Λένε πως: “Ο τρόπος που μιλάμε στα παιδιά μας γίνεται η εσωτερική τους φωνή.”
Η αλήθεια είναι πως μόλις το άκουσα αυτό λίγο τρομοκρατήθηκα. Έχω τόσα ελαττώματα και δεν θέλω να τα αποκτήσουν και τα παιδιά μου.
Ακόμη προσπαθώ να βρω την δική μου εσωτερική φωνή και τον τρόπο με τον οποίο θα μιλάω στα παιδιά μου.
Έχω υποσχεθεί πως δεν θα φωνάζω στα παιδιά μου αλλά όποτε λέω κάτι εκατομμύρια φορές και κανείς δεν με ακούει τότε δεν ξέρω πως, αλλά αρχίζω να φωνάζω.
Δεν κάνουν τις ασκήσεις τους για το σχολείο ενώ είπαν ότι θα τις κάνουν;Φωνάζω.
Όταν φωνάζω ακόμη πιο δυνατά τότε τα παιδιά μου αρχίζουν να κάνουν αυτό που ζήτησα.
Υπάρχουν πολλές μαμάδες που υποστηρίζουν πως μιλάνε μόνο ήρεμα και με χαμηλή φωνή στα παιδιά τους. Αν το κάνουν μπράβο τους.
Δεν είπα ότι ουρλιάζω όπου σταθώ και όπου βρεθώ αλλά όταν με φέρνουν στα όριά μου, φωνάζω.
Μάλλον καταστρέφω την εσωτερική φωνή των παιδιών αλλά ξέρω πως δεν είμαι η μόνη.Πιστεύω πως η πλειοψηφία των ανθρώπων είχε μια μαμά που μπορεί να φώναζε λίγο παραπάνω.
Μπορεί αυτές οι φωνές να βοηθήσουν τα παιδιά μου να υψώσουν την φωνή τους και να ορθώσουν το ανάστημά τους αργότερα.
Όμως παρά τις φωνές μου, μόνο ένα πράγμα μπορώ να τους διδάξω σωστά. Να τους μάθω πως είναι η ατελείωτη αγάπη και η συγχώρεση. Όσο και να φωνάζεις όταν δείχνεις την αγάπη σου με άλλους τρόπους, απλά τίποτε άλλο δεν έχει σημασία.
Συγχαρητήρια στις ήρεμες μαμάδες αλλά εγώ όποτε χρειάζεται θα φωνάζω…
babyradio.gr– Κατερίνα Π.
Σε ποια ηλικία μπορεί να καθίσει στην θέση του συνοδηγού ένα παιδί;
Μαθήματα ζωής που μπορείτε να διδάξετε στα παιδιά σας από τον Χριστό ακόμη και αν δεν πιστεύετε..
