Όπως έχω διαβάσει και ακούσει προφορικά απο διαφορους ανθρώπους στην ζωή μου έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μάνα γίνεσαι, δεν γεννιέσαι.
Η διαφορά είναι η εξης: Μια γυναίκα που δεν έχει δικα της παιδιά, οσο και να αγαπάει τα ξένα δεν θα μπορέσει να καταλάβει την πραγματική έννοια του ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ.
Όταν γέννας το μωράκι σου ΤΟΤΕ καταλαβαίνεις τον ρόλο της ίδιας σου της μάνας. Η μάνα μου ήταν αυτή που με μάλωνε να μην τρώω γλυκα αλλά εγώ δεν το καταλάβαινα, αυτή που δεν με άφηνε σαν κοριτσάκι να βγω έξω βόλτα με τις φίλες μου μέχρι αργά, αυτή που ξενυχτούσε με επιμονή και υπομονή να μου μάθει την προπαιδεία, αυτή που έτρεχε στο νοσοκομείο μαζι μου όταν αρρώσταινα, αυτή που παρόλο που δούλευε σε εργοστάσιο απο το πρωί μέχρι το βράδυ (δεν ξέρω πως) είχε ΠΑΝΤΑ φαγητό στο ψυγείο απο τα χεράκια της…. αυτη που έδειχνε την αγάπη της με αγκαλιές και φιλια… που πήγαινε στην κουλουρη η καρδιά της οποτε ριψοκινδυνευα να χτυπήσω στο παιχνίδι πάνω.
Ολα τα παιδιά έχουν την μαμά τους ανάγκη. Δεν ξέρω εάν κάποιος άλλο εκτός από εμένα σκέφτηκε μικρός το ίδιο πράγμα, εγώ στα 5 μου χρονια στεναχωριόμουν ότι όταν πεθάνει η μαμα μου εγώ δεν ξερω τι θα απογίνω. Και όταν μου λέγαν να κάνω μια ευχη, δεν ευχόμουν πάντα κάποιο παιχνίδι, ταξίδι κ.α. Ευχόμουν να ζήσει η μαμά μου για πάντα!
Το 2012 τον Σεπτέμβριο έγινα και εγώ με την σειρά μου μανούλα. Η επιλοχια κατάθλιψη δεν μου έδωσε την ευκαιρία για σχεδόν 1 χρόνο να μπω και να κατανοήσω τον ρόλο της μητέρας. Εδω και 1,5 χρόνο όμως ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ επιτέλους την μαμά μου. Κάνω και νιώθω ολα οσα έκανε αυτή για εμένα και κάθε φορά που μπορώ να της πω το ευχαριστώ, της το λεω με πολλές αγκαλιές!
Πλέον όταν μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω μια ευχή εγώ εύχομαι πια δυο πράγματα: Να ζήσει η μαμά μου πολλα χρόνια για να χαρεί τα υγιή εγγονια της μαζι και τα δισέγγονα.
Μάνα είναι μόνο μια και στον κόσμο άλλη καμια. Να αγαπάτε τις μανούλες σας γιατί αυτές μας φέρανε στον κόσμο αυτόν. Αυτές μας δώσανε ζωή!
Αφιερωμενο στην μαμά μου Μαρία. Αν και της τα έχω πει αρκετές φορές προφορικά θα χαρεί πολύ να τα δει και με τον γραπτό λόγο.
Σ’ αγαπω πολύ!
Η κόρη σου Νατάσα
