Θα ήθελα να αναφέρω και την δίκη μου ιστορία τοκετού για να δουν και ίσως και να μάθουν κάποιες κοπέλες που μένουν έγκυες για πρώτη φορά, πως δεν γυρίζουν όλα γύρω από τα ιδιωτικά μαιευτήρια και πως και στα Δημοσιά δεν σε αφήνουν στην μοίρα σου όπως νομίζουν οι περισσότερες.
Η ιστορία μου ξεκινάει όταν μάθαμε τον Οκτώβρη του ’14 πως ήμουν έγκυος. Τότε είχα τον ιδιωτικό μου γιατρό (αυτόν που είχα και στην πρώτη μου γεννά) άλλα λόγω του οικονομικοί καθαρά και μόνο, αποφασίσαμε με τον άντρα μου να γεννήσω σε Δημόσιο νοσοκομείο με έναν γυναικολόγο που μας συνέστησαν.
Τα πράγματα πηγαίναν καλά, ώσπου μαθαίνουμε ότι ανέβασα διαβήτη κυήσεως (είχα και στην πρώτη εγκυμοσύνη).
Πάω στο ενδοκρινολογικο της κλινικής και μου δίνουν διατροφή.
Ευτυχώς μετά από μια μέρα ακριβός οι μετρήσεις ήταν μέσα στα όρια, άλλα λόγω της διατροφής που ήταν διαβητολογικη έκανα συνεχώς υπογλυκαιμιες.
Εκεί καταλάβαμε πως τελικά τα αποτελέσματα του διαγνωστικού κέντρου ήταν λάθος (λάθος καμπύλη ζακχάρου) και πως δεν γίνεται με ζάκχαρο 230 από την μια στιγμή στην άλλη και μέσα σε 12 ώρες να σου πέσει στο 60 (τα όρια ήταν 80-130)
Πάω λοιπόν μετά από μια βδομάδα στο ενδοκρινολογικο της κλινικής για επανεξέταση και κρίνουν ότι έπρεπε να κάνω ενέσεις ινσουλίνης 6 μονάδες κάθε βράδυ στις 22:30 χωρίς να μετριέμαι…. άπλα να τις κάνω!!!!!Και αυτό επειδή δυο μετρήσεις από τις τόσες που είχα ήταν 5 και 10 μονάδες παραπάνω αντίστοιχα. Δεν κοίταξαν τα υπογλυκαιμικα μου….
Εκεί είναι λοιπόν που παίρνω τηλεφωνώ τον Γυναικολόγο μου και του λέω
«Οι μετρήσεις μου είναι αυτές και αυτές και μου έδωσαν ινσουλίνη παρόλα αυτά και δεν θεωρώ ότι πρέπει να την πάρω… ειδικά χωρίς να μετριέμαι«
Η απάντηση του ήταν αποσβολωτική.
«Να κάνεις ότι σου είπαν«
«Μα θα πάρω ινσουλίνη ενώ κάνω υπογλυκαιμικα επεισόδια;«
«Τέλος πάντων» μου απαντάει
«Τέλος πάντων;;; Υπέρηχο για το παιδί πότε θα κάνουμε;«
Και μου δίνει την δεύτερη αποσβολωτικη απάντηση;
«Δεν έχω κενά ραντεβού… Να κλείσεις ραντεβού με τα επείγοντα«
(Είχαμε να κάνουμε υπέρηχο 1,5 μηνά και ήμουν έναν μηνά πριν γεννήσω με χαμηλό πλακούντα και περίπτωση να γεννήσω πρόωρα!!!!)
Τότε ήταν που πήραμε την δεύτερη απόφαση…
Δεν πήρα πότε τις ινσουλίνες που μου έδωσαν, μετριόμουνα βέβαια κανονικά, ακολουθούσα την διατροφή (συνέχιζαν οι περισσότερες μετρήσεις μου να είναι υπογλυκαιμικές) και άφησα τον δεύτερο γυναικολόγο που με παρακολουθούσε.
Από κει και πέρα πορευόμασταν μόνοι μας. Βέβαια να συμπληρώσω εδώ πως αν δεν είχαμε ήδη ένα παιδί και δεν ξέραμε τις διαδικασίες θα είχαμε μπουχτίσει!!
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να γεννήσω μονή μου, χωρίς δικό μου γιατρό σε δημόσιο νοσοκομείο.
Ήμουν κάποιες μέρες σε επικοινωνία με μια μαία του νοσοκομείου που μου είχαν συστήσει και θα ήταν στην γέννα αλλά τελικά την ημέρα που γέννησα, ήταν εκτός Αθηνών!!
Γέννησα λοιπόν στο Αλεξάνδρας, 41 εβδομάδων, φυσιολογικά μια κουκλίτσα 4050 κ 52εκ, χωρίς επισκληρίδιο, χωρίς Γυναικολόγο, χωρίς Μαία….
Με τις καλύτερες εντυπώσεις, με τις καλύτερες μαίες κ γιατρούς που τους ευχαριστώ πολύ, με την καλύτερη περιποίηση σε μια πολύ όμορφη πτέρυγα και σε ένα δωμάτιο που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα ιδιωτικά.
Άκουσα ένα σωρό πράγματα…
Πως θα με χάσει ο άντρας μου, ότι παίζουμε κόρωνα γράμματα τη ζωή του παιδιού μας, οτι εκεί δεν έχουν καλή νεογνολογική και πως αν πάθει κάτι το μωρό θα το χάσουμε και διάφορες άλλες τέτοιες μπαρούφες.
Εγώ από την δική μου εμπειρία έχω να πω τα εξής:
Ακούστε το ένστικτο σας κ όχι τους άλλους. Το να δίνεις αυτές τις ήμερες ένα σωρό λεφτά και μάλιστα «μαύρα» τα περισσότερα, δεν είναι πρέπον. Εκμεταλλεύονται των καταστάσεων και δεν ξέρουν τι χρεώνουν!!
Όποια κοπέλα δεν έχει γιατρό να μη φοβηθεί τίποτα. Σε προσέχουν και σε ξεψαχνίζουν. Δεν αφήνουν καμιά γυναίκα να πεθάνει… γιατροί είναι και μάλιστα σε ένα Πανεπηστιμιακού χαρακτήρα μαιευτήριο με μια από τις καλύτερες νεογνολογικες.
Εύχομαι τα καλύτερα σε όλες τις μανούλες νέες και παλιές!!
Λώρα
Πηγή: eimaimama.gr
