Γιατί συνεχίζω να είμαι Μαμά-Στο-Σπίτι ενώ είναι τόσο εξαντλητικό…
Με ρωτάνε πολύ συχνά: “Τι θα κάνετε με το θέμα της δουλειάς;” Πολύ συχνά! Κυρίως άνθρωποι που γνωρίζουν την προσωπικότητά μου. Άνθρωποι που ξέρουν ότι επέστρεψα στη δουλειά 15 μήνες μετά τη γέννηση των αγοριών μας. Άνθρωποι που, νομίζω, οτι μπορεί να έχουν ακούσει τις απόψεις μου για τις Μαμάδες-το-Σπίτι.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
Ποτέ δεν έχω μια καλή απάντηση. Μια απάντηση σχετικά με την εργασία. Η αλήθεια είναι ότι απλά δεν ξέρω. Επειδή μου άρεσε πραγματικά να έχω μια καριέρα έξω από το σπίτι. Αλλά ταυτόχρονα πραγματικά αισθάνομαι υποχρεωμένη να είμαι στο σπίτι κατά τη διάρκεια αυτών των σταδίων. Το μόνο πράγμα που γνωρίζω με βεβαιότητα, είναι ότι μια δουλειά με ωράριο 9:00-17:00 δεν είναι κάτι που μπορώ να κάνω. Υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες που έχουν ένα ευέλικτο πρόγραμμα με παιδιά. Είχα την ευκαιρία, δεδομένου ότι έχω παιδιά, να εργάζομαι με μερική απασχόληση εκτός του σπιτιού. Είχα την ευκαιρία να μείνω στο σπίτι με πλήρες ωράριο. Έχω δοκιμάσει ακόμη και να δουλεύω κάνοντας babysitting στο σπίτι μου, φροντίζοντας ταυτόχρονα τα δικά μου παιδιά. Έμαθα ότι σε αυτό το σπίτι, τα παιδιά μου είχαν την απόλυτη προτεραιότητα αν ήθελα να είμαι σωστή με τον εαυτό μου. Η πραγματικότητα είναι πως όταν πρόκειται για εργασία και παιδιά, για μένα, δεν υπάρχει τέλεια ρύθμιση.
Όμως, η παραμονή στο σπίτι είναι μια τεράστια πρόκληση για μένα. Αλλά ταυτόχρονα ήταν ένα μάθημα υπομονής, αυτοελέγχου, ενδοσκόπησης και εκμάθησης να παραιτούμαι από κάθε ψευδαίσθηση ελέγχου. Για μένα, είναι τόσο σημαντικό να είμαι με τα παιδιά μου. Αλλά όπως είπα σε έναν φίλο πρόσφατα, στα μάτια μου, είναι 80% υπέροχα και 20% ανυπόφορα. Αλλά το μεγαλύτερο μειονέκτημα; Κάποιες μέρες, το 20% είναι το μόνο που θυμάσαι.
Η μέρα που προσπάθησες να διπλώσεις το βουνό με τα ασιδέρωτα 13 φορές πριν τελικά σταματήσεις.
Η μέρα που μετρούσες τα τελευταία 36 λεπτά πριν από τον ύπνο, αντί να είσαι ευγνώμων για το χρόνο μαζί τους.
Η μέρα που υπήρξαν 87 στιγμές όπου άφησες ένα βαθύ αναστεναγμό απογοήτευσης γιατί δύο, τέσσερα ή έξι μικρά χέρια χρειάζονται αμέσως τη βοήθειά σου. Ή ζητούν να κάτσουν μόνο εκείνα στην αγκαλιά σου.
Η μέρα που χρειάστηκε να καθίσεις την ώρα του ύπνου και να σκεφτείς: “Το βλέπω αυτό πιο δύσκολο από ό, τι είναι;”
Η μέρα που δεν έφαγες το μεσημεριανό σου γιατί το μωρό το πέταξε όλο το έδαφος θέλοντας να βγει από την καρέκλα ΤΩΡΑ.
Η μέρα που ήθελες τόσο πολύ να πας μόνη σου τουαλέτα αλλά και πάλι κατέληξες να κάθεσαι στο κάθισμα με ένα μωρό στην αγκαλιά σου.
Η μέρα που έστειλες μήνυμα στον άντρα σου και του είπες “Αυτή είναι η χειρότερη μέρα που είχα εδώ και πολύ καιρό”.
Γιατί λοιπόν να μείνεις σπίτι; Αφού είναι τόσο εξαντλητικό;
Περιλαμβάνει τις στιγμές που μπορείτε να αποφασίσετε ότι ο καθαρός αέρας είναι στη αιτία για να ντυθείτε και ν πάτε μια βόλτα. Ή μια εκδρομή στο πάρκο. Ή απλά να κάνετε κούνια στην αυλή.
Το 80% των στιγμών που είστε στην ευχάριστη θέση να μην πρέπει να ανησυχείτε για το ποιος θα μείνει στο σπίτι όταν τα μικρά αρρωσταίνουν. Ή πώς το μωρό θα πάει στο γιατρό. Ή ποιος θα φτιάξει το δείπνο. Οι στιγμές που δεν ξέρετε πώς θα τα καταφέρνατε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Πολλά βράδια πάω για ύπνο και σκέφτομαι μόνο το 20% της ημέρας… Τα δύσκολα, τα εξουθενωτικά γεγονότα… Αλλά μένω σπίτι για το 80% των στιγμών μας.
Η διαμονή στο σπίτι έχει τα υπέρ και τα κατά. Είναι 80% και είναι 20%. Και δεν ξέρω αν κάποιος από εμάς έχει βρει την τέλεια απάντηση στο τι πρέπει να κάνει μια μαμά με τη δουλειά.
Θα πάω πίσω στη δουλειά; Ισως κάποια μέρα. Αλλά για τώρα, θα επικεντρωθώ στο 80% που είναι όμορφο. Και ίσως αν αρχίσω να το κάνω σωστά κάθε μέρα, αν όλοι είναι πάντα χαρούμενοι. . . αν το σπίτι είναι πάντα καθαρό. . . αν μου πουν ότι δεν με θέλουν εδώ. . . αν βρω μια δουλειά με μερική απασχόληση και εξαιρετική παιδική μέριμνα, θα νιώθω έτοιμη να προχωρήσω. Σε μια νέα σειρά προκλήσεων.
Αλλά για τώρα, αυτό είμαι εγώ – και το όμορφο 80%. Μαμά-Στο-Σπίτι.
