Μήπως έχουμε γίνει υπερπροστατευτικοί γονείς και πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο;
Πριν αποκτήσω παιδιά άκουγα διάφορες ιστορίες από φίλες και γνωστές σχετικά με το πώς συμπεριφέρονταν στα παιδιά τους και μου έκανε εντύπωση το πόσο «προσκολλημένες» φαίνονταν να είναι στις ανάγκες των παιδιών τους. Πόσο παιδοκεντρική φαίνονταν να έχει γίνει η οικογένεια τους και πόσο είχαν παραμελήσει τον εαυτό τους. Ε, με όλα αυτά ήρθα αντιμέτωπη όταν γέννησα και γω τη μικρή μου. Τους πρώτους μήνες η ζωή μου περιστρεφόταν αποκλειστικά γύρω από τις ανάγκες της μικρής. Και πώς να κάνω διαφορετικά άλλωστε!
Η μικρή μου έχει πλέον φτάσει 2 ετών αλλά ακόμη είμαι από πίσω της (δίπλα της; Μπροστά της;) Στο σπίτι, που υποτίθεται είναι όσο πιο Kids-friendly γίνεται, δεν την αφήνω μόνη της σε ένα δωμάτιο –εκτός από το δωμάτιο της που είναι το πιο ασφαλές – γιατί μπορεί να ανέβει στην καρέκλα στην κουζίνα/καθιστικό και μετά στο τραπέζι και μετά όρθια.. Μπορεί να ανοίξει τους διακόπτες στον φούρνο, να μετακινήσει την τηλεόραση στο καθιστικό, να τραβήξει τις κουρτίνες (γίνεται να απαλλαγώ από όλα τα παραπάνω στο σπίτι για να γίνει Kids-friendly??) Με αποτέλεσμα, αυτή να έχει μάθει πως η μαμά είναι πάντα εκεί και να μην κάθεται μόνη της πολύ ώρα (δηλ…και 10 λεπτά ας πούμε! ? )στο δωμάτιο της για να παίξει, και γω στο τέλος της ημέρας να είμαι ένα ράκος (πόσο να παίξω πια; !)
Τι έχω κάνει λάθος ίσως είναι δύσκολο ακριβώς να το εντοπίσω τώρα (όχι, δεν μετανιώνω που ήμουν εκεί τους πρώτους μήνες που περπάταγε για να την προστατέψω από πιθανές πτώσεις) ίσως δεν έχει και νόημα. Το θέμα είναι τι μπορώ να κάνω τώρα. (εκτός από το να πιω 2-3 ουισκάκια να χαλαρώσω γιατί θα καταλήξω αλκοολική αφού θα πρέπει να το κάνω σε ημερήσια βάση!)
Και κάπου εκεί διάβασα για το laissez-faire parenting ή όπως θα λέγανε στη Θεσσαλονίκη «Χαλλλλαρά». Το laissez-faire ξεκίνησε ως έννοια οικονομική με την λογική των «ελεύθερων αγορών» -χωρίς παρέμβαση του κράτους- αλλά μετά παρέμεινε με την έννοια «ας τους να το κάνουν», χωρίς δηλαδή κάποια παρέμβαση.
Υπέρμαχος αυτής της τακτικής μια μαμά 6 παιδιών η Laura Bennett (μη νομίσετε βέβαια πως είναι καμιά νοικοκυρά από το ..Μιζούρι) αλλά.. αρχιτέκτονας η οποία έγραψε και το παρακάτω βιβλίο-οδηγό ανατροφής ? «Didn’t I Feed You Yesterday?: A Mother’s Guide to Sanity in Stilettos» δηλ. «Δεν σε Τάισα Χθες; Ένας Οδηγός για Ισορροπημένες Μαμάδες σε Ψηλά Τακούνια». Ο τίτλος, λίγο «αμερικανιά» κατ’εμέ σε παραπέμπει σε συνειρμούς τους στιλ «Πάλι θες να φας; Αφού έφαγες χθες!». Οκ, είναι σαρκαστικός και θέλει να φτάσει στο άλλο άκρο της υπερβολικής προσοχής προς τα παιδιά (το ένα άκρο είναι η διαρκής ενασχόληση του γονιού με τις ανάγκες του παιδιού, διαρκής όμως σε σημείο παράνοιας). Χαρακτηριστικά αναφέρει πως «τα παιδιά δεν χρειάζονται συνεχή παρακολούθηση από νευρωτικούς και τελειομανείς γονείς. Επιτρέψτε στα παιδιά σας να κάνουν λάθη και να διασκεδάσουν και μια χαρά θα γίνουν – ακόμη και αν μερικές φορές ξεχάσετε να τα πάρετε από το σχολείο! ». (οκέυυυυ, απλά δεν παίζει αυτό! )
Και ο κανόνας που εφαρμόζει είναι αυτό που ονομάζει ως «Η Θεωρία της Μάσκας Οξυγόνου». Όταν το αεροπλάνο έχει αναταράξεις και πέσουν οι μάσκες, πρώτα θα βάλετε τη μάσκα στον εαυτό σας και μετά στα παιδιά σας. Το ίδιο ισχύει και στη ζωή. Φροντίστε πρώτα τον εαυτό σας και μετά τα παιδιά. Αν δεν είναι μια μαμά καλά, δεν είναι ούτε και τα παιδιά της.
Αυτό το τελευταίο το ξέρω, και είναι από τις καλύτερες συμβουλές που έχω ακούσει, αλλά μάλλον «θέλω να το ακούω» συνέχεια, που έλεγε και μια διαφήμιση. Και αυτό είναι που κρατάω από την κα. Bennett γιατί οι «κανόνες» της κατά τα άλλα είναι και αυτά λίγο αμερικανιές του τύπου «Μη γίνεστε freak με την υγιεινή διατροφή: Τέσσερα υγιεινά γεύματα την εβδομάδα αρκούν. Τις υπόλοιπες ας φάτε πίτσα» (sic).
Σε όλες πάντως αυτές τις.. θεωρίες ανατροφής τέκνων καλό είναι να υπάρχει μια ισορροπία.. Τρελαίνομαι όταν ακούω για μαμάδες που προσπαθούν όλη την ώρα να απασχολούν το παιδί τους με κάτι.. δημιουργικό ή εκπαιδευτικό αλλά και ομοίως διαφωνώ με τη στάση των γονιών που αφήνουν όλη την ημέρα, που λέει ο λόγος ή μήπως όχι?, το παιδί τους να παίζει στον υπολογιστή! Αλλά αυτές οι ισορροπίες είναι δύσκολες για να τις πετύχεις.. για να δούμε…
Πηγή: chezdaph.com
