Θα ήθελα να σου τα πω κατάματα μα δεν βρίσκω την δύναμη….
Δεν ζητώ συγνώμη…
Δεν θα ζητήσω συγνώμη που κάποιες φορές είμαι απεριποίητη, είναι που βάζω άλλες προτεραιότητες.
Δεν θα ζητήσω συγνώμη που κάποιες μέρες έχω νεύρα, είναι πολλές οι υποχρεώσεις και ξεπερνώ τον εαυτό μου.
Δεν θα ζητήσω συγνώμη που έχω μαύρους κύκλους στα μάτια, είναι που ξενυχτάω δίπλα στα παιδιά μας.
Δεν θα ζητήσω συγνώμη που είμαι αμίλητη, είναι που προβληματίζομαι με την ανατροφή των παιδιών.
Τι και αν περνάνε όλα από τα χέρια μου και τα καταφέρω, έχω και εγώ αδυναμίες.
Τι κι αν όλη μέρα μιλώ με κόσμο, θέλω και εγώ να ξεφύγω μαζί σου, για ένα καφεδάκι.
Έχω ακόμα τη ανάγκη να είμαι ή αδυναμία σου, να μου λες πόσο σου λείπω κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Να με χαϊδεύεις και να μου λες κουβέντες κατανόησης και συμπαράστασης.
Εγώ είμαι. Η γυναίκα που αγάπησες, η γυναίκα που παντρεύτηκες , που ήμουν μοναδική για σένα.
Δεν άλλαξα εγώ… απλά προσπαθώ να προσαρμοστώ και να κρατήσω ισορροπία στις απαιτήσεις της τωρινής μας ζωής.
Εσύ έμεινες πίσω. Αντί να με κρίνεις, βοήθα με! Είμαι τόσα πολλά, μάνα, γυναίκα, σύζυγος, ερωμένη, νοικοκυρά…δεν μπορώ να τα κάνω όλα τέλεια!
Μαζί διαλέξαμε αυτόν τον δρόμο, γιατί επιλέγεις να αφήσεις το χέρι μου; Εγώ θα συνεχίσω εδώ, δίπλα στα παιδιά μας.
Αυτή τη πορεία διάλεξα και αυτή θα ακολουθήσω! Δίπλα μου με το ζόρι δεν θέλω κανέναν.
Οποίος θέλει μένει, οποίος θέλει φεύγει.
Δέχομαι το πρώτο με χαρά, κατανοώ όμως και το δεύτερο!
Φιλιά
Έφη
supermomrocks.me
