Αυτή είναι η οικογένεια!
Όλα κι όλα! Η Κυριακή είναι μέρα ξεκούρασης! Έτσι την έχω στο μυαλό μου από τότε που ήμουν παιδί- όπως και οι περισσότεροι άλλωστε.. Ξεκούραση από τα αλλεπάλληλα φροντιστήρια και τις σχολικές υποχρεώσεις κατά τα χρόνια της μαθητείας, ξεκούραση από την κρεπάλη του Σαββατόβραδου κατά τα χρόνια της αλησμόνητης φοιτητικής ζωής και σήμερα, ένα διάλειμμα ανάμεσα στην εξαήμερη εργασία που προηγήθηκε κι αυτή που έπεται..
Εκεί ήμουν κι εγώ, λοιπόν, και μάλιστα χωρίς την υπόλοιπη οικογένεια, αφού ένα παιδικό πάρτυ ήρθε ως μάννα εξ ουρανού και τους έσωσε, αλλά εγώ, πραγματικά δεν μπορούσα να λείπω από το μυστήριο της συναδέλφου που όφειλα να δώσω το παρόν έστω για μια ωρίτσα.. Εκεί, στο στασίδι της εκκλησίας, όπου είχα την ευκαιρία να παρατηρήσω κάθε λεπτομέρεια του φιλοτεχνημένου τέμπλου της εκκλησίας, για να χαθώ στα άμορφα σχέδια του ατελείωτου χαλιού και να καταλήξω στις λεπτομέρειες του νυφικού και της διακόσμησης του τραπεζιού με τα ρουχαλάκια του νεοφώτιστου νεαρού για να περάσει η ώρα. Εκεί.. αφού κούρασα τα βλέμμα μου, άρχισα να κουράζω το μυαλό μου..
Θρησκευτικός γάμος… γαμοβάφτιση.. πολιτικός γάμος.. σύμφωνο συμβίωσης.. συμβίωση.. Το κάθε ζευγάρι επιλέγει τον δικό του τρόπο για να σφραγίσει τη δημιουργία της οικογένειάς του. Αυτόν που του ταιριάζει και συμβαδίζει με τις πεποιθήσεις του.. άλλοι συμφωνούν με τις επιλογές του ζευγαριού, άλλοι εκφράζουν αντιρρήσεις.. Έχουν όμως τόσο μεγάλη σημασία όλα αυτά μπροστά σ’ αυτό που πραγματικά συντελείται; Στη δημιουργία μιας καινούριας οικογένειας; Διάβασα πρόσφατα σε ένα άρθρο πως η οικογένεια είναι τόσο σημαντικός θεσμός που αν δεν υπήρχε θα ‘πρεπε να εφευρεθεί! Πόσο σύμφωνη με βρίσκει αυτή η άποψη. Έχουμε, άραγε, συνειδητοποιήσει τι σημαίνει πραγματικά αυτό;
Οικογένεια.. η φωλιά στην οποία όλοι καταφεύγουν στα δύσκολα.. εκεί, όπου μαθαίνεις να νοιάζεσαι, να μοιράζεσαι, να εμπιστεύεσαι, να συμπονάς, να αγαπάς!!!
Εκεί, όπου δε θα βρεις ούτε μια στάλα ιδιοτέλεια από κανέναν. Εκεί, όπου γίνεσαι υπεύθυνος, ωριμάζεις, συνειδητοποιείς την αξία της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης.
Εκεί, νιώθεις ζεστασιά, θαλπωρή, ασφάλεια. Εκεί είναι οι θερμότεροι funσου, που σε έχουν ως πρότυπο αν είσαι ο γονιός, ή σε θαυμάζουν απλά και μόνο επειδή έκανες κάτι για πρώτη φορά, π.χ. περπάτησες, αν είσαι το παιδί..
Εκεί, γίνονται ατελείωτες πρόβες ερήμην των παιδιών για να μπορέσουν να δώσουν μελλοντικά την επαναλαμβανόμενη παράστασή τους όταν ανοίξουν οι πόρτες της ενηλικίωσής τους. Δε θα φοβούνται, όμως, γιατί οι γονείς τους τους έχουν προετοιμάσει πολύ καλά! Τους έχουν δώσει εφόδια και θάρρος να αντιμετωπίσουν κάθε κίνδυνο που θα βρεθεί μπροστά τους!
Αυτή είναι η οικογένεια!
Και, τελικά, μπροστά στο μεγαλείο της μικρή σημασία έχει ο τρόπος που δημιουργείται, αν δηλαδή περάσει το ζευγάρι το κατώφλι της εκκλησίας, του δημαρχείου ή του γραφείου ενός δικηγόρου.. Σημασία έχει να επιτελέσεις το ρόλο σου όσο καλύτερα μπορείς με τα μέσα που διαθέτεις και τις δυνάμεις ψυχής που σε χαρακτηρίζουν. Τότε μπορείς να είσαι περήφανος!
Bάσω Ζησιοπούλου, Φιλόλογος
Πηγή: mammandata.blogspot.gr
