Μέθοδος ελεγχόμενου κλάματος: Λύση ή βασανιστήριο;
Οι περισσότεροι γονείς αντιμετωπίζουν προβλήματα με τον ύπνο των παιδιών τους. Συχνά αρνούνται να κοιμηθούν ή να κάνουν συνεχόμενο ύπνο ή να κοιμηθούν στο κρεβάτι τους ή πολλές ακόμα δικαιολογίες που κρατούν τους ενήλικες ξάγρυπνους και κουρασμένους. Στην προσπάθεια να βρουν λύσεις στο “άγρυπνο” πρόβλημα, διαβάζουν βιβλία, ρωτάνε τους γιατρούς, ακούνε συμβουλές, ανταλλάσουν απόψεις και κάνουν υπομονή.
Ας αναλύσουμε τη μέθοδο :
Όταν έρθει η ώρα του ύπνου βάζετε το μωρό στη κούνια, λέτε καληνύχτα και βγαίνετε έξω από το δωμάτιο.
Εάν ξεκινήσει να κλαίει την ώρα που βγαίνετε, σύμφωνα με την τεχνική αυτή, πρέπει να περιμένετε για ένα χρονικό διάστημα και μετά να ξαναμπείτε στο δωμάτιο. Αυτό το χρονικό διάστημα εξαρτάται κάθε φορά από το βήμα που βρίσκεστε. Αν είστε στο πρώτο βήμα της τεχνικής, πρέπει να μείνετε έξω για 3 λεπτά, στο δεύτερο βήμα της τεχνικής 5 λεπτά κοκ. Κάθε μερα που περνάει, τα λεπτά που θα αφήνετε το παιδί σας να κλαίει θα πρέπει να αυξάνονται.
Όταν μπαίνετε μέσα στο δωμάτιο, πρέπει να είστε αποφασισμένοι και να μην αγγίξετε το παιδί, παρά μόνο να το καθησυχάσετε μιλώντας. Η παραμονή σας στο δωμάτιο πρέπει να έχει διάρκεια το πολύ ένα με δύο λεπτά, ακόμα και εάν το παιδί συνεχίζει να κλαίει.
Σύμφωνα με τον Ferber μετά από μια εβδομάδα, το μωρό δεν θα έχει πρόβλημα να κοιμάται μόνο του. Εάν συνεχίσει να αντιστέκεται, απλά θα πρέπει να διακόψετε την τεχνική και να ξαναπροσπαθήσετε μερικές εβδομάδες μετά.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, το μωρό από το έντονο κλάμα μπορεί να κάνει εμετό. Οι γονείς, παρόλα αυτά, πρέπει να μπουν στο δωμάτιο να καθαρίσουν τον εμετό και να ξαναβγούν πάλι έξω , χωρίς να “ενδώσουν”. Η μέθοδος δεν ενδείκτυται σε παιδιά που παρουσιάζουν εξαρτημένο φόβο, έχουν εξαρτημένη απόκριση εμετού, εμφανίζουν αναπνευστικά προβλήματα, άγχος αποχωρισμού, νυχτερινούς τρόμους και πάσχουν από διαταραχές κιρκαδικού ρυθμού.
Σίγουρα τις πρώτες ημέρες δεν θα κοιμάστε καλά και καλό θα είναι να προετοιμαστείτε για μεγάλης διάρκειας και έντασης κλάμα. Παρόλα αυτά, Ferber υποστηρίζει, πως ένα μωρό που δέχεται απεριόριστη αγάπη και φροντίδα όλη την ημέρα, δεν θα έχει πρόβλημα. Η αντίδραση του στον ύπνο αποτελεί στην ουσία μια κακή συνήθεια, όπως το να κρατάει ένα μαχαίρι, που όσο και εάν επιμένει να το κρατήσει, εσείς πρέπει να το απαγορεύσετε.
Ας το δούμε όμως , λίγο βαθύτερα:
Τα μωράκια δεν αποτελούν οντότητες που μπορούν να καταλάβουν τι νιώθουν και να διαχειριστούν τα συναισθήματα τους. Ακόμα και τα μεγαλύτερα παιδιά που μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο, πάλι δυσκολεύονται και περνάνε μεγάλο στρες όταν αποχωρίζονται αγαπημένα πρόσωπα, πόσο μάλλον τους γονείς τους.
Το άγχος πηγάζει από το ίδιο μέρος του εγκεφάλου, όπου νιώθουμε και το φυσικό πόνο. Σκεφτείτε λοιπόν, πως το μωρό που κλαίει επειδή στρεσάρεται που σας έχει αποχωριστεί νιώθει συγχρόνως πόνο, στον οποίο εκτίθεται συνεχώς και ασταμάτητα για όσο διαρκεί η μέθοδος αυτή.
Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η συνεχής διέγερση αυτής της περιοχής του εγκεφάλου μπορεί να έχει μακροχρόνιες συνέπειες στην υγεία ενός παιδιού. Κατά τη διάρκεια που τα μωράκια κλαίνε μόνα τους, οι ορμόνες του στρες, της αδρεναλίνης και της κορτιζόλης αγγίζουν επικίνδυνα ποσοστά. Το γεγονός, ότι προκύπτει εμετός, από το πολύ κλάμα, σημαίνει ότι τα επίπεδα ψυχολογικού στρες είναι υπερβολικά αυξημένα.
Τα υψηλά επίπεδα κορτιζόλης σε τόσο μικρή ηλικία, παρεμποδίζουν την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών και των νευρικών ιστών του εγκεφάλου. Μάλιστα, σε μία έρευνα που έγινε στην Ιατρική Σχολή του Harvard , οι συμμετέχονες απέδειξαν πως το έντονο στρες μπορεί να μεταλλάξει την μορφή των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο, και πως η εικόνα του εγκεφάλου ενός βρέφους σε στρες, μοιάζει με εικόνα εγκεφάλου ενήλικα σε κατάθλιψη.
Η μέθοδος ελεγχόμενου κλάματος μπορεί να έχει αποτελέσματα και να επιτύχετε το συνεχόμενο ύπνο που επιθυμείτε, αλλά είναι πιθανό να βλάψει το μωρό σας και τις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους αργότερα. Τα μωράκια μπαίνουν σε μια διαδικασία στην οποία οδηγούνται όσοι νιώθουν απειλή. Δηλαδή καλούνται να αποφασίσουν εάν θα πολεμήσουν αυτό που τους συμβαίνει ή εάν θα παραδόσουν τα όπλα και θα ηττηθούν. Η μόνη, όμως, επιλογή πάλης που έχουν είναι το κλάμα και όταν αυτό σταματά να λειτουργεί, τα παιδιά σοκάρονται και “τραυματίζονται” ψυχικά.
Είναι κατανοητό ως νέοι γονείς να προσπαθείτε να θέσετε κανόνες και να κερδίσετε μερικές επιπλέον ώρες ξεκούρασης. Εάν θέλετε όμως, να έχετε μια σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά σας και να αποτελείτε στήριγμα για αυτά, θα πρέπει να τα αφήσετε να ωριμάσουν συναισθηματικά και να τους δώσετε το χρόνο που τους αναλογεί για να μεγαλώσουν. Θα έρθει η ημέρα που θα τα παρακαλάτε να ξυπνήσουν!
Πηγή: mommy.gr
