Δείτε γιατί πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος

Η χρέωση προμήθειας ρεύματος σε ένα μέσο νοικοκυριό με κατανάλωση 1.600 κιλοβατώρες το τετράμηνο αντιπροσωπεύει το 35% του συνολικού λογαριασμού. Σε αυτό προστίθενται οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις που αφορούν το ρεύμα και είναι δύο.

Οι δύο αυτές χρεώσεις μαζί αντιπροσωπεύουν περίπου το 30% του συνολικού λογαριασμού. Δηλαδή, συνολικά το κόστος προμήθειας, μεταφοράς και διανομής της ηλεκτρικής ενέργεια που πληρώνει ο κάθε καταναλωτής καλύπτει περίπου το 65% του συνολικού λογαριασμού του.

Το υπόλοιπο 35% καλύπτει δύο ακόμη «ρυθμιζόμενες χρεώσεις», που όμως δεν έχουν σχέση με κατανάλωση, φόρους και τέλη: Χρέωση για Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) είναι η πρώτη και Χρέωση για Ειδικό Τιμολόγιο Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ) η δεύτερη, μέσω της οποίας καλύπτονται οι εγγυημένες τιμές για τους παραγωγούς ΑΠΕ, οι οποίες αντιστοιχούν στο 12% του λογαριασμού ηλεκτρικού ρεύματος.

Μέσω της χρέωσης ΥΚΩ, η πολιτεία έχει μεταφέρει στους καταναλωτές ένα κόστος της τάξεως του 1 δισ. ευρώ ετησίως, το οποίο σε ποσοστό 80%, περίπου, αφορά την ηλεκτροδότηση των νησιών και της Κρήτης, ποσό που θα εξέλιπε εάν είχαν γίνει τα έργα διασύνδεσης. Το υπόλοιπο ποσοστό αφορά το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο και το ειδικό τιμολόγιο των πολυτέκνων.

Η τρίτη κατηγορία χρεώσεων στους λογαριασμούς ρεύματος αφορά τέλη και φόρους ως εξής:

• Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης. Επιβλήθηκε πρώτη φορά το 2010 και στο οικιακό τιμολόγιο ορίστηκε στα 5 ευρώ η μεγαβατώρα.
• Ειδικό τέλος 5 επί τοις χιλίοις υπέρ των τελωνειακών υπαλλήλων.
• Χρεώσεις δήμων, δηλαδή δημοτικά τέλη, τέλη φωτισμού και τέλος ακίνητης περιουσίας.
• +Χρέωση ΝΕΡΙΤ, υπέρ της δημόσιας τηλεόρασης.
• ΦΠΑ 13%.