Για μια από τις πιο βαθιές συζητήσεις που έκανα μέχρι τώρα με το παιδί μου έγινε αφορμή ένα παιδικό βιβλίο από τη δανειστική βιβλιοθήκη του παιδικού σταθμού. Το θέμα του βιβλίου «’Ενας για όλους και όλοι για έναν» είναι το πόσο διαφορετικοί και μοναδικοί είμαστε όλοι και πώς μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας αν δουλέψουμε όλοι μαζί.
Το διαβάσαμε, το ξαναδιαβάσαμε , το ματαξαναδιαβάσαμε και το επιστρέψαμε στο σχολείο. Παρ’ όλα αυτά τον μικρό μου κάτι τον τριβέλιζε. Το έβλεπα καθώς επιστρέφαμε από το σχολείο. Όχι το ότι το ποντικάκι είχε πιο μικρό το ένα ποδαράκι. Ούτε το ότι ο βάτραχος δεν άκουγε καλά. Αλλά μια φράση, μια συμβουλή που έδωσε η μαμά ποντικίνα στον Μαξ, τον ήρωά μας, όταν αποφάσισε να φύγει από τη φωλιά του και να γνωρίσει τον κόσμο : «Να ακολουθείς πάντα τα όνειρά σου, Μαξ και να θυμάσαι ότι είσαι ξεχωριστός».
Δεν ήταν ότι είχε φύγει από τη φωλιά, γιατί εντάξει και τα τρία γουρουνάκια το είχαν κάνει ήδη. Ήταν το πώς ακολουθούμε τα όνειρά μας. Έπρεπε να λύσω την παρεξήγηση:
-Όνειρα δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε τη νύχτα όταν κοιμόμαστε. Είναι και αυτά που θέλουμε να πετύχουμε. Αυτό που θέλουμε να γίνουμε.
-Α….
-Εσύ, Δημήτρη, τι όνειρο έχεις, τι θα ήθελες να γίνεις;
-Πιλότος μαχητικού αεροπλάνου.
(Συγκοπή η ελληνίδα μάνα…)
-Είμαι σίγουρη ότι αν το θέλεις πολύ, θα γίνεις ένας πολύ καλός πιλότος μαχητικού αεροπλάνου (πάνω από το πτώμα μου…)
Το σκέφτηκε για αρκετή ώρα. Ανοίχτηκαν τεράστιες δυνατότητες μπροστά του. Μπορούσε να γίνει ότι ήθελε. Έμεινε σιωπηλός να ονειροπολεί.
-Κι εσύ, μαμά θα ήθελα να γίνεις οδηγός σκουπιδιάρικου (να τα μας…μεγάλες βλέψεις).
-Όχι Δημήτρη, δεν μπορείς να ονειρευτείς για κάποιον άλλο. Εγώ θα ονειρευτώ τι θα γίνω. Δεν μπορείς να μου πεις εσύ τι να ονειρευτώ. Για φαντάσου να σου έλεγα αντί για πιλότος μαχητικού αεροπλάνου να γίνεις, κουκλοπαίχτης. Δεν έχω αυτό το δικαίωμα. Είναι δικά σου τα όνειρά σου. (Ελπίζω να τα θυμάμαι αυτά που λέω και αργότερα, αλλιώς θα είναι εκεί για πάντα οι @Πυγολαμπίδες στο Κλουβί να μου το θυμίζουν, scripta manent άλλωστε.)
Απογοητεύτηκε λίγο που η μαμά δεν ήθελε να οδηγήσει το σκουπιδιάρικο…
-Παρ’ όλα αυτά, Δημήτρη, μπορούμε να κάνουμε και μερικά κοινά όνειρα. Ας πούμε, να ταξιδέψουμε μαζί στην Αγγλία στην πατρίδα της Μαίρη Πόπινς. Αυτό μπορούμε να το ονειρευτούμε μαζί.
-Και με τον μπαμπά;
-Ναι βέβαια. Σκέψου ότι με τον μπαμπά ονειρευτήκαμε μαζί να κάνουμε εσένα.
Αυτή η σκέψη τον κράτησε ζεστό για το υπόλοιπο της διαδρομής.
Δεν ξέρω αν αυτή η κουβεντούλα μας του άφησε κάτι, αλλά σ’ εμένα πολλά.
Τα βιβλία είναι αφορμή για συζητήσεις κι ας είναι χόμπι μοναχικό. Το διαπιστώνω κάθε φορά στη Λέσχη Ανάγνωσης στο Βιβλιοπωλείο Κάτι Γίνεται. Βουτήξτε μαζί και συζητήστε τα μετά σε άσχετο χρόνο, έτσι για να δείτε τι θα βγει…
Για να μη σας πω για τότε που μέσα στο κατάμεστο αστικό με ρώτησε δυνατά «Εσείς με τον μπαμπά κάνετε συχνά έρωτα;» επειδή εμπνεύστηκε από τον «Περ, την Ίντα και το μικρούτσικο» και του ήρθε εκείνη τη στιγμή ξαφνική επιθυμία για αδερφάκι….
Το βιβλίο της Μπριγκίτε Βένιγκερ ονομάζεται «‘Ενας για όλους και όλοι για έναν» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση Φίλιππου Μανδηλαρά και εικονογράφηση Εύας Θάρλετ.
Το βιβλίο «ο Περ, η Ίντα και το μικρούτσικο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ηράκλειτος.
mikroimegaloi.gr
Εάν σας άρεσε το άρθρο, πατήστε Share… και μοιραστείτε το με τους φίλους σας
