Δεν κατάφερα να κάνω παιδί – και προσπαθώ να ζήσω μ’ αυτό
Το να προσπαθείς να μείνεις έγκυος στα 40 σου είναι ένα πολύ ψυχοφθόρο εγχείρημα. Αυτό που ξέρεις σίγουρα, και στο έχει πει και ο γιατρός σου, είναι ότι είναι η τελευταία σου ευκαιρία για να γίνεις μητέρα, καθώς η γονιμότητά σου έχει φτάσει στα τάρταρα. Και μόνο η σκέψη «της τελευταίας ευκαιρίας» ματαιώνει και την πιο αισιόδοξη σκέψη και τσακίζει την ψευδαίσθηση ότι «μπορείς τα πάντα».
Η γυναικεία μου υπόσταση κατακρεουργήθηκε. Ένιωθα ότι είμαι λειψή, ότι δεν λειτουργεί καλά το σώμα μου, ότι δεν είμαι ακριβώς γυναίκα, επειδή δεν έχω καταφέρει να μείνω έγκυος, ότι δεν έχω «ολοκληρωθεί» σαν άνθρωπος και ότι αφού δεν μπορώ να διαιωνίσω το είδος, καταλαμβάνω χώρο στον πλανήτη. Στις πεποιθήσεις μου, είχαν καταγραφεί όλες αυτές οι μπούρδες που μου μάθαιναν όταν ήμουν παιδάκι, για τον προορισμό μου σε αυτή τη ζωή. Και εκτός αυτού, καθημερινά έπαιζα στη λοταρία τον γάμο μου. Έβαλα τον άνθρωπο μου σε μια τρελή διαδικασία, σε μια ξέφρενη κούρσα γονιμοποίησης, μετέτρεψα το σεξ σε εργαλείο αντί για απόλαυση και τον σύντροφό μου σε μηχανή αναπαραγωγής για πολύ καιρό.
Αληθινή ιστορία : Το δύσβατο μονοπάτι της υπογονιμότητας…
Μετρούσα θερμοκρασίες, μέρες, ώρες, και έκανα όλα τα ηλίθια πράγματα που είχα διαβάσει στα περιοδικά και στο ίντερνετ. Μετά το σεξ, αντί να μείνω αγκαλιασμένη με τον άντρα μου, σήκωνα τα πόδια μου στον τοίχο για να βοηθήσω, υποτίθεται, την κατάσταση, δεν έκανα μπάνιο μετά την πράξη και είχα κόψει και τη γυμναστική. Παράλληλα είχα παραγγείλει από το ίντερνετ ό,τι χαζομάρα υποσχόταν γονιμότητα ενώ τρεφόμουν με συγκεκριμένες τροφές που υποτίθεται ότι βοηθούν. Είχα τσακίσει το σολωμό και ό,τι περιείχε Ω3 ενώ μπούκωνα τον άντρα μου με τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες γιατί είχα διαβάσει ότι βοηθούν στην κινητικότητα του σπέρματος. (Να πω κάπου εδώ, ότι οι εξετάσεις και των δυο μας ήταν καθαρές και δεν υπήρχε κανένα οργανικό πρόβλημα που δεν θα επέτρεπε αυτό το θαύμα. Να πω επίσης ότι γνώρισα τον άντρα μου στα 38 μου χρόνια, παντρευτήκαμε τον επόμενο χρόνο, γι’ αυτό και τώρα «θυμήθηκα» να γίνω μάνα).
