«Μητέρα, μάνα, μαμά…» από την Έλενα Ασημακοπούλου
Τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας και αρχίζουμε να αναπνέουμε, εναν άνθρωπο έχουμε όλοι μας ανάγκη και δεν είναι άλλος από τη γυναίκα που μας έφερε στη ζωή…
Από εκείνη εξαρτώνται τα πάντα. Εκεινη μας δίνει τις βάσεις, από νεογέννητο με το θηλασμό, μέχρι την ενηλικίωση και τις πολύωρες συζητήσεις για ένα σωστό και αξιοπρεπές μέλλον…
Κάπου στην εφηβεία, όμως, χάνουμε λίγο την επαφή γενικά με την οικογένειά μας. Θεωρούμε πως δε γίνεται να ξέρουν και να έχουν άποψη για τα πάντα και ότι και εμείς κάποιες φορές έχουμε δίκιο… Ή ότι οι φίλοι μας μας αγαπάνε περισσότερο, γιατί δεν μας πάνε κόντρα ή δεν μας βάζουν όρια…
Όταν η δασκάλα του παιδιού παίρνει τηλέφωνο τους γονείς…
Και ξαφνικά έρχεται η ώρα που γίνεσαι γονιός και αυτομάτως μπαίνεις στη θέση της… Με τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς, φόβους και αγωνίες για το μέλλον του παιδιού σου…
Και λες: ΜΑ ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΙΧΕ ΤΕΛΙΚΑ…
Αναθεωρείς και επιτέλους καταλαβαίνεις το “γιατί” που σε εκνεύριζε και σε καταπίεζε τόσα χρόνια…
Αυτή η αγωνία της μάνας, τελικά, ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά, δεν τελειώνει ΠΟΤΕ…
Ο καθένας μας την αποκαλεί όπως ο ίδιος θέλει… Η έννοια, όμως, είναι πάντα η ίδια…
Κλισέ λίγο… Αλλά πολύ απλά ΜΑΝΑ είναι μόνο ΜΙΑ…
(Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες και ιδιαιτέρως στη δική μου… Σ’αγαπω μανούλα μου!!!)
Έλενα Ασημακοπούλου-http://entertv.gr
Όλα όσα εύχονταν οι νηπιαγωγοί να γνώριζαν οι γονείς των παιδιών του νηπιαγωγείου!
Μη με παρεξηγείτε όταν το παιδί μου έχει κρίση οργής σε δημόσιους χώρους…
