Η Chloe Inman, είναι ένα 16χρονο κοριτσάκι που η τύχη του έπαιξε ένα παράξενο παιχνίδι. Όταν ήταν 14 ετών και ύστερα από μια οσφυϊκή παρακέντηση για την αφαίρεση υγρού από τη σπονδυλική της στήλη, υπέστη ολική απώλεια μνήμης. Μια λάθος κίνηση από τον γιατρό, κάποια χιλιοστά δίπλα και το κακό έγινε. Η Chloe έπαψε να θυμάται τα πάντα.
Και όταν λέμε τα πάντα το εννοούμε. Δεν θυμόταν ποια είναι, δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τους γονείς της, τους συμμαθητές της, τους φίλους της. Οι γιατροί στο νοσοκομείο του Plymouth, κατέβαλλαν κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου η 16χρονη να αρχίσει να θυμάται. Εξετάσεις, φάρμακα, αγωγές, φυσιοθεραπείες… Μάταια όμως.
Ένα βαρύ πέπλο θλίψης σκέπασε το σπίτι της οικογένειας Inman. Η απογοήτευση ξεχείλιζε. Η μητέρα και ο πατέρας της δεν μπορούσαν να φανταστούν πως θα συνεχιστεί η ζωή της λατρεμένης τους, κόρης. Μέχρι το πρωινό της 10ης Φεβρουαρίου, οπότε και συνέβη κάτι που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει.
Εκείνο το πρωί ο 6χρονος αδερφός της Chloe, o μικρούλης Caleb, μπήκε στο δωμάτιο της, και δίχως να της μιλήσει, την πλησίασε και την πήρε μια μεγάλη ζεστή αγκαλιά, σχεδόν κρεμάστηκε επάνω της, όπως ένα 6χρονο παιδί ξέρει. «Αδελφούλα μου σε λατρεύω» της ψιθύρισε.
Και τότε συνέβη κάτι σαν ένα μικρό θαύμα. Οι αναμνήσεις άρχισαν να πλημμυρίζουν τον εγκέφαλο της 16χρονης, η οποία ξέσπασε σε λυγμούς. Κάθε λεπτό που περνούσε και όσο την αγκάλιαζε ο αδελφός της, θυμόταν τη ζωή της. Ποια ήταν, πως την λένε, που βρίσκεται, ποιος είναι ο μικρούλης που την κρατάει αγκαλιά και κλαίει μαζί της, ποιοι ήταν εκείνοι οι 2 άνθρωποι που άνοιξαν την πόρτα του δωματίου της όταν την άκουσαν να κλαίει. «Μαμά…Μπαμπά, γιατί κλαίτε…;» τους ρώτησε.
Η μνήμη της άρχισε να επανέρχεται ταχύτατα. Η ίδια είπε: ««Είχα ξεχάσει τα πάντα. Ολόκληρη τη ζωή μου. Η μαμά και ο μπαμπάς μου ήταν αναστατωμένοι. Ήμουν εκεί και δεν μπορούσα να θυμηθώ ποια ήμουν και γιατί ήμουν εκεί. Κάποιοι γιατροί με κατάστρεψαν. Το μόνο που θυμάμαι είναι τον Caleb να με έχει αγκαλιάσει και εγώ να κλαίω. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Είμαστε δεμένοι μεταξύ μας, αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω.»
Πλέον η 16χρονη θα μπορέσει να προσπαθεί για να πραγματοποιήσει το όνειρο της. Θέλει να σπουδάσει ιστορία της τέχνης στο πανεπιστήμιο της πόλης της ενώ παράλληλα πηγαίνει εθελοντικά και προσφέρει τη βοήθεια της σε ανθρώπους που πάσχουν από αμνησία και βρίσκονται στο νοσοκομείο St John Ambulance.
