Μια συνέντευξη λίγο διαφορετική….
Λένε πως μόνο μια μαμά ξέρει πραγματικά τι κάνει μια μαμά, και μόνο μια μαμά μπορεί να σου πει πώς έχει η ιστορία. Μια μαμά λοιπόν μας διηγείται…
Η συνέντευξη!
Χτυπάει το τηλέφωνο…
Μαμά: Παρακαλώ;
Δημοσιογράφος: Καλημέρα, είμαι δημοσιογράφος. Στα πλαίσια μιας έρευνας με θέμα την καριέρα, έχουμε επιλέξει τυχαία ένα δείγμα γυναικών για να μας δώσουν συνοπτική περιγραφή της θέσης εργασίας τους. Έχετε ένα λεπτό;
Μαμά: Όχι τώρα, είμαι απασχολημένη!
Δημοσιογράφος: Εντάξει κυρία μου, δεν θα σας απασχολήσω άλλο.
Μαμά: Ω, συγγνώμη, μιλούσα στο 2χρονο γιο μου. Προσπαθεί να πάρει το χέρι μου για να του ρίξω λίγο γάλα στο ποτήρι.
Δημοσιογράφος: Μάλιστα κατάλαβα. Ώστε είστε μητέρα;
Μαμά: Δεν μπορώ τώρα, θα το κάνω σε ένα λεπτό! Δημοσιογράφος: Με συγχωρείτε, αλλά δεν καταλαβαίνω, σε μένα μιλάτε;
Μαμά: Ζητώ και πάλι συγγνώμη. Μιλούσα με την 4 χρονών κόρη μου, χρειάζεται βοήθεια για να σκουπιστεί.
Δημοσιογράφος: Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Πρώτα απ” όλα, εργάζεστε;
Μαμά: Φυσικά και εργάζομαι!
Δημοσιογράφος: Πολύ ωραία! Ποιο είναι το επάγγελμά σας;
Μαμά: Είμαι μαμά.
Δημοσιογράφος: Ναι, αλλά δεν εργάζεστε με αμοιβή, έτσι δεν είναι;
Μαμά: Έχω την πιο υψηλά αμειβόμενη εργασία που γνωρίζω!
Δημοσιογράφος: Μα νόμιζα πως είστε μητέρα. Έχετε κάποια άλλη εργασία;
Μαμά: Δεν είναι αρκετό;
Δημοσιογράφος: Υποθέτω πως ναι (παύση). Λοιπόν θα σας αφήσω με τα παιδιά σας και θα συνεχίσω και εγώ τη δουλειά μου.
Μαμά: Μισό λεπτό, περιμένετε. Δεν θέλετε να ακούσετε την περιγραφή της εργασίας μου;
Δημοσιογράφος: Εεεε…(σκέφτεται πως ίσως γίνει αναφορά στο περιοδικό αν πει όχι)….Ναι βέβαια, πείτε μου.
Μαμά: Μπορείτε να περιμένετε μισό λεπτό; Πάω τον γιο μου μέχρι το μπάνιο. Ένα λεπτό θα πάρει μόνο.
Δημοσιογράφος: (αναστενάζει) Εντάξει θα περιμένω.
Μετά από 5 λεπτά…
Μαμά: Επέστρεψα. Φαντάζομαι πως αυτό ήταν πάνω και πέρα από τα καθήκοντά σας!
Δημοσιογράφος: Νομίζω πως αυτό θα το παραλείψω από το άρθρο.
Μαμά: Καλή ιδέα.
Δημοσιογράφος: Λοιπόν, ας ακούσουμε την περιγραφή της εργασίας σας (μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια του), αυτό δε θα μας πάρει ώρα.
Μαμά: Ελπίζω να έχετε αρκετό χαρτί. Λοιπόν, ακούστε ποια είναι η θέση μου.
Έχω την πιο σημαντική δουλειά του κόσμου.
Εκπαιδεύω ανθρώπους για τη ζωή. Τους διδάσκω ηθικές αξίες, το σωστό και το λάθος. Φροντίζω να παίρνουν την κατάλληλη εκπαίδευση που θα τους βοηθήσει μια μέρα να έχουν τη δυνατότητα να κυβερνήσουν τον κόσμο, αν είναι απαραίτητο. Διδάσκω επίσης αυτά τα μικρά πράγματα που πηγαίνουν μαζί με τα καλά του πολιτισμού όπως την υγιεινή και τους καλούς τρόπους.
Η εκπαιδευτική διαδικασία θέλει πολύ υπομονή και απαιτεί από εμένα να έχω μια σειρά από διαφορετικούς επαγγελματικούς ρόλους. Θα σας πω μόνο μερικούς από αυτούς λόγω χρόνου.
Ένας από αυτούς είναι ότι είμαι νοσοκόμα.
Υπάρχουν φορές που οι μικροί μου “εκπαιδευόμενοι” χτυπούν και τραυματίζουν τα γόνατά τους και τρέχουν δάκρυα στα μικρά τους προσωπάκια. Η δουλειά μου είναι να βάλω έναν πολύχρωμο επίδεσμο στην πληγή και να του δώσω φιλάκι (αυτό έχει καταπληκτική θεραπευτική επίδραση). Στη συνέχεια συνήθως σκουπίζουν τα μάτια τους, χαμογελούν και τρέχουν πίσω να κάνουν αυτό που τους έκανε να χτυπήσουν και να τραυματιστούν.
Ωστόσο, υπάρχουν και πιο δύσκολες στιγμές, όπως όταν αρρωσταίνουν. Εκεί η θέση μου είναι να είμαι σε ετοιμότητα ανά πάσα στιγμή, να επιβλέπω, να ελέγχω θερμοκρασίες, να δίνω φάρμακα και συχνά αφήνω τον ύπνο μου για να σιγουρευτώ πως τα παιδιά μου είναι ασφαλή.
Επίσης είμαι διαιτητής. Υπάρχουν στιγμές που οι μικροί μου άγγελοι βγάζουν κέρατα. Ξεσπούν μάχες ανάμεσα στα αδέλφια και η θέση μου είναι να διακόψω τον αγώνα και να αποκαταστήσω την ειρήνη.
Μερικές φορές, ως μαμά, πρέπει να είμαι και ψυχολόγος. Σε αυτήν την περίπτωση έχω να σκαλίσω τα προβλήματα των παιδιών μου, να βρω τις βασικές αιτίες της συμπεριφοράς τους και να τους βοηθήσω να τις αλλάξουν.
Είμαι δασκάλα 24 ώρες 7 μέρες την εβδομάδα. Τα παιδιά μου μαθαίνουν συνεχώς από μένα είτε προσπαθώ να τους διδάξω είτε όχι. Αυτό απαιτεί από εμένα να είμαι πολύ προσεκτική σε ό,τι κάνω και πω γιατί από εμένα μαθαίνουν το καλό και το κακό.
Μια άλλη δουλειά που κάνω (και σε αυτήν είμαι πραγματικά καλή) είναι η δικηγορία. Υπάρχουν φορές που ο δικαστής (μπαμπάς) ορίζει τον νόμο. Παρόλο που τις περισσότερες φορές συμφωνώ με τον δικαστή μπαμπά πως η ποινή πρέπει να δίνεται για τις μη σωστές συμπεριφορές, κοιτάζω το τι προκάλεσε το παιδί να συμπεριφερθεί με αυτόν τον τρόπο. Γνωρίζω πως οι ποινές μειώνονται όταν το παιδί μπορεί να παρουσιάσει έναν καλό λόγο για τον οποίο έκανε ό,τι έκανε (ο δικαστής μπαμπάς δεν φαίνεται να πιστεύει ότι πρόκειται για ρόλο δικηγόρου, νομίζει ότι είναι η καρδιά της ελαστικής μαμάς).
Επίσης είμαι σοφέρ, υπηρέτρια, μαγείρισσα και… είπατε κάτι κύριε;
(ακούγεται ροχαλητό)
Μαμά: Μάλλον βαρέθηκε ακούγοντας αυτά που έχω να κάνω (κλείνει το τηλέφωνο).
Πάμε γλύκα μου να πάρουμε το γάλα μας τώρα.
Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία μιας γυναίκας μαμάς η οποία δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο για να ανταπεξέλθει στον ρόλο της. Είναι η μαμά που παρά την κούραση της καταφέρνει και είναι μια καταπληκτική μαμά.
Είναι η μαμά που χρειάζεται ενθάρρυνση και αναγνώριση γιατί παρόλο που δουλεύει, δουλεύει, δουλεύει νιώθει πως κανείς δεν το προσέχει. Είναι η μαμά που ποτέ δεν κάνει διάλειμμα. Είναι η μαμά που δυσκολεύεται να την πάρει ο ύπνος όταν έχει ένα νεογέννητο δίπλα της. Είναι η μαμά που μένει μέχρι αργά ξύπνια και λιώνει η καρδιά της μέχρι να γυρίσει ο έφηβος στο σπίτι. Είναι η μαμά που κάνει το πιο γενναίο ταξίδι που υπάρχει, γιατί έτσι απλά, αυτή είναι η μαμά!
