Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κλαίει ένα παιδί.
Μπορεί να κλαίει επειδή χτύπησε το πόδι του, επειδή κάποιος του πήρε το παιχνίδι, επειδή πεινάει και γενικότερα μπορεί να κλαίει χωρίς λόγο.
Όποιος και να είναι ο λόγος πρέπει να το σταματήσουμε αυτό το κλάμα.Η κλασσική αντίδρασή μας λοιπόν είναι να του πούμε:
“Μην κλαις παιδί μου. Σταμάτα να κλαις.”
Όμως η αντίδραση αυτή δεν είναι και η καλύτερη. Ίσως είναι η πιο λανθασμένη αντίδραση.
Δεν πρέπει να λέτε στο παιδί σας να σταματήσει να κλαίει επειδή:
Περιορίζετε τα συναισθήματά σας. Κανείς δεν θέλει να του λένε να σταματήσει να κλαίει και ειδικά τα παιδιά. Βάλτε τον εαυτό σας στην θέση τους. Αν περάσετε μια δύσκολη μέρα και θέλετε να ξεσπάσετε είναι ότι χειρότερο να έρθει κάποιος να σας πει να σταματήσετε να κλαίτε γιατί απλά σας κάνει να νιώθετε χειρότερα.
Αφήστε το να εκφραστεί λοιπόν ελεύθερα. Επίσης δεν του διδάσκετε τίποτα με το να του λέτε να μην κλαίει. Πρέπει να καταλάβει πως είναι φυσιολογικό να νιώθουμε και αρνητικά συναισθήματα.
Ωραία λοιπόν δεν του λέμε να σταματήσει να κλαίει. Τι κάνουμε λοιπόν;
Ηρεμήστε το παιδί σας χωρίς λέξεις. Κρατήστε το στην αγκαλιά σας και αφήστε την γλώσσα του σώματος να λειτουργήσει. Μπορείτε να του δώσετε ένα φιλί, να του τρίψετε την πλάτη και να του πείτε πως καταλαβαίνετε πως νιώθει.
Προσφέρετέ του ένα αντικείμενο ανακούφισης. Μπορεί να είναι το αρκουδάκι του,το αγαπημένο του παιχνίδι και οτιδήποτε άλλο που μπορεί να του φτιάξει το κέφι.
Δώστε του χώρο και χρόνο.Μπορεί να μην έχει την διάθεση για αγκαλιά.Δεν πειράζει. Μην το εξορίζετε στο δωμάτιό του επειδή κλαίει και φωνάζει.Δώστε του χρόνο για να ηρεμήσει. Τα συναισθήματα χρειάζονται χρόνο και δεν εξαφανίζονται σε 5 λεπτά.
Μπορεί να μην έχει αποτέλεσμα αυτή η τακτική στην αρχή αλλά με λίγη υπομονή θα τα καταφέρετε.Δώστε την ευκαιρία στα παιδιά σας να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.Το κλάμα είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής μας και δεν υπάρχει λόγος να το καταπιέζουμε.
babyradio.gr- Άννα Κ.
Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό που λέγεται οικογένεια…
«Κι εμείς τι πάθαμε που μεγαλώσαμε έτσι;»
Ένα γράμμα στην «τοξική» μητέρα μου…
