Γράφει ο Χρίστος Χρυσοστόμου
Το διαζύγιο κάποιες φορές είναι καλό και αποτελεί ένα καινούριο ξεκίνημα τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς του όμως κάποιες φορές μπορεί να μοιάζει σαν απειλή η σαν ένα τέλος. Πάντα όμως και στις δυο περιπτώσεις υπάρχουν δραστικές αλλαγές στις ζωές των ανθρώπων που το βιώνουν.
Πως βιώνουν όμως τα παιδιά το διαζύγιο μιας και είναι τα ‘’θύματα’’ της όλης υπόθεσης;
Κάθε παιδί που χωρίζουν οι γονείς του βιώνει πολύ έντονα και απειλητικά συναισθήματα θυμού, αποξένωσης, μοναξιάς, ενοχής, απώλειας αλλά και θρήνου. Τα παιδιά σε τέτοιες καταστάσεις χρειάζονται όσο περισσότερη υποστήριξη αλλά και απαντήσεις στα ερωτήματα τους από τους ίδιους τους γονείς τους και αυτό για τους γονείς είναι μια υπερβολικά στρεσογονα κατάσταση. Έχουν να αντιμετωπίσουν τα δικά τους συναισθήματα αλλά και των παιδιών τους.
Ένας από τους λόγους που το παιδί είναι τόσο ευαίσθητο στο διαζύγιο είναι γιατί μπορεί να αλλάξει τις απόψεις του για τον κόσμο. Μπορεί να επηρεάσει τις σχέσεις του με τους γονείς του, και τα στηρίγματα που συνήθισαν να έχουν.
Όσο ποιο μικρό είναι το παιδί τόσο ποιο ευαίσθητο είναι χωρίς να εννοηθεί ότι ένα μεγαλύτερο παιδί θα βιώσει ποιο χαλαρά τον χωρισμό. Κατά την διάρκεια του διαζυγίου των γονιών τους τα παιδιά μπορεί να σκέπτονται ότι επειδή έφυγε ο ένας γονιός θα φύγει και ο άλλος, τώρα τι θα γίνει με την οικογένεια του άλλου μου γονέα; Θα μιλάμε; θα είμαστε τσακωμένοι; Εγω σε τι έφταιξα για να μου συμβεί αυτό; Θα με κοιτούν περίεργα οι συμμαθητές μου και ο κόσμος στον δρόμο; Και άλλες χιλιάδες απορίες που ίσως μπορείτε να του απαντήσετε μερικές από αυτές εσείς για να μπορέσει να ανακουφιστεί λίγο.
Για τα παιδιά η οικογένεια τους, αποτελεί τον κόσμο τους ολόκληρο. Μόνο οι γονείς έχουν τόση δύναμη στα μάτια των παιδιών γιατί το παιδί κοντά τους νοιώθει το αίσθημα του ‘’ανήκει’’. Ακόμα και όταν τα παιδιά ακολουθησουν τον δρόμο τους, πάλι συνεχίζουν να ορίζουν τον εαυτό τους σε σχέση πάντα με την οικογένεια και αποτελεί πάντα ένα σημείο αναφοράς.
Πως αισθάνεται το παιδί μου; Ποια τα συναισθήματα του;
Το καλύτερο θα ήταν μετά τον χωρισμό να μην κατηγοράτε τον άλλον γονέα μπροστά στο παιδί, οι συζητήσεις που θα έχετε μετά το διαζύγιο αφορούν εσάς, για το ποια διαδικασία θα ακολουθήσετε και τις διάφορες συμφωνίες που θα συζητήσετε.
Μην προσπαθήσετε σε καμία περίπτωση να εναντιώσετε το παιδί σας εναντίον του πάτερα η της μητέρας του. Μην του καλλιεργείτε τα συναισθήματα του θυμού του άγχους και της απογοήτευσης. Κάθε παιδί έχει τους γονείς του σαν είδωλα του, έχει ένα θαυμασμό για αυτούς και θα ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση για αυτούς να τους πάρετε αυτήν την περηφάνια. Για ένα παιδί τα συναισθήματα του θυμού, της ενοχής, της λύπης, του πόνου, της ντροπής, της απόγνωσης όχι μόνο είναι πρωτόγνωρα αλλά δεν έχει πιθανόν κανένα διαμορφωμένο τρόπο χειρισμού και αντιμετώπισης τους.
Είναι λογικό μ’ αυτά τα έντονα συναισθήματα που το κατακλύζουν συχνά να αισθάνεται σύγχυση, χαμένο και αβοήθητο. Τα παιδιά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχουν την κρυφή ελπίδα επανασύνδεσης των γονιών τους. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι τα παιδιά εκφράζουν τα συναισθήματα τους μέσα από την συμπεριφορά τους. Τα παιδιά βιώνουν άγχος, φοβίες, ανασφάλεια, διαταραχές της ταυτότητας τους και πολύ μοναξιά.
Τα μικρά παιδιά κρύβουν την θλίψη και τον πόνο τους με το να καταφεύγουν στο παιχνίδι και σε άλλες μοναχικές δραστηριότητες χωρίς φυσικά να αποκλείονται τα ξεσπάσματα θυμού. Τα μεγαλύτερα παιδιά ίσως σε κάποια φάση να πάρουν πρωτοβουλίες και να νοιώσουν σαν προστάτες της οικογένειας θέλοντας να προστατέψουν τα μικρότερα αδέλφια τους αλλά και τον γονιό που ζει μαζί του.
