Οι ήσυχες στιγμές είναι δύσκολες για τις πολυάσχολες μαμάδες…

Δεν χρειάζεται να λέμε δικαιολογίες για τον εαυτό μας συνέχεια.

Όποτε προσπαθείτε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας, τουλάχιστον προσπαθήστε να μην νιώθετε άσχημα για αυτό.

Όπως εγώ τώρα.

Θέλω να σας πω πριν ξεκινήσω να σας εξηγώ τι εννοώ με όλα αυτά, για την γυναίκα που συνήθιζα να είμαι.

Συνήθιζα να έχω πολύ πνευματική πειθαρχία. Διάβαζα βιβλία που ενίσχυαν την πνευματική πειθαρχία και προσπαθούσα να την εφαρμόζω καθημερινά.

Εντάξει λοιπόν. Έχετε μια καθαρή εικόνα για το πόσο πειθαρχημένη ήμουν;Ωραία.

Προχωράμε τώρα. Δεν ήμουν καλή.

Αλήθεια.

Προσπαθούσα να έχω πειθαρχία ενώ δεν διαφέρω από εσάς. Έχω τα ίδια ωράρια με εσάς νιώθω την ίδια κούραση με εσάς και θέλω να κοιμηθώ λίγο παραπάνω όπως εσείς.

Όμως για εμένα ήταν σαν διαγωνισμός.

Φοβάμαι να ζητήσω βοήθεια και να αναλύσω τα προβλήματά μου επειδή με τόση πειθαρχία και προγραμματισμό δεν δικαιολογούμαι να βγω εκτός προγράμματος.Για αυτό δεν μιλούσα για τα προβλήματά μου.

Φοβάμαι να καθίσω να ξεκουραστώ για λίγο επειδή μπορεί να με πάρει ο ύπνος. Τις ήσυχες στιγμές που το παιδί κοιμάται πίστευα πως πρέπει να τελειώσω όλες μου τις δουλειές.

Δεν μπορώ να διαβάσω κάτι άλλο πέρα από βιβλία που δίνουν κίνητρα.

Πάντα προσπαθώ να τα κάνω όλα πριν για να μην τα έχω μετά.

Όμως δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτό. Οι ήσυχες στιγμές για τις πολυάσχολες (ή για τις ανήσυχες μαμάδες όπως εγώ) δεν πρέπει να είναι δύσκολες. Πρέπει να είναι ήρεμες και πρέπει να μας κάνουν καλύτερες και όχι να μας αγχώνουν περισσότερο.

Εγώ τουλάχιστον το συνειδητοποίησα και προσπαθώ να αλλάξω. Μήπως ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσετε και εσείς;