Μοναχοπαίδι: ένας παρεξηγημένος… τύραννος;
Υπάρχει η εσφαλμένη (;) αντίληψη ότι τα μοναχοπαίδια είναι πολύ κακομαθημένα και δύστροπα κι ότι μεγαλώνοντας γίνονται εγωιστές, αντικοινωνικά και ανώριμα πλάσματα. Πόση αλήθεια μπορεί να εμπεριέχει ένα τέτοιο κλισέ; Πόσο εύκολο είναι να… κακομάθετε το μοναχοπαίδι σας;
1. Ένας μικρός Θεός σε υπερπροστατευμένο περιβάλλον
Είναι στο κέντρο της προσοχής σας. Φροντίζετε ώστε να μην του λείψει τίποτα. Ανησυχείτε και αγωνιάτε για να ναι χαρούμενος και υγιής. Με μέτρο όμως! Μην τον κάνετε να αισθάνεται ότι ζει σε μια γυάλα! Γιατί αργότερα θα φοβάται να βγει μόνος του στον έξω κόσμο, να παίξει, να χτυπήσει, να κάνει παρέα. Να είστε δίπλα αλλά με προσοχή. Μην τον κάνετε να αισθάνεται ότι έχετε τη λύση για όλα του τα προβλήματα.
2. Μόνος απέναντι στους μεγάλους
Από τη μια είναι οι μεγάλοι, από την άλλη εκείνος. Δεν έχει άλλη παρέα και αυτό μπορεί να τον κάνει να αισθανθεί μοναξιά. Συνήθως θα εισέλθει πιο γρήγορα στον κόσμο και στις συνήθειες των μεγάλων. Αυτό δε σημαίνει ότι ωριμάζει πιο γρήγορα βέβαια. Το ιδανικό είναι να φροντίζετε να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια
3. Μεγάλος σύνδεσμος με τη μητέρα
Συνήθως τα μοναχοπαίδια αναπτύσσουν μεγάλο συναισθηματικό δέσιμο με έναν από τους δυο γονείς και κυρίως με τη μητέρα τους. Αυτό μεγαλώνοντας έχει σημαντικό αντίκτυπο στο χαρακτήρα τους. Τα αγόρια τείνουν να κάνουν πολλές αποτυχημένες σχέσεις καθώς καμιά γυναίκα (ακόμα και εκείνη που θα χαρακτηρίσουν γυναίκα της ζωής τους) δεν μπορεί να συγκριθεί με τη μητέρα τους. Οπότε η ρήξη είναι αναπόφευκτη. Από την άλλη, τα κορίτσια συνήθως ταυτίζονται με τη μάνα σε τέτοιο βαθμό, ώστε η σχέση τους φτάνει στη ρήξη, ειδικά την περίοδο της “επαναστατικής” εφηβείας.
4. Δεν έχει με ποιον να συγκριθεί
Σύμφωνα με τον Winnicott, τα αδέρφια είναι το μέτρο σύγκρισης… δυνάμεων για ένα παιδί. Έρχεται αντιμέτωπος μαζί τους σε διάφορα επίπεδα και έτσι διαμορφώνει το χαρακτήρα του. Όταν δεν έχει αδέρφια δεν ξέρει να… μετρήσει τις δυνάμεις του. Τότε ψάχνει φίλους καρδιακούς. Αλλά δεν είναι ακριβώς το ίδιο…
Οι ψυχολόγοι συμβουλεύουν: ανοίξτε την οικογένειά σας προς τα έξω! Να κάνει παρέα με άλλα παιδάκια, ώστε να μπορέσει να κοινωνικοποιηθεί σωστά από νωρίς, να μάθει να μοιράζεται (αρχικά τα παιχνίδια του) και να κατανοήσει από μικρός ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου! Το σχολείο θα του κάνει πάρα πολύ καλό, ειδικώς αν ξεκινήσει παιδικό από σχετικά μικρή ηλικία.
Nίκη Κοσκινά
Με πληροφορίες από το psychologies.com
To διαβάσαμε στο boro.gr
