Οκτώβριος, ένας μήνας αφιερωμένος στο σύνδρομο Down. 10 απλά πράγματα που καλό είναι να γνωρίζουμε όλοι μας!
Όλοι ασχολούμαστε με την αναπηρία, γνωρίζουμε συνήθως και το πώς οφείλουμε να φερόμαστε ή να μιλάμε σε ένα άτομο με αναπηρία. Δε πρέπει να ξεχνάμε όμως να βοηθούμε τους υπολοίπους που δεν γνωρίζουν. Μόνο έτσι σιγά σιγά θα εκπαιδεύσουμε τους συμπολίτες μας και την κοινωνία μας.
Ο Οκτώβριος είναι αφιερωμένος σε ένα μεγάλο πληθυσμιακό κομμάτι της αναπηρίας, στους ανθρώπους με σύνδρομο Down. 10 πράγματα που θεωρώ ότι καλό είναι να γνωρίζετε για αυτό, σας τα παραθέτω με την ελπίδα να αποτυπωθεί κάτι στον καθένα σας και ο κόσμος μας να γίνει πιο όμορφος από τον Νοέμβριο.
- Να αναφέρεστε στο άτομο με σύνδρομο Down, πάντα πρώτα με το γένος και την ηλικία του. Δηλαδή: ένα παιδί, ένα αγόρι, ένα κορίτσι, μια κοπέλα με σύνδρομο Down. Δεν είναι η αναπηρία αυτή που καθορίζει πρώτα αυτόν που έχουμε απέναντι μας!
- Μην χρησιμοποιείτε τη λέξη ¨καθυστερημένο¨. Είναι υποτιμητική και προσβλητική ειδικά σε όσους έχουν νοητική και αναπτυξιακή αναπηρία.
- «Το παιδί μου ευτυχώς δεν ¨υποφέρει¨ από το σύνδρομο Down!» Μια τόσο λάθος έκφραση καθώς τα παιδιά αυτά δεν υποφέρουν. Μπορεί να χρειάζονται κάποια εξτρά ιατρική φροντίδα και παρακολούθηση όμως ζουν τη ζωή τους, είναι χαρούμενα και τα αγαπάει η οικογένεια τους.
- Να ξέρετε ότι αυτά τα παιδιά έχουν περισσότερες προοπτικές από όσες γνωρίζετε! Εκπαιδεύονται, σπουδάζουν, εργάζονται, έχουν δίκες τους επιχειρήσεις, παντρεύονται. Δεν ζουν μειονεκτικά απέναντι μας.
- Οι γονείς δεν είναι δυστυχισμένοι, αγαπούν την οικογένεια τους ως μοναδική! Όπως μια μητέρα που μπορεί να ήθελε να κάνει ένα κορίτσι, τελικά γέννησε 3 αγόρια και τώρα δε μπορεί να φανταστεί τη ζωή της χωρίς αυτά!
«Περιμένω παιδί… Έχει σύνδρομο Down και φοβάμαι…»
- Ένας γονέας μπορεί να είναι λυπημένος μερικές φορές. Όταν για παράδειγμα βλέπει το παιδί του να παίζει με τους συμμαθητές του και προσπαθεί να κάνει ακριβώς ότι κάνουν και δεν μπορεί. Ξέρει όμως ότι μια μέρα θα τα καταφέρει και το βασικότερο ότι το ίδιο το παιδί είναι χαρούμενο και απολαμβάνει το παιχνίδι!
- Να γνωρίζετε ότι οι γονείς αυτών των παιδιών ξοδεύουν πολύ χρόνο σε γιατρούς και θεραπείες και δεν έχουν πάντα τον ελεύθερο χρόνο για κοινωνικές επισκέψεις. Δείξτε κατανόηση και πιστέψτε με και οι ίδιοι θα ήθελαν να είχαν περισσότερο χρόνο!
- Είναι υπερπροστατευτικοί οι γονείς των παιδιών με σύνδρομο Down, γιατί ποτέ δε ξέρουν πως θα τους αντιμετωπίσει ένα άλλο παιδί ή ένας ενήλικας που δεν γνωρίζουν. Άλλωστε ποιος γονέας δε θα έκανε το ίδιο για το παιδί του, ακόμα και αν δεν είχε κάποια αναπηρία; Το ίδιο προστατευτικοί είναι και όταν πρόκειται ακόμα και για ένα κρυολόγημα ή την έκθεση του παιδιού στο κρύο, στην κούραση και στην ταλαιπωρία.
- Οι γονείς των παιδιών με σύνδρομο Down, είναι πιο ενωμένοι μεταξύ τους ακόμα και αν έχουν γνωριστεί μέσω του διαδικτύου και ας μην έχουν βρεθεί ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο. Υπάρχει μια μεταξύ τους σύνδεση και κατανόηση που τους βοηθά να έρθουν πιο κοντά. Αυτό δε σημαίνει ότι δε θέλουν να έχουν άλλους οικογενειακούς φίλους, αρκεί να μπορούν να δείξουν κατανόηση στην κατάσταση που βιώνουν.
- Το κυριότερο είναι πως πριν γίνουν γονείς και οι ίδιοι, δεν ήξεραν τίποτα για το σύνδρομο Down. Για αυτό όμως είναι πρόθυμοι αν τους ρωτήσεις να σου απαντήσουν οτιδήποτε και να σου λύσουν τυχόν απορίες για το παιδί τους ή για την κατάσταση που βιώνουν στο σπίτι. Αυτό μάλιστα θα τους χαροποιήσει γιατί θα δουν ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι για την οικογένεια τους, ασχέτως με την αναπηρία ενός μέλους αυτής.
Βογιατζής Ηλίας
Πηγή: newsitamea.gr
