Η υπογονιμότητα μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας…
Όταν παντρεύτηκα την αγάπη της ζωής μου, σκοπεύαμε να απολαύσουμε το γάμο μας για λίγο. Ξέραμε ότι θέλαμε να είμαστε σε ένα πολύ καλό μέρος πριν αλλάξουμε τη δυναμική μας. Όταν ήμασταν έτοιμοι να αλλάξουμε ταχύτητες και να προσπαθήσουμε για το μωρό, ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να τα καταφέρουμε.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd] Στην αρχή, δεν ήταν μεγάλη υπόθεση. Δεν βιαζόμασταν και έτσι λέγαμε οτι όταν είναι να γίνει, θα γίνει.
Πέρασαν έξι μήνες. . . και τίποτα. Εντάξει, δεν ήταν μεγάλη υπόθεση, ίσως απλά χρειαζόμαστε λίγο περισσότερο χρόνο. Άρχισα να καταγράφω τους κύκλους μου για να είμαι σίγουρη ότι εκμεταλλευόμαστε της γόνιμες μέρες κάθε μήνα.
Πέρασαν άλλοι έξι μήνες. . . και πάλι τίποτα. Ώρα για έλεγχο… Ο γιατρός μου ζήτησε να κάνω ορμονικές εξετάσεις. Δεν φάνηκε να ανησυχεί πολύ, γι ‘αυτό και δεν πρέπει να ανησυχώ και εγώ. Αλλά, για παν ενδεχόμενο, σφίγγω τα ελάσματα λίγο στη διατροφή μου, βελτιώνω τα συμπληρώματα μου και προσθέτω μερικά πράσινα smoothies στη μέρα μου.
Κάπου στην πορεία μετά από αυτό το τελευταίο ραντεβού εμπίπτω σε ένα μοτίβο αυτοδιάγνωσης. Νομίζω ότι ήθελα ένα μωρό τόσο πολύ και δεν είχα απαντήσεις για το γιατί δεν κάναμε, που έπεισα τον εαυτό μου ότι πρέπει να πάει κάτι λάθος με μένα. Σίγουρα, οι ορμονικές εξετάσεις μου είχαν βγει καλές, αλλά ήταν τέλειες;
Έκλεισα ένα ραντεβού με τον γιατρό μου για να βρω απάντηση στις ανησυχίες μου. Έκανα εξετάσεις θυρεοειδούς και μου είπε να χαλαρώσω. Νομίζω ότι μπορούσε να αισθανθεί ότι έψαχνα για απαντήσεις, γι ‘αυτό συνέστησε να προχωρήσουμε και να συνεχίσουμε με τις εξετάσεις του συζύγου. Όλα καλά και εκεί.
Σε αυτό το σημείο, οι περισσότεροι άνθρωποι μας γνώριζαν το γεγονός ότι προσπαθούσαμε για μωρό. Είχαμε την υποστήριξή τους, αλλά μερικά από τα σχόλιά τους δεν μου άρεζαν…
“Λοιπόν, τουλάχιστον διασκεδάζετε όσο προσπαθείτε!” Όχι, όχι στην πραγματικότητα. Είχε γίνει σαν μια δουλειά τώρα. Δεν είναι τόσο διασκεδαστικό όσο πριν. Πραγματικά όχι!.
“Απλά πρέπει να χαλαρώσετε και τότε θα έρθει.” Δεν ήξερα τότε οτι δεν έχει καμία σημασία το πόσο χαλαρή είμαι… Η ενδομητρίωση ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες να μείνω έγκυος!
“Απλά πρέπει να σταματήσετε να προσπαθείτε. Όταν σταματήσετε να προσπαθείτε, θα μείνεις έγκυος.” Αλλά εν τω μεταξύ ο χρόνος περνάει!
Ο γιατρός μου είχε αναφέρει να δοκιμάσω τεστ ωορρηξίας για να βρω στα σίγουρα τις γόνιμες μέρες μου. Λες να κάνουμε κάτι τέτοιο λάθος; Από τότε έχω χάσει το λογαριασμό στο πόσα τεστ ωορρηξίας έκανα… Τα έπαιρνα τριάντα τριάντα και μου κρατούσαν 2-3 μήνες περίπου η κάθε συσκευασία…
Η επόμενη κίνηση, από ιατρική άποψη, ήταν να ελέγξω τα αναπαραγωγικά μου όργανα με λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση. Ακούγεται αρκετά εύκολο, αλλά η χειρουργική επέμβαση ήταν ένα μεγάλο ορόσημο για μένα. Έχω ακόμα τις αμυγδαλές μου και τη σκωληκοειδή μου απόφυση . Και σίγουρα δεν είχα προετοιμαστεί για το τι θα έβρισκε ο γιατρός μου – την ενδομητρίωση του σταδίου IV σε όλο μου τα αναπαραγωγικά όργανα δημιουργώντας παντού έναν ιστό.
Μετά από τη χειρουργική επέμβαση υπήρχε αυτή η αίσθηση ανακούφισης, καθώς μάθαμε γιατί δυσκολευόμασταν να συλλάβουμε. Υπήρχε μια αίσθηση ενδυνάμωσης για να μπορέσουμε να κάνουμε το σχέδιο να προχωρήσει. Και τότε υπήρξε απογοήτευση. Και δυσαρέσκεια, ίσως;
Πώς γινόταν να μην γνωρίζω ότι είχα ενδομητρίωση για 20 χρόνια; Γιατί δεν πίεσα για να διαγνωσθώ νωρίτερα; Το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό; Θα μπορέσουμε να συλλάβουμε φυσιολογικά όταν όλο αυτό περάσει; Μήπως απλά να ξεχάσω την πιθανότητες να κάνω ένα μωρό;
Απλά θέλω να είμαι μαμά. . . και δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο.
Υπάρχει μια εσωτερική αναταραχή και ένας αγώνας σε κάθε γυναίκα που λαχταράει να γίνει μαμά, αλλά δυσκολεύεται… Μερικές μέρες είμαι τρελή και απογοητευμένη που δεν μπορούμε απλά να κάνουμε παιδί όπως όλοι. Είμαι ενοχλημένη από τη θέση στην οποία με έφερε η ενδομητρίωση. Είμαι λυπημένη και θρηνώ για το ενδεχόμενο να μην γίνω ποτέ μάνα…
Κάθε μέρα προσεύχομαι για τον Θεό να μας φέρει ένα μωρό. Και κάθε μέρα συνεχίζω να περιμένω.
Είναι η πίστη μου στον Θεό που μου επιτρέπει να βρίσκω το καλό και το σκοπό σε αυτό το ταξίδι το οποίο διανύουμε. Τις επιθυμίες της καρδιάς μου Αυτός τις έβαλε εκεί. Ξέρει τις ανάγκες μου και τις επιθυμίες μου. Και θα γράψει μια καλύτερη ιστορία από ότι θα μπορούσα να φανταστώ να γράφω για τον εαυτό μου. Απλά δεν ξέρω τι έχει το επόμενο κεφάλαιο ακόμα…
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
