Ένα γράμμα στο μωρό μου για την πρώτη γιορτή της μητέρας
Αγαπητό Μωρό μου,
Αυτή είναι η πρώτη γιορτή της Μητέρας για εμένα. Στην πραγματικότητα, είναι η πρώτη γιορτή της Μητέρας που περνάμε μαζί. Πριν από εσένα, θα είχα εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία να με γιορτάσω – μου άρεσε να γιορτάζω τα γενέθλια μου. Αλλά τωρα δεν μπορώ να γιορτάσω όπως παλιά. Δεν θα έκανα αυτές τις διακοπές χωρίς εσένα, γιατί εσύ με έκανες μαμά. Η γιορτή της Μητέρας δεν είναι για μένα. Είναι για σένα και για μένα. Για εμάς.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Πριν γεννηθείς, για εννέα μήνες, εγώ ήμουν αυτή που σε κουβαλούσε.Την ημέρα που ήρθες σε αυτόν τον κόσμο, τη στιγμή που συναντηθήκαμε, ήταν μια στιγμή για εσένα και για εμένα, επίσης. Σίγουρα, ήταν και ο μπαμπάς σου εκεί, αλλά ήταν τα χέρια μου αυτά που σε κράτησαν πρώτα. Ήταν το γυμνό στήθος μου που έπρεπε να ξεκουραστείς. Ήταν η καρδιά μου που χτυπούσε που βοήθησε στη ρύθμιση της δικής σου.
Τις πρώτες σου εβδομάδες, σε έπαιρναν και άλλοι αγκαλιά. Αλλά ήταν το σώμα μου που σε διατήρησε. Ήταν το γάλα μου που σε βοήθησε να μεγαλώνεις. Ήταν ακόμα για εσένα και για μένα.
Σύντομα, άρχισες να παίρνεις μπουκάλι και μπορούσαν και άλλοι να σε ταΐσουν. Αλλά ήμουν εγώ που ξόδεψα μαζί σου κάθε στιγμή. Ήμουν εγώ που σου διάβαζα βιβλία και έπαιζα με τα παιχνίδια σου. Ήμουν εγώ που παρατήρησα κάθε αλλαγή πάνω σου – μια ματιά που κρατούσε περισσότερο από το συνηθισμένο, ένα χέρι εκτεταμένο από θέληση και όχι μόνο αντανακλαστικό. Ήμουν εσύ και εγώ.
Μετά από λίγους μήνες, επέστρεψα στη δουλειά και κάποιος άλλος έπρεπε να περνάει χρόνο μαζί σου. Αλλά ήμουν ακόμα εγώ που θα ήμουν δίπλα σου όλες τις ώρες της νύχτας, κάθε φορά που ξυπνούσες. Ξυπνούσα μαζί σου για να σε καθησυχάσω. Εγώ ήμουν δίπλα σου στις 3 το πρωί, όταν ο κόσμος ήταν σκοτεινός και όλοι κοιμόντουσαν. Και είμασταν μόνο εσύ και εγώ.
Αλλά τότε, άρχισες να κοιμάσαι τη νύχτα. Μετά από λίγα βράδια, κοιμόσουν έξι και οκτώ ώρες και στη συνέχεια 10 ώρες. Δεν με χρειαζόσουν πλέον εκεί. Και έκλαψα.
Έκλαψα γιατί έπρεπε να δεχτώ ότι δεν θα είμασταν για πάντα οι δυό μας. Κάθε μέρα, εβδομάδα, μήνα, γίνεται σαφές ότι κερδίζεις την ανεξαρτησία σου. Ότι δεν θα είσαι παιδί για πάντα.
Σύντομα, δεν θα χρειάζεται να σε μεταφέρω. Θα αρχίσεις να μπουσουλάς, στη συνέχεια να περπατάς και στη συνέχεια να τρέχεις. Όταν θα προσπαθώ να σε κρατήσω σφιχτά, θα θέλεις να φύγεις για να εξερευνήσεις τον κόσμο έξω από την αγκαλιά μου. Σύντομα, δεν θα χρειάζεται να αλλάζω τις πάνες σου. Δεν θα χρειάζεται καν να φοράς. Θα θελεις να διαλέγεις τα δικά σου ρούχα. Δεν θα χρειάζεται να σε ταΐζω. Δεν θα χρειάζεται να σου διαβάσω…
Δεν θα είμαστε για πάντα μόνο εσύ και εγώ. Σύντομα, η ζωή σου θα γεμίσει με οικογένεια, φίλους, συμμαθητές, δασκάλους και κολητούς.
Έτσι αυτή τη γιορτή της Μητέρας, η πρώτη γιορτή της Μητέρας που είμαστε μαζί, δεν πρόκειται να κοιμηθώ, όπως θα έκανα σε μια άλλη γιορτή. Δεν θα πάω σε σπα, όσο κι αν μου φαντάζει υπέροχη μια μέρα χαλάρωσης. Θα είμαι εδώ και θα σε κρατώ. Να είμαστε μόνο εσύ και εγώ.
Με αγάπη,
Η μαμά
