομα ανακαλύπτει τα κοινά που έχει μαζί του και παρατηρεί πως δεν έχει δει ποτέ ξανά τα μάτια σου να γελάνε με αυτόν τον τρόπο. Και όταν έρχεται η μέρα του γάμου σου, ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου, σου απλώνει το χέρι γεμάτος συγκίνηση, σε συνοδεύει μέχρι τα σκαλιά της εκκλησίας και λίγο πριν σε αφήσει σου λέει “Να θυμάσαι σ᾽αγαπώ και σε θέλω χαρούμενη. Θα είμαι πάντα εδώ”.
Και αυτό κάνει. Είναι εκεί στη γέννηση της ανεψιάς του, στις μέρες που δε θέλεις να δεις κανέναν άλλον, στις μέρες που νιώθεις φοβισμένη και στις νύχτες που θες απεγνωσμένα να ξεσπάσεις σε κάποιον. Μιλάτε ψυθιριστά στα τηλέφωνα, σου λύνει κάθε πρόβλημα μ᾽ένα απλό “Χαμογέλα, η ζωή είναι μικρή” και κάνει τις κόρες σου να γελάνε και να τρέχουν καταπάνω του μόλις τον βλέπουν. Ναι, τον βλέπεις όλο και λιγότερο, μα ξέρεις πως αρκεί μόνο να του το ζητήσεις και τότε θα φροντίσει να ευθυγραμμιστούν όλα τ᾽αστέρια για να σε βοηθήσει με όποιο μέσο μπορεί.
Ο μικρός σου αδερφός είναι το πρώτο μικρό ανθρωπάκι που θα έχει τεράστια αξία στη ζωή σου και ο πρώτος άντρας για τον οποίο θα καμαρφώνεις και θα φουσκώνεις από καμάρι. Θα είναι ο πιο δυνατός συνδετικός κρίκος με τις παιδικές σου αναμνήσεις και η πιο νοσταλγική αγκαλιά, όταν φοβάσαι. Ευχαριστώ τους γονείς μου κάθε μέρα για σένα…
Για τον πιο σημαντικό Γιάννη της ζωής μου,
Σ᾽αγαπώ.
Πηγή: loveletters.gr
