Χρυσοί κανόνες πειθαρχίας για παιδιά προσχολικής ηλικίας
Είτε είστε οπαδοί της αυστηρής πειθαρχίας είτε καταφεύγετε σε ελαστικότερες μεθόδους, οι γενικές αρχές που ακολουθούν μπορούν να σας βοηθήσουν να εφαρμόσετε μια τακτική που θα αποβεί τελικά ωφέλιμη τόσο για το παιδί σας όσο και για εσάς.
1. Ενθαρρύνετε και να ανταμείβετε πάντοτε την καλή συμπεριφορά και να τιμωρείτε πάντοτε την κακή. Όποτε έχετε τη δυνατότητα επιλογής, διαλέξτε τη θετική αντιμετώπιση. Για παράδειγμα, ότι το δίχρονο παιδί σας κατευθύνεται προς το ζεστό μάτι της κουζίνας. Θα πρέπει αρχικά να προσπαθήσετε να του αποσπάσετε την προσοχή και να το κατευθύνετε σε μια ακίνδυνη δραστηριότητα, αντί να περιμένετε να μπει σε μπελάδες. Μόλις, στρέψει την προσοχή του αλλού συγχαρείτε το για τη σωστή του επιλογή. Μόλις το παιδί σας αισθανθεί ικανοποίηση με τον εαυτό του θα ενθαρρυνθεί να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο και στο μέλλον.
2. Θέστε κάποιους κανόνες που θα το βοηθήσουν να μάθει να ελέγχει την παρορμητικότητά του και να συμπεριφέρεται με κοινωνικό τρόπο, χωρίς να καταπνίγει την ανεξαρτησία του. Αν οι κανόνες σας είναι πολύ περιοριστικοί, ίσως φοβηθεί να τολμήσει να εξερευνήσει το περιβάλλον με δική του πρωτοβουλία, πράγμα που θα του επιτρέψει να καλλιεργήσει τις εμφανιζόμενες ικανότητές του.
3. Πάντα να θέτετε τους κανόνες σύμφωνα με την ηλικία του. Για παράδειγμα, παιδί 2-3 ετών δεν μπορεί να ελέγξει τη φυσική του παρόρμηση να αγγίζει αντικείμενα που του έλκουν το ενδιαφέρον, επομένως να μην περιμένετε ότι δεν θα αγγίξει τα φρούτα στο μανάβικο ή τα παιχνίδια στο κατάστημα παιχνιδιών.
4. Προσαρμόστε την τιμωρία στο επίπεδο ανάπτυξής του και μην θέτετε μια τιμωρία για παραπάνω από 5 λεπτά. Αν μείνει περισσότερο θα ξεχάσει ακόμη και το λόγο που το τιμωρήσατε.
5. Ποτέ μην αλλάζετε τους κανόνες και τα όρια που έχετε ορίσει. Κάτι τέτοιο μόνο σύγχυση μπορεί να του προκαλέσει. Αν για οποιοδήποτε λόγο θέλετε να αλλάξετε κάποιον από τους κανόνες, ενημερώστε το για την αλλαγή και εξηγήστε του, το λόγο που το κάνετε.
6. Βεβαιωθείτε ότι όλοι στο σπίτι (μπαμπάς, γιαγιά, παππούς, νταντά) κατανοούν τους όρους που έχετε θέσει στο σπίτι. Αν κάποιος εγκρίνει και κάποιος απαγορεύει, είναι φυσικό το παιδί να μπερδευτεί.
7. Να θυμάστε πάντα ότι για το παιδί σας αποτελείτε το πιο σημαντικό πρότυπο συμπεριφοράς. Όσο πιο δίκαιη και ελεγχόμενη είναι η συμπεριφορά σας, τόσο πιθανότερο είναι να μιμηθεί αυτή τη συμπεριφορά και το παιδί σας.
Πηγή: hashtagsroom.com
