Από το 2007 ήρθε στη χώρα μας αυτή η μοναδική εμπειρία όλων των μαμάδων, μια ανεπανάληπτη στιγμή ανάμεσα στη χαρτούρα του δημοσίου και στο παιχνιδάκι των ιδιωτικών βρεφονηπιακών σταθμών και ΚΔΑΠ που πιστεύω πως όλες θα τη θυμόμαστε χρόοοονια, τουλάχιστον εγώ σίγουρα.
Η αίτηση για τα δωρεάν voucher μέσα στην πάροδο των χρόνων άλλαζε κάθε χρονιά σιγά σιγά με διακριτικές πινελιές, τόσο λεπτές, που πια χρειάζεται κανείς να μιλήσει με το λογιστή και το δικηγόρο του, αν θέλει να λάβει το πολυπόθητο εισιτήριο για να μπορέσει το παιδί του να γίνει μέλος σε ένα πρωινό σχολείο ή σε μια απογευματινή δράση. Βέβαια οι άνθρωποι στέλνουν αναλυτικές οδηγίες που πραγματικά η μανούλα οφείλει να διαβάσει με προσοχή το έγγραφο, αλλά ποια το κάνει;
- Μισθωτή (Πλήρης Αορίστου Χρόνου, Πλήρης Ορισμένου Χρόνου, Μερική Αορίστου ή Ορισμένου Χρόνου, Περιστασιακή, Άλλες μορφές)
- Αυτοαπασχολούμενες εκτός πρωτογενούς τομέα (Ατομική Επιχείρηση, Συμμετοχή σε εταιρεία)
- Αυτοαπασχολούμενες στον πρωτογενή τομέα (δεν έχει υποκατηγορίες)
- Άνεργη (ΟΑΕΔ, Ειδικού Ταμείου)
ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης, γέννησης, φορολογική δήλωση. κ.α. πρέπει να μαζέψει με προσοχή, η μανούλα ή ο πατέρας που δε θέλει ο φάκελος του να βγει ανεπαρκής. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι καλοθελητές να σου κάνουν τα χαρτιά. (Μην βρε κορίτσια κι αγόρια. Μην δίνετε προσωπικά στοιχεία στον καθένα να σας κάνει μία δουλειά, που αν αδειάσει το μυαλό σας την κάνετε μόνοι σας).
Κι αφού μαζεύει η δόλια μάνα τα δικαιολογητικά και τρέχει να τα καταθέσει, έπειτα περιμένει υπομονετικά λίγο καιρό να μάθει, αν πήρε το πολυπόθητο voucher ή όχι. Κι ενώ πριν λίγα χρόνια οι επιτυχούσες ή οι επιλαχούσες μαμάδες περνούσαν σε σταθμό της επιλογής τους, από το ίδιο το σύστημα με τα «δίκαια» κριτήρια, ας πούμε οι άνεργες έχουν περισσότερα μόρια από μία που εργάζεται, γιατί η άνεργη πρέπει να έχει ελεύθερο πρωινό ή απογευματινό να ψάξει μια εργασία, (λεγόμενα ΕΣΠΑ μετά τηλεφωνικής επικοινωνίας), ενώ εκείνη που εργάζεται αν δεν περάσει δίνει τον μισό ωραιότατο μισθό της σε κράτηση παιδιού στο σπίτι ή σε κάποιο σταθμό. Καμία ελπίδα δηλαδή..!!! Τρία χρόνια τώρα άλλαξε το σύστημα. Αν είσαι στις επιτυχούσες, σου λέει, αναλαμβάνει ο φορέας την κατάσταση στα χέρια του αν δηλαδή σε δεχτεί ή όχι.
Το αποτέλεσμα; Οι φορείς να κλείνουν θέσεις πριν βγει το πρόγραμμα σε γονείς που γνωρίζουν από πέρυσι ή σε συγγενείς και να γίνονται ουρές από το προηγούμενο βράδυ από τις μανούλες, (μέγα λάθος κατά τη γνώμη μου, ήδη οι θεσούλες έχουν καλυφτεί κορίτσια), για να πιάσουν σειρά μήπως και καταφέρουν να βάλουν κάπου τα παιδάκια τους. Κι ας έχουν περισσότερα μόρια κι ας βρίσκονται δίκαια με το voucher στα χέρια. Κι όταν κατάκοπες φτάνει η σειρά τους να πουν, ήρθα το παιδί μου είναι βρέφος να τους σερβίρουν, λυπάμαι δεν έχω θέση. Γιατί ναι ναι ναι το ΕΣΠΑ μπορεί να δώσει 300 voucher βρεφών, αλλά να μπορεί να καλύψει μέσω σταθμών μόνο τα 100. Για τη γραφική ύλη μη μιλήσω… πρώτα δεν πληρώναμε οι φορείς άτυπα ζητούσαν , πάρε να έχεις καταγγελίες, έπειτα όμως είπαν, η γραφική ύλη πληρώνεται πάρε 100 ευρώ λίστα. Τώρα φυσικά μανούλες που τους έτυχε να είναι δημόσιοι υπάλληλοι δεν έχουν δικαιώματα… Τι; Είναι πλούσιες σαν κι εμένα!!!
Η δική μου ιστορία; Δεν μπόρεσα να πάρω ποτέ πέραν από δύο χρονιές voucher στα χέρια μου (τη μία χρονιά ήμουν επιλαχούσα, αλλά μάλλον κάποια μαμά θα είχε βρέφος ποιος ξέρει και πήρα σειρά). Γιατί δεν τα κατάφερνα; Ίσως κρύβω καμία πισίνα στο σπίτι και δεν το ξέρω. Γιατί στη φορολογική μου δήλωση φαίνομαι πλοιοκτήτρια ξέρω εγώ. Να φταίει ο μπάτλερ που μου κάνει καφέ; Ίσως το ένα ευρώ παραπάνω να με έκαψε. Άτιμα ευρώ. Και φέτος που είχα ελπίδα να μπω στο πρόγραμμα ΜΑΝΤΕΨΤΕ. Ο μικρός μου είναι γεννημένος το 2015 (παρακατιανή χρονιά;;;), που σημαίνει ότι είναι φέτος προ-νήπιο. Κι αφού τα προ-νήπια μπήκαν στην υποχρεωτική εκπαίδευση (εξαιτίας μάλλον των καταπληκτικών σχολικών υποδομών που διαθέτει το κράτος μας), δεν μπορούν να περάσουν σε ιδιωτικό σταθμό, αλλά ούτε σε ΚΔΑΠ, αφού συμμετέχουν στο πρόγραμμα μόνο παιδιά ηλικίας 5-12 ετών.
Ταυτιστείτε γονείς όλοι τα ίδια περνάμε, υπομονή και το ΕΣΠΑ θα γίνει πιο οργανωτικό και δίκαιο, κάποια χρονιά στο άμεσο μέλλον, εκεί όταν θα έχω εγγόνια και θα αναλάβω να τα μεγαλώσω. Τι; Είμαι σίγουρη πως ούτε εκείνα θα περάσουν στο πρόγραμμα, αν φυσικά υπάρχει ακόμη.
ΥΠΟΜΟΝΗ μιαν ανάσα έμεινε… ή μια ζωή…
){kind=link}