Η ιστορία της Φίλιας: Από την προεκλαμψία στη θεραπευτική αγκαλιά
Πόση δύναμη έχει μια αγκαλιά;
Όση και η αγάπη που έχεις για το μωρό σου. Αυτά τα passe κλισέ – όρια, που αγνοώ για ποιο λόγο εφευρέθηκαν, τύπου “Να μην το παίρνεις συνέχεια αγκαλιά. Ας κλάψει και λίγο. Μην το κακομαθαίνεις, να μη συνηθίζει στα χέρια σου” με εξοργίζουν τόσο πολύ. Τα παιδιά χρειάζονται όρια αλλά όχι στις αγκαλιές! Και ξέρεις πως το έμαθα αυτό; Από τότε που η αγκαλιά μου έγινε η καλύτερη ζωντανή θερμοκοιτίδα και φιλοξένησε με τον πιο φυσικό -και ανθρώπινο -τρόπο την πρόωρη (στις 35 εβδομάδες) κόρη μου…
Η προεκλαμψία
Όλα ξεκίνησαν από την υποψία στον 5ο μήνα, που ο άλλος σου την εξηγεί με χίλιες λέξεις βασισμένες σε έρευνες και στατιστικές (1 στις 3). Προεκλαμψία. Τελεία και παύλα. Αυτό σήμαινε νοσηλεία στο νοσοκομείο μέχρι νεωτέρας και γράψιμο χιλιόμετρων χαρτιού στον τοκογράφο μέχρι να φτάσει εκείνο το πρωί που θα μου έπαιρναν το παιδί με καισαρική γιατί δε αναπτύσσεται πλέον” και “υπάρχει κίνδυνος για τη βιωσιμότητα του εμβρύου” (ή τη δική μου).
Η προωρότητα
Κι όσο ψύχραιμη και ενημερωμένη αν είσαι με τις πιθανότητες και τις προοπτικές, η προωρότητα, ακόμη κι αν αφορά ένα βρέφος γεννημένο στις 35 εβδομάδες, που δεν μπήκε θερμοκοιτίδα, δε νοσηλεύτηκε στη MENN, δεν χρειάστηκε καμία επέμβαση, είναι μία κατάσταση για την οποία δεν είσαι ποτέ έτοιμη να την αντιμετωπίσεις ούτε σωματικά ούτε ψυχικά. Δεν έχεις τερματίσει στις 40 εβδομάδες, δεν έχεις νιώσει τα έντονα χτυπήματα στην κοιλιά, δεν σε έχει προειδοποιήσει η φύση με τις συσπάσεις ή το σπάσιμο των νερών ότι ήρθε η ώρα να αντικρίσεις το μωρό σου, δεν είσαι έτοιμη για την πρόωρη γέννηση, δεν ξέρεις πώς να χειριστείς την προωρότητα της μητρότητας και του εύθραυστου μωρού σου…
Η αγκαλιά
Και τότε έρχεται ο άνθρωπος εκείνος που σου αλλάζει τη ζωή. Γιατί για όλους υπάρχει μία συνάντηση με έναν άγνωστο άνθρωπο (στην περίπτωσή μου με μία εθελόντρια πιστοποιημένη σύμβουλο θηλασμού) που έρχεται να σου χαρίσει ένα μάθημα ζωής ή να σου συνταγογραφήσει την καλύτερη θεραπευτική αγωγή: την αγκαλιά.
Για να πάρει τα πάνω του το κοριτσάκι μου (γεννήθηκε 2 κιλά, έφτασε στα 1800 gr σε 3 μέρες) και να μην μπει σε θερμοκοιτίδα οι οδηγίες της ήταν σαφείς και απλές: θηλασμός, στοργή και αγκαλιά. Μου εξήγησε πως κάθε φορά που θα το θήλαζα έπρεπε να είναι γυμνό πάνω στη γυμνή μου επιδερμίδα (αυτό το λένε και «φροντίδα καγκουρό» – Kangaroo care). Κι ακόμη κι αν δεν το θήλαζα (στην αρχή το ταΐζαμε με σύριγγα) θα ήταν καλό να το κρατούσα για τουλάχιστον 8-10 ώρες την ημέρα γυμνό πάνω μου, μόνο με τη πανούλα της, για να με νιώθει, να μυρίζει τη μυρωδιά μου, να ακούει τους χτύπους της καρδιάς μου, να αισθάνεται ασφαλής, να ενισχύεται το ανοσοποιητικό της με τα δικά μου βακτήρια, του δέρματός μου, να αναπνέει καλύτερα, να επιβραδύνει τους καρδιακούς της παλμούς, να χαλαρώνει. Μάλιστα, σε αυτό υπήρξε συμμέτοχος και ο μπαμπάς. Κοιμόταν στην αγκαλιά του ήρεμα και χαλαρά.
Μια ιστορία με πιθανότητες επιβίωσης κάτω του 30%
Η πανίσχυρη δύναμή της
Ω,ναι, η αγκαλιά είναι σπουδαία εφεύρεση και τελείως στη φύση μας. Είναι το καλύτερο «φάρμακο» για τα πρόωρα μωρά αφού συμβάλλει στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, βοηθά στη φυσική ανάπτυξη, προσφέρει αποτελεσματική θερμορύθμιση στο μωρό. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να κρατηθεί ζεστό μόλις γεννηθεί, γιατί η ικανότητά του να διατηρήσει σταθερή θερμοκρασία σώματος είναι μειωμένη τις πρώτες ώρες έως και ημέρες μετά τη γέννηση. Αν η θερμοκρασία του μωρού πέσει, κάτι πολύ φυσικό στα πρόωρα, θερμαίνεται καλύτερα στο στήθος σου από ότι στη θερμοκοιτίδα. Επιπλέον, το μωρό έχει πολύ λιγότερο άγχος και αυτό του παρέχει νευρολογική προστασία, με αποτέλεσμα να έχει βελτιωμένη νευρολογική ανάπτυξη, καλύτερο ύπνο, πιο ώριμη και οργανωμένη δραστηριότητα του εγκεφάλου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας τη συνιστά α-νε-πι-φύ-λα-κτα. Στα ελληνικά νοσοκομεία, η “φροντίδα καγκουρό” συστήνεται σε πρόωρα που είναι πάνω από 1.500 γρ., δεν έχουν ορούς και μπορούν να αναπνεύσουν χωρίς υποστήριξη.
“Πάρε με αγκαλίτσα!”
Σήμερα, μετά από 2 χρόνια και έξι μήνες, κάθε φορά που η κόρη μου μου λέει “μαμά, πάρε με αγκαλίτσα” και τρέχει κατά πάνω μου όχι μόνο δεν της την αρνούμαι αλλά της τη χαρίζω ζεστά και απλόχερα, ως το πιο πολύτιμο δώρο. Γιατί το “μεγάλωσε στην αγκαλιά μου” (με τη δική μου και του μπαμπά της) είναι η δική της ιστορία της ζεστής και θεραπευτικής αγκαλιάς που βοήθησε ένα πρόωρο μωρό να ανθίσει.
Φίλια Μητρομάρα
Πηγή: 31ebdomades.gr
