από την Σίλεια Δημουλή – Ψυχολόγος, Master of Child Psycholog στο babyradio.gr
Και στις δύο παραπάνω ιδιότητες υπάρχουν μύθοι και παρερμηνείες.
Ποιος είπε ότι η γυναίκα που δεν εργάζεται είναι όντως μη εργαζόμενη;
Ποιος έβαλε την υπόνοια ότι η μη-εργαζόμενη μητέρα είναι πιο κοντά στα παιδιά της;
Γιατί να υπάρχει μόνο το μαύρο ή το άσπρο;
Για να δούμε κάποιους μύθους, λοιπόν.
Η «καλή» μητέρα, όπως και η «καλή» σύζυγος, είναι μια παρεξηγημένη έννοια καθώς αν δεχτούμε αυτόν τον διαχωρισμό σε καλούς και κακούς είναι σαν να παίζουμε κλέφτες και αστυνόμους και πρέπει πάση θυσία να πάρουμε μία πλευρά. Δηλαδή, στην περίπτωση λάθους είμαστε κατευθείαν κλέφτες; Ή αν κάνουμε το «σωστό» (αλήθεια ποιος το ορίζει;) είναι όλοι οι άλλοι οι κλέφτες;
Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι απλά καταστροφικός στις οικογένειες.Μία μητέρα δεν μπορεί να είναι κακιά. Δεν αναφερόμαστε στις ψυχοπαθολογίες, φυσικά. Μία μητέραμπορεί να είναι ανεκτική ή λιγότερο ανεκτική, συζητήσιμη ή νευρική. Πολλοί παράγοντεςλαμβάνουν χώρα στη διάθεση στης μητέρας και σίγουρα ένας από αυτούς είναι ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣΧΡΟΝΟΣ.
Θα έχετε ακούσει, κυρίως συναδέλφους μου, να μιλούν πολύ για τον προσωπικό ΧΡΟΝΟ ή ΧΩΡΟ,όπως μας αρέσει να το λέμε. Και, βέβαια, φαντάζουν όλα αυτά θεωρίες. Μη εφικτές συμβουλές «έξωαπό το χορό.». Ε, συμφωνώ. Πώς θα βρούμε κάτι που δεν μας περισσεύει; Είναι δυνατόν;Αν είμαστε εργαζόμενες μητέρες, προφανώς, έχουμε τσακωθεί με τον ΧΩΡΟ ή ΧΡΟΝΟ, όπως θέλετε ας το λέμε στο εξής. Είναι αδύνατον, να βρεθεί.!! Απλά!
Για να είμαστε ευχαριστημένοι από τη ζωή μας, θέλουμε όμως να είμαστε καλοί γονείς. Πώς θαγίνει ο μαγικός συνδυασμός;Απλά, θα δημιουργήσουμε «απόθεμα δύναμης». Έτσι το ονομάζω. Απόθεμα δύναμης δεν σημαίνειαπόθεμα χρόνου!! Σημαίνει διαφορετική οπτική γωνία.
Ας το δούμε πιο αναλυτικά.
Για παράδειγμα, έχουμε ένα παιδί το οποίο είναι στην γ΄ τάξη και θέλουμε να το «ελέγξουμε» για το διάβασμά του. Προφανώς μετά τη δουλειά θα είναι αρκετά επίπονο για εμάς, να μπούμε σε αυτήν την διαδικασία. Και όμως μπαίνουμε…και με πολύ συγκεκριμένες προσδοκίες. Και πολλές φορές, ξεκινώντας για το καλό τους …καταλήγει ….για το κακό τους ….Έτσι, έχουμε θυσιάσει και τον προσωπικό μας χώρο αλλά και το καλό χτίσιμο σχέσης.
Τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά στο παράδειγμα;
Να μην διαβαστεί το παιδί; Να περιορίσουμε τον έλεγχο μας σε «αιφνιδιαστικούς» ελέγχους κάποιες φορές την εβδομάδα; Να έχουμε κάποιον άλλο να βοηθά το παιδί;
Να μην έχουμε προσωπικές προσδοκίες αλλά να ακολουθούμε το ρυθμό του παιδιού μας;
ΟΛΑ αυτά και χίλιες άλλες λύσεις. Όλα είναι καλύτερα από το συνεχές διάβασμα μαζί του, το οποίο«μπουκώνει» τη σχέση μας. Αλήθεια, μέσα στις «λύσεις» έχετε σκεφτεί τον ΠΑΤΕΡΑ;
Τι απολαμβάνουν οι εργαζόμενες:
Καταρχάς το προσωπικό χαρτζιλίκι.
Τη χαρά της δημιουργίας.
Τη δυνατότητα αλλαγής των παραστάσεων σε καθημερινή βάση.
Την προσωπική καταξίωση και τη χαρά της αυτοπραγμάτωσης με την καλή επίδοση σε
κάποιον επαγγελματικό τομέα.
Τη μη συνεχή ενασχόληση με τις οικιακές δουλειές και τα παιδιά.
Τον ευρύτερο επικοινωνιακό κύκλο.
Τις νέες γνωριμίες.
Την ικανότητα να οργανώνει το χρόνο με προτεραιότητες.
Τι έχουν σε μικρότερο βαθμό:
Τον προσωπικό τους χρόνο
Το καλό μοίρασμα στους βασικούς ρόλους της ζωής μας, της γυναίκας, της συζύγου, της
νοικοκυράς και της ερωμένης, της μητέρας.
Τη μη ανάμειξη με τα χρηματικά ζητήματα, άρα και την σχετική απαλλαγή από κάποια άγχη.
Και κατ΄ επέκταση την εξασφάλιση της ηρεμίας και μια ζωή χωρία στρες.
Η εργασία είναι αναπόφευκτα ένα δικαίωμα το οποίο κυρίως για τη γυναίκακατακτήθηκε αιματηρά. Η γυναίκα που δεν δουλεύει έχει ασπαστεί με μεγάλη γενναιοδωρία και καλοσύνη τον δυσκολότερο ρόλο της ζωή της, το ίδιο κάνει και εργαζόμενη η οποία αποτελεί ένα καλό πρότυπο για τα παιδιά της, πηγή έμπνευσης για το μεγάλωμά τους.
www.logotherapeia-agiosstefanos.gr
Αν σας άρεσε το άρθρο πατήστε… Share και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
