Μπαμπάς: Ο πρώτος ήρωας του γιου – Της κόρης η πρώτη αγάπη!
“The monsters are gone.»
«Really?» Doubtful.
«I killed the monsters. That’s what fathers do.”
Fiona Wallace
Πράγματι αυτό κάνουν οι μπαμπάδες! Κάνουν όλα τα τέρατα οποιασδήποτε μορφής να εξαφανιστούν.
Μόνο που μερικές φορές τα τέρατα επιστρέφουν. Είναι όταν οι μπαμπάδες χαθούν!
Τους θεωρούμε τόσο δεδομένους στη ζωή μας, που αυτή η σκέψη σχεδόν δεν υπάρχει.
Τους βλέπουμε με τα παιδικά μας μάτια τόσο δυνατούς, που νομίζουμε ότι είναι άτρωτοι.
Τους νιώθουμε σκληρούς ίσως επειδή δυσκολεύονται να πουν «σ’αγαπώ«, που παραλείπουμε να τους το πούμε και εμείς!
Οι μπαμπάδες λοιπόν δεν είναι δεδομένοι, ούτε σκληροί και άτρωτοι.
Έχουν ανάγκη από την παρουσία μας στη ζωή τους, λιώνουν με τα «Σ’αγαπώ» μας.
Είμαι σίγουρη πως σε κάθε αγκαλιά σχεδόν βουρκώνουν, εκεί πίσω από τα μαλλιά μας, πάνω από τον ώμο μας και προσπαθούν να συμμαζέψουν κάποιο ατίθασο δάκρυ που πάει να δραπετεύσει, με ένα άγαρμπο «σιγά παιδί μου θα με σκάσεις«.
Μπαμπάς εξηγεί στην 4χρονη κόρη του γιατί δεν πρόκειται να έχει αγόρι!
Ας τους αφιερώσουμε ΜΙΑ τουλάχιστον μέρα! Να είναι όλη δική τους. Να είναι ξεχωριστή. Να θέλουν να τρέξουν στην δουλειά, στο καφενείο (οι μεγαλύτεροι), να την μοιραστούν με τα άλλα τα παιδιά (τους φίλους τους)
Δε θα μιλήσουμε για γραβάτες και μπρελόκ. Θα μιλήσουμε για κάτι που θα μείνει – για στιγμές, για κάτι που έχει μείνει – για αναμνήσεις!
Μεγάλη στιγμή στη ζωή του πατέρα είναι όταν χορεύει με την κόρη του στο γάμο της! Κανονίστε μια βραδιά για φαγητό με τον μπαμπά σας! Αν έχετε και αδερφή ακόμα καλύτερα! Η έκπληξη θα είναι κάποια στιγμή να έχετε κανονίσει να ακουστεί το τραγούδι που είχατε χορέψει εκείνη την ημέρα μαζί του. Πάρτε τον από το χέρι και χορέψτε ξανά. Πριν τελειώσει το δικό σας τραγούδι φροντίστε να ξεκινήσει της αδερφής σας, γιατί αν τον αφήσετε να καθίσει πιθανόν να μην ξανασηκωθεί! Θα τρέμουν τα πόδια του!
Οι μπαμπάδες είναι ποδοσφαιρόφιλοι. Η πλειοψηφία τους τουλάχιστον σίγουρα είναι. Με πολύ καλή αφορμή το μουντιάλ, όταν θα έχει βολευτεί στον καναπέ του και λίγο πριν τη σέντρα φροντίστε να χτυπήσει το κουδούνι! Μια παρέα από τα παλιά θα του κάνει τη βραδιά αξέχαστη. Προσπαθήστε να βρείτε κάποιους «χαμένους» φίλους του από το σχολείο, απ’τον στρατό ή ακόμα καλύτερα από την ομάδα ποδοσφαίρου που έπαιζαν μαζί! Το πρώτο ημίχρονο ίσως χαθεί, αλλά οι αναμνήσεις που θα εμφανιστούν θα είναι σίγουρο hat trick – δικό σας (αν συνυπολογίσουμε το ότι ειστε κόρη του ή γιός του και το ότι μαγειρέψατε το αγαπημένο του εκείνη την ημέρα ή εστω το παραγγείλατε!)
Χρησιμοποιήστε την μνήμη της γιαγιάς σας! Ρωτήστε την τι ήθελε πάρα πολύ ο μπαμπάς σας όταν ήταν μικρός και δεν μπόρεσε ποτέ το πάρει. Ίσως ήταν ένα μικρό πράσινο αυτοκινητάκι που έβλεπε κάθε χρόνο στον πάγκο εκείνου του πλανόδιου στο τοπικό πανηγύρι, την ημέρα που γιόρταζε η εκκλησία του χωριού. Πόσα δάκρυα έχουν χυθεί μπροστά από αυτούς τους φανταχτερούς πάγκους! Προσπαθήστε να βρείτε κάτι παρόμοιο. Είχα βρει ένα κάποτε. Μόνο που δεν το πήρα. Δεν είχα πια … σε ποιόν να το δώσω.
