Έχω έναν υπέροχο σύζυγο και ένα υπέροχο παιδάκι το οποίο λατρεύω.
Το παιδί μου δείχνει να είναι ευτυχισμένο και το ίδιο και ο άντρας μου. Όμως καθημερινά δίνω μια εσωτερική μάχη με τον εαυτό μου. Νομίζω πως έχω σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα τα οποία φοβάμαι να παραδεχτώ σε κάποιον γιατρό ή σε οποιοδήποτε άλλο επειδή φοβάμαι πως θα μου πάρουν τον γιο μου ή μήπως δεν με πάρει κανείς στα σοβαρά.
Παλεύω με διάφορα πράγματα στην ζωή μου: με οικονομικά θέματα, ζήλια και κοινωνικές καταστάσεις και νιώθω τόσο μα τόσο ανεπαρκής. Ανησυχώ για πολλά πράγματα τα οποία με κατακλύζουν καθημερινά. Προσπαθώ να κάνω τα πάντα να μοιάζουν φυσιολογικά και να φέρομαι φυσιολογικά αλλά μέσα μου ξέρω πως κάτι δεν πάει καλά.
Νομίζω πως όσοι βρίσκονται γύρω μου καταλαβαίνουν πως έχω κάποιο πρόβλημα αλλά δεν μου το λένε. Δεν έχω φίλες που να μένουν κοντά για να βρισκόμαστε και ούτε κάποιον συγγενή μου. Ο άντρας μου λείπει πολλές ώρες από το σπίτι και εγώ είμαι μόνη μου.Προσπαθώ να είμαι φυσιολογική μαμά αλλά είναι φορές που σκέφτομαι μήπως τελικά ο γιος μου θα είναι καλύτερα χωρίς εμένα στην ζωή του.
Ο γιος μου και ο άντρας μου είναι ο λόγος που ζω και ξέρω πως πρέπει να κάνω κάτι για να σταματήσω να σκέφτομαι έτσι. Φοβάμαι πως αν ζητήσω βοήθεια θα τους χάσω και τους 2. Δεν μπορώ να συνεχίσω να είμαι έτσι. Ότι και να κάνω αυτά τα συναισθήματα με κατακλύζουν. Είναι σαν να παλεύω καθημερινά με τον χειρότερο εχθρό.
Θέλω να μπορώ να κοινωνικοποιηθώ χωρίς να φοβάμαι. Θέλω να είμαι η μαμά ενός παιδιού που νιώθει χαρούμενο για την μαμά του χωρίς να ντρέπεται για αυτήν. Θέλω να νιώθω άνθρωπος.
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα χαρούμενη και όχι μια αποτυχία. Μπορείτε να μου πείτε τι να κάνω;
babyradio.gr– Μ.Π.
