Η γυναίκα –δυστυχώς– ήταν και είναι στενά συνδεδεμένη με τον όρο νοικοκυρά.
Έναν όρο, που προβλέπει ότι εκείνη θα κρατά ένα ολόκληρο σπίτι και θα είναι τυπική και άψογη σε όλες τις δουλειές του: την καθαριότητα, το καθημερινό φαγητό, τα κολαριστά πουκάμισα του άντρα της και πολλά, μα πολλά ακόμη.
Αλλάζοντας όμως οι εποχές, όλο και περισσότερες γυναίκες δε γουστάρουν να είναι νοικοκυρές. Απλώς δεν τους ταιριάζει. Δεν είναι γεννημένες γι’ αυτό. Η οικογένειά τους δεν τις εκπαίδευσε να γίνουν χαρωπές νοικοκυρούλες (κι όμως, υπάρχουν και σήμερα τέτοιες οικογένειες).
Τι γίνεται λοιπόν, όταν μια τέτοια γυναίκα ερωτεύεται και μοιράζεται το σπίτι και την καθημερινότητά της με έναν άντρα, που αποδεικνύεται πιο «νοικοκυρά» απ’ την ίδια;
Το λογικό, και μάλιστα αυτό που τις περισσότερες φορές συμβαίνει, είναι να πέσει όλο το βάρος του νοικοκυριού στον άντρα.
Και πού είναι το κακό και το επιλήψιμο σ’ όλο αυτό; Μάλλον δεν έχετε εξοικειωθεί με την εικόνα ενός άντρα στην κουζίνα ή με σφουγγαρόπανο ή να σιδερώνει. Δεν πειράζει, για όλα υπάρχει πρώτη φορά.
Όσο περίεργη κι αν φαίνεται αυτή η εικόνα στον περίγυρο του ζευγαριού, πρέπει να καταλάβουμε ότι η φασίνα δεν ακυρώνει τον ανδρισμό κανενός. Μάλιστα, υπάρχει ένα γρήγορα αναπτυσσόμενο μοντέλο οικογένειας, που έχει κάνει την εμφάνισή του και στη χώρα μας, όπου ο άντρας έχει αναλάβει το νοικοκυριό και το μεγάλωμα των παιδιών και η γυναίκα εργάζεται και αποφέρει το οικογενειακό εισόδημα.
Αν δε θέλει μια γυναίκα να είναι νοικοκυρά, δεν σημαίνει αυτόματα ότι δεν κάνει για σχέση και οικογένεια. Αυτή η στενόμυαλη νοοτροπία πρέπει επιτέλους να αλλάξει.
Όλοι αυτοί οι άντρες οι πολλά βαρείς πρέπει να καταλάβουν ότι το ξεσκονόπανο δε δαγκώνει κι ότι η κουζίνα δεν είναι ένα σκοτεινό και τρομακτικό μέρος.
Στις μέρες μας, ο άντρας που είναι πρόθυμος να βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού είναι πιο ερωτεύσιμος και εκτιμάται δεόντως απ’ το γυναικείο πληθυσμό.
Βέβαια, υπάρχει και μια μικρή παγίδα σε όλο αυτό. Θα πρέπει να κρατούνται και κάποιες ισορροπίες, ώστε η ικανότητα και η προθυμία του άντρα να κάνει δουλειές να μη γυρίσουν εις βάρος του.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως όλα καλά με τον άντρα που μαγειρεύει, σκουπίζει και πλένει τα πιάτα. Αλλά κάτι πάει λάθος όταν η γυναίκα κάθεται αραχτή στον καναπέ και πίνει το καφεδάκι της.
Όσο ικανός και πρόθυμος στο νοικοκυριό μπορεί να είναι ο άντρας, τόσο άσχημα μπορεί να αντιδράσει όταν βλέπει τη γυναίκα του να μένει αδρανής και να μην προθυμοποιείται να τον βοηθήσει, απ’ τη στιγμή που δεν έχει κάτι άλλο να κάνει.
Τα σύγχρονα ζευγάρια αναλαμβάνουν καθημερινά ποικίλους ρόλους. Του εργαζόμενου, του εραστή, της νοικοκυράς, του κουβαλητή. Δε χρειάζεται πάντα αυτοί οι ρόλοι να έχουν και φύλο.
Όπως μπορεί ένας άντρας να διευθύνει μια εταιρία, το ίδιο ικανή είναι και μια γυναίκα να φέρει αυτόν το ρόλο εις πέρας. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το νοικοκυριό. Στις μέρες μας κιόλας, ένας άντρας μπορεί να αποδειχθεί πως είναι πολύ περισσότερο ικανός να κρατήσει ένα σπίτι από μια γυναίκα.
Μπορεί να συμβεί και σε σας, κι ίσως συμβαίνει ήδη στον περίγυρό σας, γι’ αυτό αν το δείτε, μην ταραχτείτε – δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου.
