Και θα έρθει μια μέρα που θα ᾽χεις πια μεγαλώσει. Θα σου βάλουν μια τσάντα στην πλάτη και θα περπατάς καμαρωτή προς την γνώση. Θα περάσεις τη μεγάλη καγκελόπορτα και θα γυρίσεις να με κοιτάξεις μόνο για να μου πεις “φύγε, μη στέκεσαι απ᾽έξω”, μα εγώ θα μένω, γιατί στην δική μου καρδιά θα είσαι πάντα μικρή. Θα κάνεις νέους φίλους και θα μοιραστείτε τα μυστικά σας. Κάποιες φορές θα σ᾽εκνευρίζουν, μα τις περισσότερες θα είναι η ασφάλειά σου μέσα στον μικρόκοσμο του σχολείου, που δεν απέχει και πολύ από το σπίτι μας.
Θα κρατήσεις μολύβι και θα σου πουν να το πιάνεις σωστά. Θα μάθεις για γράμματα που πετάνε και για κάποια άλλα, λιγάκι πιο νόστιμα, που τους αρέσει η προσγείωση στη γραμμή. Κεφαλαία και πεζά, θα μάθεις να τα βάζεις σε σειρά και θα δεις να μεταμορφώνονται σε λέξεις. Θα απορείς με τον εαυτό σου για όλα εκείνα που μπορείς να κατορθώσεις και θα πεισμώνεις περισσότερο με εκείνες τις γραμμές που δε λένε να ισιώσουν και σου κάθονται στραβές. Θα μάθεις για τους αριθμούς και πέρα από το 10 το 100 ή το 1.000. Θα παίζεις μαζί τους στα μικρά σου δάχτυλα, θα βάζεις και θα βγάζεις και θα μαθαίνεις να μετράς τραγουδιστά.
Θα μάθεις πως δεν είναι για πλάκα και τα πράγματα είναι σοβαρά. Πρέπει να κάθεσαι ήσυχη στην τάξη και να μην ενοχλείς τους γύρω σου. Να ξεκουράζεσαι στα διαλείμματα και να τρως τα υγιεινά σου. Να σέβεσαι τους δασκάλους σου και να μην τους διακόπτεις. Να χωράς την περιέργειά σου σ᾽ ένα δυνατό σηκωμένο χεράκι, που μόλις βρει τη δύναμη να σηκωθεί, θα βρει και τις απαντήσεις που ψάχνει. Θα έρθουν στιγμές που θα βαριέσαι και κάποιες άλλες που δε θα βλέπεις τη στιγμή να περάσει το Σαββατοκύριακο. Θα μάθεις πως υπάρχουν τόσα πολλά ῾῾ι᾽᾽και και έχουμε εφεύρει κανόνες για να ξεχωρίζουμε ποιο μπαίνει πού. Θα αναρωτιέσαι αν θα καταφέρεις κι εσύ να τα μάθεις κάποτε και θα ανοίγεις τα βιβλία, ψάχνοντας με περιέργεια να δεις πόσα είναι.
Θα μάθεις να διαβάζεις και θα ανακαλύψεις τον μαγικό κόσμο των λέξεων που εισβάλλουν στο ευαίσθητο μυαλό σου και σου χαρίζουν εικόνες, που ανήκουν μόνο σ´εσένα. Στην αρχή συλλαβιστά, μα μετά πιο γρήγορα και μέχρι να το καταλάβεις θα ξετυλίγονται στα μάτια σου παλάτια από αλάτια και ποιήματα μιας ἀλλης εποχής. Θα γνωρίσεις τον κόσμο, για όλα εκείνα τα σπουδαία που συμβαίνουν στη φύση κι άλλα τόσα που μπορείς να φτιάξεις με τα χέρια σου και με λίγους μαρκαδόρους. Θα τραγουδήσεις δυνατά τη “Συννεφούλα” και θα γράψεις μάθεις τις νότες στο πεντάγραμμο. Θα γεμίσεις το τετράδιο με κλειδιά του σολ και τους τοίχους της τάξης με πολύχρωμες ζωγραφιές.
Θα γνωρίσεις δασκάλους που θα σε μυήσουν στο ταξίδι της γνώσης. Θα είναι αυτοί οι κάτι σαν γονείς, θα σε ενθαρρύνουν, θα σου μάθουν να ξεχωρίζεις το σωστό απ᾽το λάθος, θα σε μαλώσουν και θα σου πουν δεν πειράζει. Θα σε φροντίσουν αν χτυπήσεις και θα σου κρατήσουν το χέρι όταν δειλιάσεις. Θα σε κάνουν να πιστέψεις πως είναι οι πιο σπουδαίοι άνθρωποι στον κόσμο που τα ξέρουν όλα και θα θελήσεις να του μοιάσεις.
Τη στιγμή που θα μπεις στο σχολείο θα είσαι ένα μικρό ανθρωπάκι, μα, μην ξεχνάς πως μέσα σου χωράς όλα όσα σου χρειάζονται. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών θα διαδέχεται πάντα η ρουτίνα. Μα αυτό που στ᾽ αλήθεια θέλω να θυμάσαι είναι πως η γνώση δε σταματά πουθενά και τα γράμματα είναι το μέσο, που σε συνδυασμό με την φαντασία σου και την περιέργειά σου δε θα σε αφήσουν να βαρεθείς ποτέ. Κι όσο δύσκολα ή εύκολα έχουμε περάσει, πάντα θα έχεις ένα ζευγάρι μάτια πίσω από μία καγκελόπορτα να σου φωνάζουν “Μπορείς”.
