“Έτσι είναι η ζωή με τα μικρά!”
Μέχρι τις 8 π.μ., έχω ήδη βάλει 2 πλυντήρια, έχω αλλάξει σεντόνια μετά από ένα ατύχημα του παιδιού μου κατά τη διάρκεια της νύχτας, έπλυνα τον νεροχύτη της κουζίνας και το γέμισα ξανά, σκούπισα κάτω από το τραπέζι. . . εις διπλούν. Έχω κλάψει πάνω από το χυμένο γάλα και αναρωτήθηκα αν η διαρροή στο πάτωμα της κουζίνας μου είναι ούρα ή χυμός. Πολύ πιθανόν ένας συνδυασμός και των δύο.
Και εδώ είμαι, μια μαμά με 3 μικρά αγόρια. Οι μέρες μας αποτελούνται από διαρροές, ψίχουλα, ουρλιαχτά, δάκρυα και σωματικά υγρά. Είμαι στα χαρακώματα της μητρότητας, και σχεδόν πάντα σε κατάσταση επιβίωσης. Υπάρχουν μέρες που αισθάνομαι οτι ξεκίνησα ένα εκατομμύριο δουλειές, και όμως, δεν μπορώ να εντοπίσω ένα μόνο πράγμα που κατάφερα πραγματικά να ολοκληρώσω.
Η ζωή με μικρά σημαίνει οτι τα ζεστά αυγά και ο ζεστός καφές είναι πράγματα του παρελθόντος.
Δεν θυμάμαι μια μέρα που πήγα στο μπάνιο χωρίς μικρά δάχτυλα να χτυπάνε την κλειστή πόρτα.
Το θέαμα των παιδιών που χτυπούν τη γυάλινη πόρτα του ντους έχει γίνει καθημερινό.
Δεν είναι πλέον παράξενο για μένα να χρειαστώ 15 λεπτά για να τελειώσω με το σύζυγό μου μια μόνο πρόταση.
Το στομάχι μου δεν είναι πλέον εύθραυστο στην όψη του αίματος, των ούρων ή του εμετού κάποιου άλλου.
Έχω βιώσει τον φόβο που πηγαίνει μαζί με ένα άρρωστο παιδί.
Έχω μάθει πώς να μεταφράζω ένα μωρό.
Πλέον γελάμε όταν τα σχέδιά μας πάνε στραβά.
Μπορώ να προβλέψω την αιτία μιας κατάρρευσης, αλλά δεν έχω ακόμα τελειοποιήσει το πώς να τις αποτρέπω.
Η ζωή με μικρά σημαίνει επίσης ιδρωμένα νήπια που τρέχουν στην αγκαλιά μου μετά το σχολείο.
Υπάρχουν δέκα αιτήματα για μια ακόμα αγκαλιά και ένα ακόμα φιλί κάθε βράδυ.
Σημαίνει βόλτες και γκρίνια.
Αυτό σημαίνει ότι η μαμά είναι το καλύτερο φάρμακο για το πληγωμένο γόνατο ή το κοινό κρυολόγημα.
Η μεγαλύτερη έκτακτη ανάγκη στο μυαλό τους είναι να βρουν την κάπα του superman πριν από το βραδινό ύπνο, επειδή ΠΡΕΠΕΙ να κοιμούνται μαζί της. (Προσεύχομαι τα προβλήματά τους να παραμένουν πάντα τόσο μικρά.)
Τη μια στιγμή, νομίζω ότι θα χάσω το μυαλό μου και την επόμενη, με κάνουν να λιώνω με ένα φιλί στο μάγουλο.
Διαρκώς διδάσκω και διορθώνω και αγαπώ και αγκάλιαζω – όλη μέρα, κάθε μέρα.
Το σπίτι μας και οι ζωές μας είναι βρώμικες και γεμάτες φωνές, και είναι τόσο τέλεια όλα!
Σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή νιώθω σαν να έχω ένα εκατομμύριο πιάτα που περιστρέφονται στον αέρα και απλώς ελπίζω και προσεύχομαι αν και όταν πέσει κάποιο, να είναι ένα ασήμαντο μικρό πιατάκι. Η ζωή είναι τρελή, δυνατή και ακατάστατη και δεν θα ήθελα να την έχω με άλλο τρόπο. Δεν μου λείπουν οι μέρες πρίν απο τα παιδιά μου. Εκείνες τις μέρες όμως, το μόνο που έλειπε ήταν τα παιδιά μου!
