Μαμάδες: Σούπερ ηρωίδες εγκλωβισμένες σ᾽ ανθρώπινα σώματα!
Σ’ αυτόν τον πλανήτη υπάρχουν δύο είδη ανώτερων πνευματικών όντων: οι άνθρωποι κι οι μαμάδες. Οι μαμάδες δεν είναι απλοί άνθρωποι. Είναι λίγο πιο ψηλά απ᾽ τους υπόλοιπους ανθρώπους γιατί έχουν δημιουργήσει ζωή όποτε είναι κάτι σαν σούπερ ηρωίδες εγκλωβισμένες σ᾽ ανθρώπινα σώματα.
[babyPostAd]Δεν ξέρω τι γίνεται εκεί στα μαιευτήρια, αλλά ξέρω πως όσο διαφορετικές απόψεις και να έχουν, όσο εναλλακτικός και να είναι ο τρόπος ανατροφής που θα επιλέξουν για τα παιδιά τους, είναι σαν να έχουν βγάλει τη «Μεγάλη των Μαμάδων Σχολή». Πώς αλλιώς να εξηγήσεις τις ίδιες οικουμενικές ατάκες τύπου: «Αν πέσεις και χτυπήσεις, θα φας ξύλο», «Ζακέτα να βάλεις!», «Να το φας όλο. Τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε» κι όλα αυτά ασχέτως συνόρων, θρησκείας, πολιτισμού;
Το άλλο γεγονός που συνωμοτεί υπέρ της «Σχολής των Μαμάδων» είναι πως έχουν πάντα δίκιο. Όσο και να μη θες να το παραδεχτείς, όσο και να προσπαθείς ν᾽ αποδείξεις τ᾽ αντίθετο, το ξέρεις μέσα σου πως πάλι έχει δίκιο. Είτε για την φίλη σου που σου είπε πως είναι πονηρή και πως πρέπει να την προσέχεις, είτε για το ότι αν βγεις έξω μ᾽ αυτό το ψιλό μπλουζάκι θα κρυώσεις και πάει λέγοντας.
Μακροπρόθεσμα θα καταλάβεις πως είχε δίκιο ακόμα κι αν όλα έδειχναν αρχικά τ᾽ αντίθετο! Λες κι έχει συνωμοτήσει με το σύμπαν για να βγαίνει αληθινή.
Άσε που σ᾽ αυτή τη σχολή μάλλον τους μαθαίνουν και μαγικά. Δεν εξηγείται αλλιώς.
-Μαμά που είναι η μπλε μου η μπλούζα;
-Στο δωμάτιο σου στο τρίτο το συρτάρι.
-Όχι ρε μάνα δεν είναι. Αφού έψαξα.
Μόλις έρχεται, τσουπ! Εμφανίζεται! Κι ας είχες φάει εσύ τον τόπο. Πώς αλλιώς μπορεί να το εξηγήσει αυτό ένας λογικός άνθρωπος; Μα αφού δεν ήταν εκεί! Κάπου εκεί, θέλοντας και μη, αρχίζεις να πιστεύεις στις σούπερ δυνάμεις της μαμάς σου.
Επίσης, σίγουρα τους εμφυτεύουν διάφορα ταλέντα όπως αυτό του στιχουργού. Ξεκινάει να τραγουδάει ένα τραγούδι και το κάνει δικό της, ρε παιδί μου.
«Είναι επικίνδυνα εδώ, γι αυτό καλύτερα που φεύγω, χρόνια προσπαθώ, γι’ αυτό που χρόνια αποφεύγω» κι άλλα τέτοια παρόμοια που σε κάνουν να γελάς τόσο πολύ, γιατί μπορεί να μην βγάζουν νόημα, έχουν όμως ομοιοκαταληξία.
Βέβαια, το πιο σημαντικό όλων, είναι οι ιατρικές γνώσεις. Μπορούν να κάνουν διάγνωση και να προτείνουν θεραπεία με μία ματιά.
Η ψυχραιμία ωστόσο δεν είναι το φόρτε τους. Δεν έχει σημασία που μπορεί απλά να σε τσίμπησε ένα μολυσμένο κουνούπι, θα σε στείλει αμέσως στο εφημερεύον νοσοκομείο, γιατί μπορεί να είναι «έρπις ζωστήρ» κι είναι πολύ επικίνδυνη αρρώστια. Κι ας γελάνε οι γιατροί μαζί σου που έκανες τόσο δρόμο για ένα μολυσμένο κουνούπι. Η μαμά σου θα κοιμηθεί πιο ήσυχη.
Για κάποιο περίεργο λόγο, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, η δική σου επιτυχία είναι πολύ σημαντικότερη απ᾽ όλων των άλλων. Θα ενημερώσει σε χρόνο μηδέν όλο το σόι για το πόσο έγραψες στις πανελλήνιες και θα καμαρώνει, λες και πήρες το Νόμπελ ειρήνης. Άσχετα αν μαζί μ᾽ εσένα στη σχολή πέρασαν άλλα 249 άτομα.
Το ίδιο κι όταν πάρεις το πτυχίο που το δάκρυ θα τρέχει κορόμηλο και γενικά σ᾽ όλες τις επιτυχίες της ζωής σου, μικρές και μεγάλες, γιατί απλά είναι οι δικές σου επιτυχίες.
Πώς μετά απ᾽ όλα αυτά να μη την λατρεύεις που χαίρεται διπλά με τη χαρά σου και ματώνει με τον πόνο σου;
Πώς μετά να μην πιστεύεις πως έχει σούπερ δυνάμεις;
Αφού τρέχει όλη τη μέρα και είναι ταυτόχρονα πάντα δίπλα σου όταν την χρειάζεσαι. Αφού μπορεί να σ’ αγαπάει μ᾽ όλους τους δυνατούς τρόπους, χωρίς να σταματάει λεπτό!
Πηγή: ilov.gr
