Μακάρι να μου’ λεγε κάποιος για το θηλασμό ότι είναι δύσκολος, ότι πονάς υποφέρεις τις πρώτες μέρες.
Ότι θηλάζεις συνέχεια και ότι αυτό είναι φυσιολογικό.
Ότι δεν είναι μαγικό ταξίδι ούτε οι ωραιότερες μέρες της ζωής σου. Ότι απαιτεί κόπο, θυσίες, αίμα μόνο από εσένα καθώς δε μπορεί κανείς να σε βοηθήσει.
Μακάρι να μου’ λεγε κάποιος τις δύσκολες ιστορίες, τα προβλήματα.
Μακάρι να μου’ λεγε κάποιος ότι τα παιδιά που θηλάζουν αρρωσταίνουν και αυτά. Παθαίνουν και αυτά αλλεργίες.
Ότι δεν είναι πανάκεια ο θηλασμός.
Μακάρι να μου’ λεγε κάποιος για μαστίτιδες, υψηλό, πυρετό, αβιταμίνωση όλα αυτά που μπορούν να συμβούν.
Μακάρι να μου’ λεγε κάποιος για αποχή από τα γαλακτοκομικά και από τα αλλεργιογόνα να ήμουνα προετοιμασμένη.
Μακάρι να μου τα λεγε κάποιος αυτά και άλλα πολλά τέτοια προβλήματα.
Δε θα ένιωθα αποτυχημένη!
Δε θα τα είχα παρατήσει!
Θα τα θεωρούσα φυσιολογικά και θα ένιωθα καλύτερα με τον εαυτό μου.
Δε το μετάνιωσα που αποθήλασα όχι αλλά άμα ήμουνα προετοιμασμένη από την αρχή ,για τις δυσκολίες, θα τις διαχειριζόμουνα καλύτερα.
Γιατί αν νομίζουν οι νέες μαμάδες ότι είναι ένα μαγικό ταξίδι που όλα θα έρθουν εύκολα, δε θα πονέσουν, δυσκολευτούν καθόλου και ότι το μωρό τους δε θα πάθει τίποτα ποτέ με το θηλασμό, ε τότε σαν και εμένα θα πέσουν στον σκληρό τοίχο της πραγματικότητας και θα γίνουν χίλια κομμάτια.
Πείτε την αλήθεια. Μόνο έτσι οι μαμάδες δε θα τα παρατάνε.
Μαργαρίτα Π.
