Λίγοι την ξέρουν με το όνομά της. Οι περισσότεροι την γνωρίζουν ως τη μητέρα των 200 ορφανών και η ίδια αυτό το θεωρεί τη μεγαλύτερη κατάκτησή της. Ο λόγος για την 23χρονη Maggie Doyne, η οποία στα 18 της αποφάσισε να αφήσει πίσω της τα πάντα -σπουδές, οικογένεια, φίλους- για να γνωρίσει τον κόσμο, όχι μέσα από τις ειδήσεις, αλλά με οδηγό τα δικά της μάτια.
Πλέον, όλοι γνωρίζουν για το κορίτσι που βρέθηκε σε ένα χωριό των Ιμαλαϊων και αντικρίζοντας 200 ορφανά -συνέπεια του εμφυλίου πολέμου- αποφάσισε χωρίς δισταγμό να τα υιοθετήσει, παρακινώντας ανθρωπιστικές οργανώσεις και οργανισμούς για τα δικαιώματα των παιδιών να εμπλακούν με την υπόθεση και να βοηθήσουν ενεργά.
Όπως εξομολογείται, όλα άρχισαν όταν ο δρόμος της διασταυρώθηκε με αυτόν ενός παιδιού κουβαλούσε νερό για να ζήσει την οικογένειά του. Μέχρι τότε, γνώριζε ότι υπήρχαν 80 εκ. παιδιά στον κόσμο που υπέφεραν από πείνα, αρρώστιες και κακομεταχείριση, θύματα ενός πραγματικού ή κοινωνικού πολέμου.
Κοιτώντας τη μικρή στα μάτια, η 18χρονη τότε κοπέλα σκέφτηκε κάτι απλό: ότι από κάπου θα έπρεπε να ξεκινήσει κανείς για να σώσει τα παιδιά του κόσμου. Και την αρχή θα μπορούσε να την κάνει μ’ αυτό το κορίτσι.
«Τι θα γινόταν αν προσπαθούσα να γράψω αυτό το ένα κορίτσι σε σχολείο και να παρακολουθώ την πρόοδό της;», εξηγεί η Doyne, κάτι που φυσικά και έκανε. Και μετά βρήκε ένα κομμάτι γης στο οποίο σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να χτίσει ένα ορφανοτροφείο στο Νεπάλ, με σχολείο και οτιδήποτε στοιχειώδες θα χρειάζονταν τα παιδιά που πρακτικά ζούσαν απροστάτευτα στο ύπαιθρο.
Τηλεφώνησε στους γονείς της και τους παρακάλεσε να της στείλουν τα 5.000 δολάρια των οικονομιών της για να υλοποιήσει μια ιδέα που σε άλλους ίσως φάνταζε απολύτως τρελή και ουτοπική. Και φυσικά, ο λόγος γίνεται για το χαρτζιλίκι που μάζευε από την ηλικία των 6 ετών, από τις δουλειές που έκανε από την ηλικία των 12, που με τις δωρεές και τις χορηγίες οργανισμών έκαναν το όνειρο της πραγματικότητα.
Σύντομα, αυτό το κομμάτι γης στο Νεπάλ ήταν δικό της και μέσα του βρισκόταν ένα ορφανοτροφείο έτοιμο να φιλοξενήσει -στην αρχή τουλάχιστον- 30 ορφανά.
Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Η 23χρονη πια, παραδέχεται ότι όλο αυτό έγινε ο εθισμός της. Από 1 παιδί στα 10 κι από εκεί στα 30 και μετά το μήνυμά της να εξαπλώνεται, για τον μικρό ασφαλή παράδεισο που είχε καταφέρει να δημιουργήσει από μία και μοναδική ιδέα ότι μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο.
«Αν ό,τι είχες ήταν το σώμα, το μυαλό και μια ιδέα για να κάνεις τον κόσμο καλύτερο, δεν θα ήταν αυτό μια απόδειξη ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα», αναρωτιέται. Το δικό της παράδειγμα έχει ήδη κάνει τον γύρο του κόσμου και το ορφανοτροφείο -το οποίο ήδη προσφέρει καταφύγιο σε περισσότερα από 200 παιδιά- θεωρείται η πλέον ανθρωπιστική start up που ξεκίνησε από τις οικονομίες μιας μαθήτριας…
