Κανένα παιδί δεν γεννιέται απαιτητικό! Αν από την αρχή ξεκαθαρίσουμε τη διαφορά μεταξύ επιθυμίας και ανάγκης, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πως ένα μωρό κάτω των 6 μηνών δεν κλαίει επειδή είναι κακομαθημένο και θέλει να βρίσκεστε συνεχώς κοντά του, αλλά επειδή σας εκφράζει μια “αυθεντική” ανάγκη (πείνα, ανάγκη για ξεκούραση, για καθαριότητα κ.λπ.). Ένα βρέφος έχει απαιτήσεις μόνο αναφορικά με τις ανάγκες του και επομένως ο χαρακτηρισμός “κακομαθημένο μωρό” δεν υφίσταται.
Αντίθετα, όταν λέμε πως ένα παιδί είναι κακομαθημένο εννοούμε πως επιδιώκει αδιάκοπα το ενδιαφέρον των γύρω του, εμφανίζει εγωιστικές τάσεις (π.χ. δεν αφήνει άλλο παιδάκι να παίζει με τα παιχνίδια του), ζηλεύει αυτά που ανήκουν στους άλλους και θέλει συνεχώς να περνά “το δικό του”.
Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι δυνατόν ξαφνικά ένα παιδί να αρχίσει να εμφανίζει τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Οι έντονες απαιτήσεις είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης συμπεριφοράς των γονιών. Σκεφτείτε το… Αν το μικρό σας έχει συνηθίσει να μην υφίσταται καμιά λογική συνέπεια σε σταθερή βάση όταν συμπεριφέρεται άσχημα, θα είναι δύσκολο ξαφνικά μια μέρα να του βάλετε όρια και ακόμα πιο δύσκολο να τα σεβαστεί, γιατί πολύ απλά δεν έχει μάθει να περιορίζεται. Αν οι κανόνες δεν τεθούν και δεν εφαρμοστούν από μικρή ηλικία, τα παιδιά αποκτούν σταδιακά την αίσθηση πως έχουν εξουσία, πως κάνουν ό,τι θέλουν και πως πάντα θα ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους.
Εκτός από την υπερβολική “ελαστικότητα”, ένα παιδί μπορεί να κακομάθει και στην περίπτωση που οι γονείς του είναι υπερπροστατευτικοί, αφού δεν το αφήνουν να παίρνει πρωτοβουλίες και να ψάχνει να βρίσκει τρόπους ώστε να λύνει μόνο του τα “προβλήματά” του (συναρμολόγηση ενός παιχνιδιού, λύση μιας άσκησης κ.λπ.).
“Ιδιαίτερη” συμπεριφορά
Η συμπεριφορά ενός κακομαθημένου παιδιού πολλές φορές παραξενεύει τους γονείς του. Είναι πολύ πιθανό στην προσπάθεια του μικρού σας να επιβάλει την γνώμη του να παρατηρήσετε πως προσποιείται ότι κλαίει, αρνείται να φάει, υψώνει τον τόνο της φωνής του, ενώ δεν αποκλείεται να σας απειλεί με φράσεις όπως “αν δεν πάμε βόλτα, θα φύγω από το σπίτι”. Ίσως γίνει επιθετικό προς εσάς επειδή του φέρνετε αντίρρηση τη δεδομένη στιγμή, ενώ μπορεί να σας “εκδικηθεί” πετώντας, σπάζοντας ή σκίζοντας αγαπημένα σας αντικείμενα (π.χ. cd, βιβλία). Επίσης, δεν είναι λίγα τα παιδιά που αντιδρούν πολύ έντονα στην (ασυνήθιστη) άρνηση των γονιών τους με το να πέφτουν στο πάτωμα και να χτυπιούνται. Δείγματα συμπεριφοράς σαν κι αυτά αποκαλύπτουν πως το παιδί δεν μπορεί να δεχτεί τη γνώμη των άλλων, διότι δεν έχει μάθει να του φέρνουν αντίρρηση.
12 Χρυσοί κανόνες πειθαρχίας
Μελέτες υποστηρίζουν πως όταν οι γονείς θέτουν σταθερά όρια, τα παιδιά μεγαλώνουν έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από τα παιδιά των οποίων οι γονείς τους επιτρέπουν να συμπεριφέρονται όπως τους αρέσει. Έχοντας κατά νουν πως πειθαρχία σημαίνει διδασκαλία ενός αποδεκτού τρόπου συμπεριφοράς (και όχι τιμωρία), πειθαρχήστε το παιδί ακολουθώντας τις παρακάτω κατευθυντήριες γραμμές:
-
1.Δώστε στο παιδί μια λίστα με 10-12 σταθερούς και κατανοητούς κανόνες, όπως “καθόμαστε στο ειδικό καρεκλάκι στο αυτοκίνητο, δεν δαγκώνουμε, πηγαίνουμε για ύπνο μόλις το λέει ο μπαμπάς ή η μαμά κ.λπ”. Προσοχή: Δεν πρέπει να διαπραγματεύεστε για τέτοιους κανόνες!
-
2.Ενημερώστε το παιδί πως για θέματα όπως ποια βιβλία μπορεί να διαβάσει, ποια παιχνίδια μπορεί να πάρει στο αυτοκίνητο κ.λπ. θα επιλέγει το ίδιο. Βοηθήστε το να καταλάβει ποιες είναι οι δικές του επιλογές και ποιες όχι.
-
3.Κατανοήστε τη διαφορά μεταξύ επιθυμιών και αναγκών. Σε καταστάσεις όπως η πείνα, ο πόνος, ο φόβος υπάρχει ανάγκη να αντιδράσετε άμεσα. Αν όμως το παιδί κλαίει για άλλους λόγους, πιθανότατα εξαιτίας μιας απογοήτευσης ή για μια επιθυμία που δεν πραγματοποιήθηκε, δεν χρειάζεται να το μαλώνετε ή να του φωνάζετε. Πείτε του απλώς πως καταλαβαίνετε πώς νιώθει.
-
4.Μην αρκείστε σε μια απαγόρευση. Το παιδί πρέπει να ξέρει το λόγο για τον οποίο του απαγορεύετε να κάνει κάτι, διότι μόνο έτσι δεν θα το επαναλάβει. Αντί να πείτε “μην παίζεις με το μαχαίρι”, εξηγήστε το γιατί: “μην παίζεις με το μαχαίρι, γιατί μπορεί να κοπείς και μετά θα πονάς”.
-
5.Ζητήστε με ήρεμο τόνο φωνής να σας εξηγήσει το λόγο που αναποδογύρισε το πιάτο του ή πέταξε με δύναμη το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα. Αφήστε το να σας πει τι είναι αυτό που το ώθησε να κάνει αυτήν την πράξη και στη συνέχεια ρωτήστε το αν πραγματικά πιστεύει πως είναι σωστή. Με τον τρόπο αυτό το βοηθάτε να συνειδητοποιήσει το λάθος του.
-
6.Μην υποχωρήσετε σε πείσματα, θυμούς ή επιθετικές συμπεριφορές. Αν το παιδί είναι σε μέρος που δεν μπορεί να βλάψει τον εαυτό του, αγνοήστε το.
-
Δώστε έμφαση στο “όχι”. Πείτε το σταθερά και με νόημα.
-
7.Διατηρήστε πάντα τη δύναμη του ρόλου σας ως γονιός. Μην ξεχνάτε πως δεν χρειάζεται πάντα να αιτιολογείτε τους κανόνες που θέτετε.
-
8.Μην απειλείτε ή υπόσχεστε πράγματα στο παιδί, αν δεν είστε σίγουροι πως θα τα τηρήσετε. Έτσι μειώνετε την εμπιστοσύνη του σ εσάς.
- paidimag.gr
- Aν σας άρεσε το άρθρο,πατήστε Share… και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
