(Σήμερα λέω να γράψω μια ιστορία για το πως σκέφτεται ένα παιδί όταν η συμπεριφορά της μαμάς είναι η «σωστή» – για το συγκεκριμένο παιδί στη συγκεκριμένη περίπτωση)
(Ο μικρός Αντώνης έχει πάει με τη μαμά του στη γιαγιά. Του έχει υποσχεθεί εδώ και δύο μέρες ότι απόψε θα κοιμηθεί στη γιαγιά και τον παππού. Την παίρνει τηλέφωνο ο άντρας της όμως και της λέει ότι πρέπει να γυρίσουν σπίτι γιατί αύριο τελικά θα φύγουν για ταξίδι)
– Αντωνάκη, αγάπη μου θέλω να σου πω κάτι.
– Ναι μαμά
– Δεν θα μπορέσεις να κοιμηθείς σήμερα στη γιαγιά και στον παππού γιατί πρέπει να φύγουμε αύριο για ταξίδι
Τιιιιιιιιι???Θέλω να κοιμηθώ στη γιαγιααααά! Θα δούμε και ταινία, δεν θέλω να πάω σπίτι. Η μαμά μου μου είπε ψέματαααα! Τη μισώ, τη μισώ.
(Ο Αντώνης παθαίνει κρίση θυμού και χτυπιέται κάτω φωνάζοντας όχι, η μαμά του τον πλησιάζει να τον αγκαλιάσει)
– Έλα αγάπη μου το ξέρω ότι περίμενες πως και πως να μείνεις στη γιαγιά
– Φυυυυύγεεεεε!
(Ο Αντώνης στα νεύρα του, κλωτσάει και χώνει τα νυχάκια του στο χέρι της μαμάς. Η μαμά πονάει πραγματικά. Της ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από τον πόνο και της έρχεται να φωνάξει και να τον τραβήξει από το χέρι και να σηκωθεί να φύγουν)
– Αααααου!! Αυτό πόνεσε Αντώνη πολύ! Πρέπει να πάω να το δω, θα σου μιλήσω αργότερα για αυτό που έγινε γιατί αυτή τη στιγμή πονάω πολύ!
Δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζει!! Θέλω να μείνω στη γιαγιά!! Μου το υποσχέθηκε η μαμά και μου λέει ψέματα!!Καλά της έκανα!Να πονάει να μάθει!
(Η μαμά του Αντώνη έχει πάει στην τουαλέτα και παίρνει αναπνοές καθώς βρέχει το χέρι της. Προσπαθεί να ηρεμήσει και να μη σκέφτεται ότι το παιδί της είναι κακομαθημένο, χτυπάει, τι θα κάνει με αυτό, θέλει ένα χέρι ξύλο να στρώσει κτλ. Σκέφτεται ότι το παιδί της αυτή τη στιγμή δυσκολέυεται να χειριστεί το θυμό του. Ότι πρέπει η ίδια να του διδάξει πως μπορεί να το κάνει αυτό παραμένωντας ήρεμη και συγκεντρωμένη σε αυτό.Υπενθυμίζει στον εαυτό της ότι θέλει ένα παιδί που να μπορεί να ελέγχει το θυμό του και να έχει την συναισθηματική νοημοσύνη να το κάνει.Αυτό σημαίνει ότι η τιμωρία απλά δεν θα δουλέψει εδώ, πρέπει να συνδεθεί με το παιδί και να το μάθει πως να το κάνει. Βγαίνει έξω απο το μπάνιο ήρεμη πλέον)
– Αντώνη αυτό που έκανες με πόνεσε πολύ. Το ξέρω ότι είσαι θυμωμένος μαζί μου, αλλά δεν θα σε αφήνω να με χτυπάς, οι άνθρωποι δεν είναι για να τους χτυπάς.
– Ναι αλλά δεν είναι δίκαιο, μου το είχες πει ότι θα έμενα στη γιαγιά. Μου το είπες και χτες και προχτες, μου το υποσχέθηκες, μου είπες ψέματα!
(Η μαμά του Αντώνη προσέχει ότι ο μικρός δεν αναφέρεται καθόλου στη γρατσουνιά και στο γεγονός ότι την χτύπησε)
– Ναι αγάπη μου, στο είχα υποσχεθεί και απογοητεύτηκες, σου ζητώ συγγνώμη. Αλλά τα πράγματα άλλαξαν τώρα, πήρε ο μπαμπάς τηλέφωνο και τελικά θα φύγουμε για το ταξίδι που λέγαμε αύριο, όποτε πρέπει να πάμε σπίτι να ετοιμαστούμε.
– Ναι ναι είσαι μια ψεύτρα!
(Ο Αντώνης, φεύγει μακριά απο τη μαμά του με φόρα και κάθεται στον καναπέ κατσουφιασμένος)
– Αντώνη μου έχεις θυμώσει πολύ μαζί μου ε? Νόμιζες ότι δεν κράτησα την υποσχεσή μου?
– Ναι αμέ! Αφού δεν την κράτησες!!
-Έχεις δίκιο, στο είχα πει και τώρα δεν το κάνω. Έχεις δίκιο να είσαι θυμωμένος
– Ναι και είχαμε πει με τη γιαγιά να πάμε το πρωί να φάμε πρωινό στο πάρκο και τώρα δεν θα πάω και ήθελα πολύ να πάω.
– Ωω ναι αγάπη μου? Έτσι είχατε πει?
– Ναι, και με τον παππού θα πηγαίναμε βόλτα με το φορτηγάκι του!
– Θέλεις να πούμε ότι μόλις γυρίσουμε απο το ταξίδι θα μείνεις με τον παππού και τη γιαγιά για δύο μέρες αν θέλουν?
– Ναιιαιαιαιαια!! Για δύο μέρες!!!
– Τέλεια, κόλλα το!!
– Τέλεια
– Αντωνάκη μου όμως πόνεσες πολύ τη μαμά πριν. Κοίτα το χέρι της
– Αχ ναι μαμά συγγνώμη, δεν ήθελα, είχα θυμώσει
– Ναι είναι φυσιολογικό να θυμώνεις αλλά δεν θα σε αφήσω να χτυπάς, δεν χτυπάμε τους ανθρώπους όταν είμαστε θυμωμένοι. Οπότε τι κάνουμε την επομένη φορά που είμαστε θυμωμένοι;
– Ξέρω, ξέρω να χρησιμοποιώ λέξεις!
– Έτσι μπράβο. Και αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό τι κάνεις?
– Μπορώ να φωνάζω?
– Καλύτερα απο το να χτυπάς ανθρώπους
– Να χτυπάω τον καναπέ?
– Τέλεια ιδέα. Μπορείς να κάνεις και αυτό που κάνω εγώ, να κλείνεις τα μάτια σου, να παίρνεις βαθιές ανάσες και να μετράς μέχρι το δέκα. Έλα να το κάνουμε μαζί τώρα θες?
– Ναι αμέ!!!
– Τι λες λοιπόν να το κάνουμε αυτό την επομένη φορά που θα θυμώσεις? Αντώνη το να θυμώνεις δεν είναι κακό, αλλά το να χτυπάς είναι πολύ κακό. Δεν χτυπάμε ποτέ για κανένα λόγο. Εγώ δεν θα σε χτύπαγα, ούτε εγώ θέλω να χτυπάς. Εντάξει?
– Ναι μαμά!!
Χμμ τι να πάρω στο ταξίδι αύριο! Αχ μακάρι να γίνει κάτι να θυμώσω να μετρήσω μέχρι το δέκα!!
Η ιστορία είναι βασισμένη στο σαϊτ http://www.ahaparenting.com/ το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα. Πολλοί απο τους διαλόγους είναι μεταφρασμένοι αυτούσιοι.
Νομίζω ότι δεν χρειάζονται σχόλια!! Ελπίζω να σας αρέσει
Aν σας άρεσε το άρθρο,πατήστε Share… και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
