Δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου σαν ανεξάρτητο άτομο.
Παντρεύτηκα μικρή. 19 χρονών.
Όταν βρισκόμουν στο πρώτο έτος της σχολής μου έκανα και τον γάμο μου.Νόμιζα ότι ήξερα τι κάνω. Νόμιζα πως μπορούσα να τα καταφέρω.
Δεν είχα συνειδητοποιήσει όμως πως χρειάζεται 2 για να έχεις ένα σίγουρο μέλλον. Επίσης χρειάζονται δυο για να φτιάξεις ένα υγιές σπιτικό.
Η ιδανική εικόνα που είχα για τον γάμο σιγά σιγά άρχισε να καταρρέει.
Για 4 χρόνια κρατούσα τα δάκρυά μου και ήλπιζα πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Ήλπιζα πως το παιδί μου θα μεγαλώσει σωστά και πως δεν θα χρειαστεί να εξηγήσω σε κανέναν αυτό που ζούσα. Δεν θα χρειαζόταν να ακούω τα επικριτικά σχόλια των άλλων που θα σχολίαζαν την ζωή μου.Ήλπιζα πως δεν θα χρειαστεί να μεγαλώσω το παιδί μου σαν μόνη μητέρα.
Μια μέρα κοίταξα στα μάτια το παιδί μου και σκεφτόμουν όλα αυτά. Στα μάτια του παιδιού μου είδα την ελπίδα που έψαχνα να βρω. Βρήκα την ελπίδα που μου έλειπε. Εκείνη την στιγμή του υποσχέθηκα πως όλα θα πάνε καλύτερα.
Είχε έρθει η ώρα να ορθώσω το ανάστημά μου. Ήρθε η ώρα να φύγω και να βρω έναν καινούριο τρόπο για να μεγαλώσω σωστά το παιδί μου.
Έχουν περάσει 7 μήνες από τότε που όρθωσα το ανάστημά μου. Η υπόσχεση που έδωσα στο παιδί μου επιτέλους πραγματοποιείται.
Ζούμε ήρεμα πλέον και είμαστε μια χαρά. Νιώθω πιο δυνατή από ποτέ. Πλέον αναπνέω ελεύθερα χωρίς φόβο.
Κοιτάω στα μάτια του παιδιού μου και κάθε μέρα γίνομαι πιο δυνατή…
babyradio.gr- Β.Α.
«Ναι εγώ είμαι αυτή η μαμά και δεν λυπάμαι καθόλου…»
Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να τρώτε όλοι μαζί σαν οικογένεια!
«Συγχώρεση: Δεν είναι αυτό που νομίζετε.»
