Η εξομολόγηση μιας εργαζόμενης μαμάς
Σαββατόβραδο, και έχοντας μαζέψει τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις – όχι ότι τελειώνουν ποτέ τα δικόγραφα, αλλά τα επείγοντα είναι τουλάχιστον υπό έλεγχο – αποφάσισα να σου μιλήσω. Ο Απόστολος 3 ½ ετών είναι στη γιαγιά του. Η Κατερίνα 1 έτους κοιμάται. Εξυπακούεται ότι δεν έχω καμία διάθεση να εγκαταλείψω το σπίτι μου και την ηρεμία που απολαμβάνω. Αυτή την ηρεμία την έχω στερηθεί για καιρό τώρα. Σήμερα, αφού ήρθαν βολικά τα πράγματα, θα την απολαύσω.
Το πρωί και με τα δύο παιδιά ήμουν στο κολυμβητήριο. Βaby swim (κολύμβηση για μωρά). Δελφινάκια και τα δύο. Άλλο να σου λέω, άλλο να τα βλέπεις. Τρελαίνονται για το νερό. Συνδυάζουν το παιχνίδι, την άθληση, την διασκέδαση, την πειθαρχία. Ίσως το χαίρομαι και εγώ πολύ, και αυτό το καταλαβαίνουν τα παιδιά και σαν αντάλλαγμα παίρνω πολλά πολλά χαμόγελα και δροσερές αγκαλιές.
Το απόγευμα ήταν αφιερωμένο στις κατασκευές. Ο Απόστολος έφτιαξε μία κορνίζα, χρησιμοποιώντας χαρτόνια, κόλλα, ψαλίδι για να βάλει μέσα, την αγαπημένη του φωτογραφία και η Κατερίνα ενέπνεε τον δημιουργό, παίζοντας μεταλλόφωνο. Ευτυχώς δεν έχουμε ντραμς στο σπίτι!
Μετά από όλη αυτή την δημιουργική κούραση, η «μικρή» δεν άντεξε και παραδόθηκε στις αγκάλες του Μορφέα. Ο «μεγάλος» θα κοιμηθεί στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού που το ζητούσε επίμονα όλη την εβδομάδα. Παίρνει πολλή αγάπη και από εκεί και δεν θέλει να την στερηθεί.
Η εξομολόγηση μιας μαμάς…
Γιατί σου τα λέω όλα αυτά; Πριν γεννηθεί το πρώτο μου παιδί, ο Απόστολος, έλεγα ότι μία μαμά μπορεί εύκολα να συνδυάζει καριέρα και οικογένεια. Όχι ότι έχω απομακρυνθεί πολύ από τα αρχικά μου πιστεύω, αλλά πια δεν το θεωρώ τόσο εύκολο. Μου άρεσε να πιστεύω ότι δεν είναι απαραίτητο η μαμά να είναι πολλές ώρες με τα παιδιά, αρκεί να έχει ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Ας είμαστε ειλικρινείς . Ξέρεις και εσύ, όπως και εγώ ότι τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους.
Η μικρή μου εμπειρία, μου λέει, ότι σε ανύποπτες στιγμές, τα παιδιά λένε και κάνουν τα πιο σημαντικά. Ο λίγος ποιοτικός χρόνος που η σύγχρονη μαμά αφιερώνει στα παιδιά της, δεν αρκεί. Κατά κακιά συγκυρία τα σημαντικά θα γίνουν και θα ειπωθούν συνήθως εκτός ποιοτικού χρόνου. Συνεπώς η μαμά θα χάσει τα σημαντικά, δεν θα τα αξιολογήσει και δεν θα συνδράμει τα παιδιά της όπως θα έπρεπε.
Αλήθεια ποιος είναι ο ποιοτικός χρόνος; Όταν η μαμά κοιμίζει, διαβάζοντας παραμύθια, το παιδί; Όταν η μαμά ταΐζει το παιδί; Όταν η μαμά διαβάζει και καθοδηγεί στη γνώση το παιδί; Όταν η μαμά κυλιέται μαζί με το παιδί στα χώματα, στην παιδική χαρά; Όταν η μαμά παρηγορεί το παιδί της που κλαίει; Ή μήπως όλα αυτά; και άλλα τόσα; Για εμένα, ποιοτικός χρόνος είναι ο όποιος χρόνος είναι η μαμά μαζί με το παιδί και δεν έχει να κάνει καθόλου με τη δραστηριότητα ή την ενασχόληση της στιγμής.
Πιστεύω ότι όσο περισσότερο χρόνο δίνουμε στα παιδιά μας, τόσο πιο σίγουροι είμαστε για το «καλό» αποτέλεσμα. Σωστοί γονείς δεν είναι αυτοί που δεν έχουν προβλήματα, αλλά αυτοί που ξέρουν να τα αντιμετωπίζουν άμεσα και επιτυχώς. Και για να τα αντιμετωπίσουν, πρέπει πρωτίστως να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή τους. Μόνο η συστηματική ενασχόληση με τα παιδιά μας, μας εξασφαλίζει ευτυχισμένα παιδιά.
Μαμάδες, δεν ωραιοποιώ τις καταστάσεις. Ξέρω ότι όποια δουλειά και να κάνετε, είναι εξίσου απαιτητική, όσο και η δικιά μου. Θέλει χρόνο και δυνάμεις και… Τι να γίνει λοιπόν; Να παρατήσουμε τις δουλειές μας; Όχι, βέβαια!
Απόστολε! Κατερίνα! Σας υπόσχομαι να έχετε τη μαμά σας πολλές πολλές ώρες κοντά σας. Τα ευτυχισμένα πρόσωπά σας, μου δίνουν δύναμη και θάρρος να ασχολούμαι με κέφι και με την απαιτητική δουλειά μου.
Γράφει η Μαρία Κοσσίδα, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο
Πηγή: psgg.gr
Το διαβάσαμε στο themamagers.gr
