Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των παιδιών και των εφήβων είναι μια πολύ δύσκολη διεργασία, που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια από την πλευρά των γονιών, αλλά και σωστή και έγκαιρη πληροφόρηση από μέρους άλλων κοινωνικών ομάδων, όπως το σχολείο. Δυστυχώς, στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη, τουλάχιστον όσον αφορά στη σχολική περίοδο. Το κράτος δεν έχει μεριμνήσει καθόλου γι’ αυτό το πολύ σημαντικό θέμα που αποτελεί μια προαπαιτούμενη διαδικασία, απαραίτητη, όχι μόνο, για τη σωστή ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού και εφήβου που θα διαμορφώσει τη σεξουαλική συμπεριφορά του και θα τον ετοιμάσει για την προσέγγιση ενός συντρόφου, αλλά και για την ολοκληρωμένη διαμόρφωση της προσωπικότητας του.
Όπως λέει στο «iatronea» ο ψυχίατρος Αναστάσιος Παπακωνσταντίνου, «όταν μιλάμε για παιδική σεξουαλικότητα αναφερόμαστε στην περίοδο από τη γέννηση έως περίπου την ηλικία των δώδεκα ετών, κατά την οποία συντελείται η ανάπτυξή του παιδιού σε βιολογικό, γνωστικό, συναισθηματικό και κοινωνικό επίπεδο».
Οι περισσότεροι γονείς δυσκολεύονται να συζητούν με τα παιδιά τους για θέματα σεξουαλικότητας. Είναι όμως πολύ σημαντικό και αναγκαίο να δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να επικοινωνούν με τα παιδιά τους για θέματα που συμβάλλουν στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και στην ψυχοσυναισθηματική τους ωρίμανση.
Σύμφωνα με τον κ. Παπακωνσταντίνου, οι γονείς θα πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά, να ακούνε με προσοχή, να αφουγκράζονται τις ανησυχίες τους και να προβάλλουν το ότι είναι πρόθυμοι και διαθέσιμοι να τα βοηθήσουν και να απαντήσουν στις ερωτήσεις τους, χωρίς να είναι επικριτικοί. Και οι δύο γονείς, ο καθένας μέσα από το δικό του ρόλο, μεταδίδουν στα παιδιά πληροφορίες και μηνύματα που έχουν μεγάλη αξία για την ομαλή ψυχοσεξουαλική τους ανάπτυξη, καθώς και τις μελλοντικές τους σχέσεις με το άλλο φύλο, λειτουργώντας ως πρότυπα.
Στην εφηβεία, η ανάπτυξη χαρακτηρίζεται από ποικιλία βιολογικών, ψυχολογικών και κοινωνικών αλλαγών. Τις περισσότερες φορές, οι έφηβοι περνούν αυτές τις ανακατατάξεις χωρίς προετοιμασία, με πληροφορίες που λαμβάνουν. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο καθώς το διαδίκτυο έχει αλλάξει το τοπίο της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.
Έφηβοι που πάσχουν από συναισθηματικές και συμπεριφορικές διαταραχές μπορεί να είναι περισσότερο επιρρεπείς στις επιδράσεις αυτές, όπως δείχνει η παρατήρηση μιας αυξανόμενης τάσης εισαγωγής σε ψυχιατρικές μονάδες νοσηλείας, εφήβων με ιστορικό επικίνδυνων συμπεριφορών στον κυβερνοχώρο.
Επίσης, το διαδίκτυο μπορεί, δυστυχώς, να αποτελέσει και «διαβατήριο» εισαγωγής του παιδιού/εφήβου σε ακατάλληλους χώρους, εικόνες ή εμπειρίες. Οι επιρροές, τόσο στην ψυχολογία όσο και τη γενικότερη συμπεριφορά του παιδιού είναι καταλυτικές, εμφανίζοντας προβλήματα συμπεριφοράς, πιθανότητες εμφάνισης οριακού δείκτη κοινωνικοποίησης, επίδραση στη διαμόρφωση της σεξουαλικής συμπεριφοράς του παιδιού/εφήβου.
