Έξι μαθήματα μητρότητας που δίνει η φροντίδα ενός σκύλου
Όχι τυχαία, για κάποια ζευγάρια η υιοθεσία ενός κατοικίδιου ζώου αποτελεί το πρώτο «σχολείο» για την ανατροφή των παιδιών που θα ακολουθήσουν.
1. Η αγάπη φέρνει αβίαστα θυσίες. Όταν έχεις ένα μικρό πλάσμα υπό την προστασία σου, θα υπομείνεις χωρίς δεύτερη σκέψη το ξενύχτι όταν είναι άρρωστο, θα το βγάλεις βόλτα ακόμα και τις μέρες που δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου από την κούραση και θα αφαιρέσεις από τις οικονομίες σου όσα χρήματα χρειαστούν για να το περιποιηθείς. Οι θυσίες που κάνεις είναι αυθόρμητες, κινήσεις εξίσου φυσικές με την αναπνοή, είτε αφορούν το παιδί σου είτε το σκύλο που βλέπεις σαν παιδί σου.
2. Τα λάθη της απειρίας είναι αναπόφευκτα και δικαιολογημένα. Σταδιακά μαθαίνεις να συγχωρείς τον εαυτό σου που «κακοέμαθες» το σκύλο σου να περιμένει treats μετά από κάθε βόλτα – ή τον γιο σου να προσδοκά ένα μικρό, έστω, δώρο σε κάθε εξόρμησή σας στο παιχνιδάδικο της γειτονιάς.
3. Τα ξεσπάσματα θυμού δεν βγαίνουν ποτέ σε καλό. Μέσα από τη φροντίδα ενός μικρού πλάσματος αρχίζουμε να τα αναγνωρίζουμε και προσπαθούμε να τα ελέγξουμε. Οι αντιδράσεις του, είτε πρόκειται για τετράποδο είτε για το παιδί μας, είναι άμεσες, σπαρακτικές και μας θυμίζουν, ανελέητα, ότι τα ανεξέλεγκτα νεύρα μόνο τραύματα μπορούν να αφήσουν σε εκείνον που τα υφίσταται.
4. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Γιατί ο σκύλος μου γαβγίζει μέσα στη νύχτα; Τι έπαθε το μωρό μου και κλαίει χωρίς προφανή λόγο; Τον πρώτο καιρό της μητρότητας τέτοια ερωτήματα γίνονται βασανιστικά, καθώς από το μυαλό μας αρχίζουν να περνούν και οι πιο εφιαλτικές, λιγότερο ή περισσότερο πιθανές, απαντήσεις (είναι άρρωστο, έχει χτυπήσει, κάπου πονάει…). Σταδιακά όμως μαθαίνουμε να συμφιλιωνόμαστε με την αβεβαιότητα. Και χαλαρώνουμε, λιγάκι. Δεν έχουμε και άλλη επιλογή. Είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσουμε την ψυχική ισορροπία και τη λειτουργικότητά μας ως γονείς.
5. Δεν υπάρχουν πια ρεπό. Η ευθύνη ενός μικρού πλάσματος, σκύλου ή παιδιού, είναι πλήρης απασχόληση, που συνεχίζεται 24 ώρες το 24ωρο, 7 ώρες την εβδομάδα. Δεν μπορείς απλά να πατήσεις «παύση» και να φύγεις για διακοπές. Ακόμα και να καταφέρεις, για μερικές ώρες, να εξασφαλίσεις baby sitting ή dog sitting, το μυαλό σου συνεχίζει να δουλεύει υπερωρίες: επιστρέφει ξανά και ξανά στο δίποδο ή το τετράποδο παιδί σου.
6. Δεν σταματάς ποτέ να ενδιαφέρεσαι. Ακόμα και η αγάπη σε ένα γάμο μπορεί να τελειώσει, όμως η αγάπη που τρέφεις για το παιδί ή το σκύλο σου δεν έχει ημερομηνία λήξης. Είναι μια αγάπη για πάντα.
Πηγή:childit.gr
