Ελιάνα Χρυσικοπούλου: Μας περιγράφει την εμπειρία της για τον φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική (VBAC)
1.Ρώτα με ό,τι θέλεις για το VBAC (Vaginal Birth After C-Section), τον φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική. Μετά από τόσους μήνες που το έψαχνα και –κυρίως – μετά από τη στιγμή που το έζησα, είμαι σε θέση να λύσω πολλές απορίες. Μόνο μη με ρωτήσεις γιατί αποφάσισα να το κάνω. Αυτό είναι το μόνο που δεν ξέρω να σου απαντήσω. Η επιθυμία μου να γεννήσω φυσιολογικά ήταν τόσο έντονη και πηγαία, που στο δικό μου μυαλό έχει καταχωρηθεί στην συνομοταξία «ανεξήγητα φαινόμενα». Οι μόνες που ίσως μπορούν να με καταλάβουν είναι άλλες μαμάδες που στερήθηκαν την σπουδαία εμπειρία του φυσιολογικού τοκετού – και κυρίως εκείνες που τη στερήθηκαν άδικα και χωρίς λόγο.
ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: Κερδίστε ΜΟΝΑΔΙΚΑ σετ ΠΑΙΔΙΚΗΣ περιποίησης ΥΨΗΛΗΣ ποιότητας!!!
[babyPostAd]2.Για να μην παρεξηγηθώ: το πώς θα επιλέξει μια μαμά να φέρει στον κόσμο το παιδί της είναι μια πολύ ιερή, προσωπική επιλογή. Σέβομαι απόλυτα τις μαμάδες που θέλουν να γεννήσουν φυσιολογικά. Σέβομαι επίσης και εκείνες που θέλουν να γεννήσουν με καισαρική. Συμπάσχω με εκείνες που ήθελαν να γεννήσουν φυσιολογικά αλλά οι συνθήκες τις ανάγκασαν να βρεθούν στο χειρουργείο. Σε κάθε περίπτωση τις θεωρώ όλες δυνατές, γενναίες και αξιέπαινες που έφεραν με ασφάλεια στον κόσμο τα παιδιά τους, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Αλλά όταν έχεις την επιθυμία, την δυνατότητα και όλα τα προσόντα να γεννήσεις φυσιολογικά και αυτή σου η επιθυμία δεν γίνεται σεβαστή; Εκεί υπάρχει πρόβλημα.3.Ο φυσιολογικός τοκετός μετά από καισαρική δεν είναι extreme sport. Τα ρίσκα ενός πιθανού VBAC δεν είναι και τόσο μεγάλα – ή τουλάχιστον δεν είναι πολύ μεγαλύτερα από τα αντίστοιχα ρίσκα μιας επαναληπτικής καισαρικής. Ωστόσο, ο περισσότερος κόσμος το θεωρεί ένα επικίνδυνο εγχείρημα για παράτολμες τρελές. Χαίρομαι που πλέον ανήκω στο κλαμπ με αυτές τις τρελές.
4.Μια γυναίκα που έχει μια προηγηθείσα καισαρική και επιχειρεί να γεννήσει φυσιολογικά, έχει 72% – 75% πιθανότητες να το καταφέρει.
5.Από τον τρόπο που θα σου μιλήσει για το VBAC ο μέσος έλληνας γιατρός, βέβαια, αποκομίζεις την εντύπωση πως αυτές είναι οι περίπου πιθανότητες για να αποτύχεις παταγωδώς και να θέσεις και σε σοβαρό κίνδυνο τη ζωή τη δική σου και του παιδιού σου. Διότι στην Ελλάδα το VBAC θεωρείται εξωτικό φρούτο και – για να το πω ευγενικά – δεν έχει αγκαλιαστεί από την μαιευτική κοινότητα. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως μιλάμε για την χώρα που στέφθηκε και πάλι φέτος παγκόσμια πρωταθλήτρια στον αριθμό καισαρικών (κάτι παραπάνω από 57% των γεννήσεων). Εδώ, λοιπόν, που παραπάνω από τις μισές γυναίκες γεννάνε επάνω σε ένα χειρουργικό τραπέζι, υπάρχει περίπτωση ο μέσος μαιευτήρας να ασχοληθεί με το να σε ξεγεννήσει φυσιολογικά έπειτα από καισαρική;
6.Αν ψάξεις λιγάκι το θέμα «αναίτιες καισαρικές» θα διαπιστώσεις πως εκεί έξω ακούγονται εκατοντάδες ευφάνταστες δικαιολογίες για να πείσει ένας γιατρός μια έγκυο να κάνει καισαρική (από το best seller «έφτασες στις 40 εβδομάδες» και τα δημοφιλή «έχεις στενή λεκάνη» και «έχεις μυωπία» μέχρι το υπέροχο «το μωρό είναι πολύ μεγάλο» για μωρά που τελικά γεννήθηκαν, ας πούμε, 3 κιλά). Είναι εύκολο λοιπόν να υποθέσει κανείς πως ο γιατρός που θα σε αποτρέψει από το VBAC το κάνει γιατί ένας φυσιολογικός τοκετός δεν τον βολεύει (ποιος θέλει να ξυπνήσει 2 τη νύχτα, που με έπιασαν εμένα οι ωδίνες;). Αλλά εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Πιστεύω ειλικρινά πως οι περισσότεροι γιατροί που θα σου πουν πως δεν γίνεται να κάνεις VBAC, στο λένε γιατί πολύ απλά δεν ξέρουν να το κάνουν. Και επειδή δεν το ξέρουν, το φοβούνται. Κι επειδή το φοβούνται, φοβίζουν και εσένα.
7.Γενικά, καταλήγω στο συμπέρασμα πως ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας. Όταν ξεκίνησα δειλά δειλά να λέω σε γνωστούς πως θα προσπαθήσω για φυσιολογικό τοκετό, με κοιτούσαν σαν να είμαι ούφο. Στους περισσότερους ακουγόταν περίπου το ίδιο επικίνδυνο με το να κάνω μακροβούτι σε μια λίμνη με πιράνχας.
8.Και σαν να μην έφταναν τα πιράνχας, αρκετοί από αυτούς θεωρούσαν σκόπιμο να μοιραστούν μαζί μου την ιστορία της Τασούλας της νύφης του μπατζανάκη του κουμπάρου τους που είναι νοσηλεύτρια στο τάδε μαιευτήριο και έχουν δει πολλά τα μάτια της και μια φορά πήγε κάποια να γεννήσει μετά από καισαρική τομή και τελικά έπαθε αιμορραγία/ της έβαλαν 10 μπουκάλες αίμα/ σχεδόν πέθανε/ πέθανε.
9.Δεδομένου πως η πιθανότητα να υπάρξει επιπλοκή στο VBAC είναι μικρότερη από την πιθανότητα που έχεις να τρακάρεις κάποια στιγμή με το αυτοκίνητό σου, την επόμενη φορά που κάποιος θα μου πει ότι πήρε αυτοκίνητο, εγώ αντί για «καλορίζικο» θα του εξιστορήσω όλες τις ιστορίες φρίκης της ασφάλτου που ξέρω.
10.Για να επανέλθω στο VBAC, αυτό που βασικά χρειάζεσαι για να το αποφασίσεις είναι το κατάλληλο ερέθισμα. Για εμένα, η αρχή έγινε με ένα μήνυμα το 2015, λίγο μετά τη γέννηση της Ισαβέλλας. Κάποιο κορίτσι που δεν το γνωρίζω προσωπικά, με παρότρυνε να μπω στην σχετική ομάδα για το VBAC στο facebook ώστε να ενημερωθώ περί τίνος πρόκειται. Θυμάμαι πως τότε μου είχε φανεί άκυρη πληροφορία, αλλά μέσα μου είχα πει «μωρέ, λες;».
11.Το επόμενο βήμα, αφού μπεις στην ομάδα του VBAC και διαβάσεις τα αρχεία και τις ιστορίες άλλων γυναικών που το έζησαν, είναι να ζητήσεις βοήθεια για να επιλέξεις τον κατάλληλο γιατρό. Γιατί ακριβώς επειδή το VBAC δεν είναι και τόσο διαδεδομένο στην χώρα μας, οι γιατροί που το υποστηρίζουν, δέχονται να το αναλάβουν, και γνωρίζουν πώς να το φέρουν εις πέρας είναι εξαιρετικά λίγοι.
12.Μπήκα στο γραφείο του Βαγγέλη Δημητρίου φοβισμένη, καχύποπτη και γεμάτη απορίες. Του έδωσα το ιστορικό μου, του μίλησα για την προηγούμενη καισαρική μου και ούτε λίγο, ούτε πολύ, του είπα είναι πως θα ήθελα θεωρητικά να γεννήσω φυσιολογικά, αλλά επειδή πιστεύω πως αποκλείεται να τα καταφέρω, δεν έχω αντίρρηση να κάνω πάλι καισαρική. Είκοσι λεπτά αργότερα, είχε καταφέρει να με κάνει να συνειδητοποιήσω πόσο λίγη πίστη είχα στον εαυτό μου. Βγαίνοντας από το γραφείο του ήξερα πως αυτός θα είναι ο γιατρός που θα υποδεχθεί στον κόσμο τη δεύτερη κόρη μου.
13.Δεν είναι υπερβολή να πω πως ο γιατρός μου, μαζί με την μαία μου, την τρομερή Πέννυ Λάζου, πίστευαν σε εμένα περισσότερο από εμένα. Εγώ πέρασα 9 μήνες ανασφάλειας, να λέω στον εαυτό μου πως δεν θα τα καταφέρω, εκείνοι, πάλι, δεν αμφέβαλλαν στιγμή.
14.Την πρώτη μέρα της άνοιξης, την 01/03/2017 το μεσημέρι, ήρθε στον κόσμο η δεύτερη μικρή μου. Έπειτα από τρεις μέρες συσπάσεων και δέκα φανταστικές ώρες στην αίθουσα τοκετού του Ιασώ (ας είναι καλά όλο το προσωπικό, η Πέννυ και η Άγια Επισκληρίδιος), την κράτησα στην αγκαλιά μου.
15.Υπάρχουν πολλοί σοβαροί, ιατρικοί για να προτιμήσεις ένα VBAC αντί για μια επαναληπτική καισαρική. Για παράδειγμα, τα μωρά που γεννιούνται φυσιολογικά έχουν μικρότερη πιθανότητα για αναπνευστικά προβλήματα, γιατί η διαδικασία της γέννας προετοιμάζει τους πνεύμονές τους να υποδεχθούν τον αέρα. Ή ακόμη, τα μωρά που γεννιούνται κολπικά έρχονται σε επαφή με την χλωρίδα της μητέρας και έτσι ενισχύεται άμεσα το ανοσοποιητικό τους. Ο θηλασμός έχει καλύτερες πιθανότητες να εδραιωθεί σε γυναίκες που γεννούν φυσιολογικά. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε: το VBAC το έκανα για πάρτη μου. Το έκανα γιατί κάτι μέσα μου με «έτρωγε». Το έκανα γιατί είχα ανάγκη να πιστέψω ξανά στο σώμα μου, πως είναι ικανό να φέρει εις πέρας αυτό το οποίο η φύση το έχει προγραμματίσει να κάνει και που οι συνθήκες (;) δεν το άφησαν να το κάνει δύο χρόνια πριν. Το έκανα ακόμη και για τον εντελώς ρηχό και επιφανειακό λόγο του να ζήσω τη χολιγουντιανή στιγμή που ο άντρας μου γκαζώνει το αυτοκίνητο για να φτάσουμε γρήγορα στο μαιευτήριο (ήταν πράγματι μια αξέχαστη στιγμή, όπως αξέχαστη ήταν και η τσιρίδα που έβαλα στον Νικόλα όταν στα διόδια της Αττικής οδού σταμάτησε για να τακτοποιήσει τα ψιλά του…). Το έκανα για ζήσω τη γέννα. Και ήταν τόσο μαγικά, υπέροχα και απερίγραπτα συγκινητικά, όσο το είχα ονειρευτεί. Ή μάλλον ψέματα. Ήταν καλύτερα.
Πηγή: missbloom.gr
