Σε μια κοινωνία που ασχολούνται ολοι με το ποιος είναι ο καλυτερος τροπος για να μεγαλώσει ένα παιδί, τωρα που εγινα μητερα,νοιωθω την ανάγκη να εναρμονίζονται τι είναι καλύτερο για τα παιδιά μου, με το τι είναι απαραίτητο για μενα ,για να ειμαι μια καλά ισορροπημένη μητέρα.
Είμαι σιγουρη ότι αδιάκοπη αναζητηση,σε κανει να εισαι κοντα στα πραγματα που συμβαινουν …..
Έτσι, τώρα μαθαίνω ξανα να είμαι γυναίκα και μητέρα. Εγώ μαθαίνοντας πώς να βιώνω ακριβώς τα συναισθήματά μου, χωρίς να στερω από τα παιδιά μου την ατομική αξιοπρέπεια τους και την αίσθηση των συναισθημάτων τους.
Μαθαίνω ότι ένα υγιές παιδί θα έχει το δικό του σύνολο συναισθημάτων και χαρακτηριστικά που είναι αποκλειστικά δικα του. Και, πολύ διαφορετικα από τα δικα μου. Μαθαίνω τη σημασία των ειλικρινών ανταλλαγών των συναισθημάτων, επειδή τα προσχήματα δεν ξεγελάσουν τα παιδιά, ξέρουν την μητέρα τους καλύτερα από ό, τι εκεινη γνωριζει τον εαυτό της .
Μαθαίνω ότι κανείς δεν ξεπερνά το παρελθόν του, εκτός αν το αντιμετωπίσει. Διαφορετικά, τα παιδιά θα απορροφήσουν ακριβώς αυτό που προσπαθεί να ξεπεράσει και να κρυψει. Μαθαίνω ότι τα λόγια της σοφίας ,δεν αξιζουν απολυτως τιποτα ,αν δεν συνοδευονται από σοφες πραξεις…. Τα παιδιά τείνουν να είναι καλύτεροι μιμητες από το να παριστάνουν τους ακροατές.Βλεπουν και ακουν και πανω από όλα αισθανονται ακομα και το παραμικρο μας συναισθημα….
Μαθαίνω ότι η ζωή είναι γραφτό να είναι γεμάτη με τόσο πόνο και τοση ευτυχία και τοση ευχαρίστηση. Και επιτρέποντας στους εαυτούς μας να αισθάνονται ό, τι η ζωή έχει να μας προσφέρει ,οδηγει στην ολοκληρωση… Μαθαίνω ότι η ολοκληρωση δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από το κρατω τον εαυτό μου μακριά, αλλά μέσα από το δίνοντας τον εαυτό μου σε κοινή χρήση με άλλους.
Μαθαίνω ότι ο καλύτερος τρόπος για να διδάξω τα παιδιά μου να ζήσουν μια γεμάτη ζωή δεν είναι θυσιάζοντας τη ζωή μου.
Είναι μέσα από τον εαυτό μου, που τον ζουν, να δουν ότι ζω μια γεματη ,ευτυχισμενη ζωή. Προσπαθώ να διδάξω στα παιδιά μου ότι έχω πολλά να μάθω ….γιατί μαθαίνω από αυτά κάθε στιγμη,ειμαι σιγουρη, ότι το αφήνοντας τα ελευθερα ειναι ο καλυτερος τροπος να τα κρατησω………..
Μια γραφη ,γραμμενη από έναν αντρα..που προσπαθουσε να βαλει στο χαρτι …τα χερια που ζωγραφιζαν τον αερα,τα χερια που μιλαγαν…από μια κωφαλαλη γυναικα….που μολις ειχε γινει μητερα…………………………………..
Αν τα καταφερα…..θα το πειτε εσεις……………
Εαν σας άρεσε το άρθρο μοιραστείτε το με τις φίλες σας!
