Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας. Στο σπίτι μου, στρώνουμε σπάνια τα κρεβάτια, εκτός κι αν περιμένουμε κάποιον επισκέπτη. Μερικές φορές φωνάζω. Η ντουλάπα μου είναι καταστροφή και αισθάνομαι ενοχές που εργάζομαι τόσο πολύ. Τα παιδιά μου βλέπουν περισσότερη τηλεόραση από όσο θα έπρεπε. Και πολύ απλά δεν μου φτάνουν τα χρήματα για να παίρνω βιολογικά προϊόντα.
Υπάρχει ένα κολλώδες ράφι στο ψυγείο μου πουευελπιστώ κάποια μέρα να καθαρίσει από μόνο του και σήμερα το πρωί έστειλα τον γιο μου στο σχολείο με ένα πρόχειρο σάντουιτς με μαρμελάδα και φυστικοβούτυρο, χρησιμοποιώντας κατεψυγμένες βάφλες, γιατί είχα ξεχάσει να πάρω ψωμί. Δεν είμαι τέλεια. Ορίστε, το παραδέχτηκα.
Αντίο σούπερ μαμά
Αυτό το πράγμα με τις σούπερ μαμάδες έχει καταντήσει κλισέ και πραγματικά, έχω μεγαλώσει γι’ αυτά τα πράγατα. Ήταν ένα ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα, να βλέπει κανείς το φεμινιστικό κίνημα να εξελίσσεται από το «μπορείς να τα έχεις όλα» στο «πρέπει να τα κάνεις όλα (και να τα κάνεις τέλεια)». Όχι, δεν μπορείς. Δείξτε μου μία γυναίκα που μπορεί να τα κάνει όλα και εγώ θα σας δείξω μία γυναίκα που έχει προσλάβει μια κοπέλα να τη βοηθά (προσπαθώντας να αποδείξει κάτι). Οι σούπερ μαμάδες, αυτό το υποείδος, δεν είναι χρήσιμο πια. Καιρός να προχωρήσουμε παρακάτω.
Δεν υπάρχει τελειότητα
Ακούστε πως έχουν τα πράγματα: Δεν υπάρχει τελειότητα. Η τελειομανία είναι καθαρά μια διανοητική , αλλοτριωτική και αφύσικη κατάσταση. Κάνει τους ανθρώπους επικριτές και όλους τους άλλους να αισθάνονται άσχημα. Πώς γίνεται να είναι κάτι καλό; Γελιόμαστε (και κάνουμε κακό και στα παιδιά μας) αν πιστεύουμε πως είναι δυνατόν να είναι όλα τέλεια. Όλοι αντιμετωπίζουμε δυσκολίες σε κάποιο σημείο της ζωής μας. Είναι καθήκον μας ως μαμάδες να σιγουρευτούμε πως τα παιδιά μας το ξέρουν αυτό και πως είναι προετοιμασμένα για τα εμπόδια που θα φέρει στο δρόμο τους η ζωή. Οι σούπερ μαμάδες μπορεί να φοράνε τα πι οωρία φορέματα, να έχουν τα πιο μορφωμένα παιδιά απ’ όλες, αλλά τα δικά μου ξέρουν πώς να φτιάξουν το μεσημεριανό τους, να φροντίσουν μια πληγή και να ανοίξουν μια κλειδαριά. Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!
Η τέλεια εικόνα
Τις προάλλες ήμουν στο αεροπλάνο και είδα τη Gwyneth Paltrow στη Vogue. Έχει πάρει μία γοητευτική πόζα στην κουζίνα της, όπου ετοιμάζει «εύκολα!» σνακ από τοπικά, βιολογικά, χορτοφαγικά προϊόντα,για μετά τοσχολείο, φορώντας την πανάκριβη φούστα της με τα βολάν, και τις απλησίαστες για κάθε κοινή θνητή γόβες της. Τα μαλλιά της ήταν υπέροχα και υπήρχαν ορισμένα παιχνίδια πεταμένα πέρα δώθε (αλλά τα παιδιά άφαντα). Αλήθεια ρε Gwyneth; Έτσι θα παίξουμε το παιχνίδι; Ούτε στο γάμο μου δεν ήμουν τόσο λαμπερή, γαμώτο! Σ’ ευχαριστώ που με έκανες να νιώσω άσχημα.
Ζήτω η μαμά με τα ελαττώματά της!
Θα ήθελα και γω να εκδώσω το δικό μου περιοδικό με τίτλο «Η τσαπατσούλα». Θα τιμάει τη μαμά με ελαττώματα – τον αποστάτη που φτιάχνει μια αυτοσχέδια τσάντα για δώρο από το κουτί του παιδικού γεύματος στα Mc Donald’s στο δρόμο για το παιδικό πάρτι που έχει να πάει. Τη μαμά που πιστεύει πως τα πάντα μπορούν να γίνουν στο σπίτι. Χρειάζεσαι μια στολή ανθρώπου των σπηλαίων για το σχολείο – ΣΗΜΕΡΑ; Το κορίτσι μας θα αρπάξει ένα ψαλίδι, έναν μαρκαδόρο και χαρτοσακούλες και θα πιάσει δουλειά.
Ήμουν και γω σαν κι αυτές
Μία τελευταία εξομολόγηση: Ήμουν και εγώ μια τέλεια μαμά (προσπάθησα πολύ για να γίνω). Συνήθιζα να οργανώνω απίστευτα πάρτι κάθε χρόνο. Ζούσα γι’ αυτά. όπως στους Ολυμπιακούς αγώνες, έτσι και οι δικές μου ετοιμασίες ξεκινούσαν από πολύ νωρίς και εγώ ήμουν σε κακό χάλι όλη την ώρα. Χρειάστηκε να πάθω ένα αρκετά σοβαρό ατύχημα σε ένα πάρτι για να συνειδητοποιήσω πως μάλλον είχα ξεπεράσει τα όρια μου.
Είχε φτάσει η μέρα του πάρτι. 185 από τους πιο κοντινούς μας φίλους θα έφταναν στην πόρτα μας από στιγμή σε στιγμή. Ήμουν αποφασισμένη όπως συνήθως να εντυπωσιάσω τους πάντες και να θαυμάσουν τις οικοκυρικές μου ικανότητες. Είχα ξοδέψει εβδομάδες προσέχοντας την κάθε λεπτομέρεια και επιτέλους, όλα άρχισαν να μπαίνουν σε μια σειρά. Φρεσκοστυμμένος χυμός λάιμ και πατημένη μέντα για τα μοχίτο; Έτοιμα. Παραδοσιακές μάσκες στο χολ; Έτοιμες. Δολοφονικές απειλές στα παιδιά μου αν τυχόν κάνουν λίμπα τα δωμάτιά τους; Μπόλικες!
Το συμβάν που μου άνοιξε τα μάτια
Καθώς κοιταζόμουν στον καθρέφτη λίγα λεπτά προτού φτάσουν οι πρώτοι καλεσμένοι, παρατήρησα μια μικρή μουτζούρα στο πάνω μέρος του καθρέφτη στο μπάνιο. Αρχικά προσπάθησα να την αγνοήσω, αλλά ήταν πάνω απ’τις δυνάμεις μου. «Η Martha Stewart ποτέ δεν θα έκανε πάρτι με λερωμένο τον καθρέφτη της», έλεγε μια φωνή μέσα στο κεφάλι μου. Έτσι κι εγώ, σκαρφάλωσα με χάρη στον πάγκο του μπάνιου, με τις γόβες μου, και προσπάθησα να καθαρίσω τη μουτζούρα. Και τότε γλίστρησα. Το μεγάλο μου δάχτυλο περιόρισε την πτώση μου καθώς έσπασε. Τη στιγμή εκείνη που βρισκόμουν στο πάτωμα κι έκλαιγα από πόνο, κοίταξα επάνω και είδα πως το μόνο που είχα καταφέρει είναι να κάνω τη μουτζούρα μεγαλύτερη.
Η καλύτερη στιγμή της ζωής μου
Το δάχτυλό μου πρήστηκε κι έγινε σα μελιτζάνα κι εγώ κατέληξα να χοροπηδάω όλο το βράδυ μέσα στα Crocs μου. Δεν μπορούσα να τρέχω τριγύρω και να βλέπω αν όλοι είχαν γεμάτα ποτήρια, δεν μπορούσα να πηγαινοφέρνω φαγητό στα τραπέζια και δεν μπορούσα να φτιάξω τα δωράκια του πάρτι που θα μοίραζα μετά όπως πάντα,που άφηναν ιστορία. Και ξέρετε κάτι; Αυτό ήταν το καλύτερο πάρτι που οργάνωσα. Κάθισα με την οικογένειά μου και τους φίλους μας. Έμαθα με τα χρόνια πώς να συμμετέχω ενεργά στη ζωή μου, να μη στέκομαι και να τη φροντίζω απλά από το πλάι.
Ώρα για επαναπροσδιορισμό
Ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσουμε το τι σημαίνει να είσαι καλή σύζυγος, καλή οικοδέσποινα και καλός άνθρωπος. Δεν θέλω να τα παιδιά μου να μεγαλώνουν με την ανάμνηση του πόσο καθαρό ήταν το σπίτι μας. Θέλω να θυμούνται το κέφι και την αγάπη. Ποιος νοιάζεται για το τι λένε οι άλλοι; Χτίζεις τις αναμνήσεις σου μέσα στο σπίτι σου. Και μερικές φορές, καθώς δημιουργείς τις αναμνήσεις σου, τα κάνεις όλα λίμπα. Να αγαπήσετε το χάος. Ίσως ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε πως η τέλεια μαμά είναι απλά ένας μύθος και όχι αληθινή.
Babyradio.gr – Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
Μετάφραση από modernmom.com
