Αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι βρίσκονται σε κρατικά, δημοτικά και ιδιωτικά ιδρύματα περίπου 2.000 παιδιά, τυπικής ανάπτυξης ή και με αναπηρίες, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, που είναι και το αρμόδιο. Όμως, λόγω απουσίας ενός φορέας αρμόδιου να καταγράφει όλα αυτά τα παιδιά, υπάρχει άγνοια για τον ακριβή αριθμό τους.
Από αυτά, με βάση τα στατιστικά στοιχεία των τελευταίων χρόνων, εκτιμάται ότι κατά το 2017 θα δοθούν προς υιοθεσία από τα δημόσια ιδρύματα περίπου 100 παιδιά.
Ο βασικός στόχος αυτού του αφιερώματος της HuffPost Greece είναι να αποτελέσει έναν οδηγό για όσους σκέφτονται την υιοθεσία. Τι θα βρουν μπροστά τους; Τι λέει ο νόμος; Πόσα είδη υιοθεσίας υπάρχουν στην Ελλάδα; Πόσα παιδιά περιμένουν στα ιδρύματα για να υιοθετηθούν; Γιατί καθυστερούν τόσο οι διαδικασίες; Πόση υπομονή θα χρειαστεί να κάνουν οι υποψήφιοι γονείς; Τι δυσκολίες θα συναντήσουν στον δρόμο τους;
Για να δώσω απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, μίλησα με ειδικούς, επισκέφθηκα το κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα», αλλά κυρίως μίλησα με τους πρωταγωνιστές 5 διαφορικών μεταξύ τους ιστοριών υιοθεσίας.
Αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι βρίσκονται σε κρατικά, δημοτικά και ιδιωτικά ιδρύματα περίπου 2.000 παιδιά. Όμως, λόγω απουσίας ενός φορέας αρμόδιου να καταγράφει όλα αυτά τα παιδιά, υπάρχει άγνοια για τον ακριβή αριθμό τους
Τι ισχύει στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα τρεις τρόποι υιοθεσίας θεωρούνται νόμιμοι: Η κρατική υιοθεσία, η διακρατική και η ιδιωτική (διαβάστε αναλυτικά το θεσμικό πλαίσιο για τις υιοθεσίες, όπως ορίζεται στον Αστικό Κώδικα).
- Η κρατική υιοθεσία είναι αυτή που εμπλέκονται οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς, αφενός για να πιστοποιήσουν την καταλληλότητα των ζευγαριών και αφετέρου για να υποδείξουν το παιδί, που επίσης βρίσκεται σε κρατικό φορέα φιλοξενίας.
- Η ιδιωτική υιοθεσία γίνεται ουσιαστικά χωρίς τη διαμεσολάβηση ιδρύματος, και μόνο πριν το δικαστήριο η Κοινωνική Υπηρεσία της Περιφέρειας πραγματοποιεί την κοινωνική έκθεση, προς χρήση της δικαστικής διαδικασίας.
- Στη διακρατική υιοθεσία το παιδί προέρχεται από άλλο κράτος, και για τη διαδικασία μεσολαβούν συγκεκριμένες περιφέρειες και η διεύθυνση Οικογένειας και Παιδιού του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Βασικά σημεία της διακρατικής και ιδιωτικής υιοθεσίας (και τα προβλήματα αυτής) τα είδαμε μέσα από τις ιστορίες ανθρώπων που έχουν περάσει αυτή τη διαδικασία και μοιράστηκαν την ιστορία τους.
Η κρατική υιοθεσία ωστόσο είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος και ο πιο ασφαλής, σύμφωνα με την δικηγόρο, Κατερίνα Φραγκάκη, που ασχολείται και με τις υιοθεσίες και με βοήθησε και εκείνη στη συγκεκριμένη έρευνα.
Η λίστα με τα ιδρύματα
Σύμφωνα με την απάντηση του υπουργείου στη HuffPost Greece, με βάση τον ισχύοντα νόμο τα ιδρύματα στα οποία μπορεί να απευθυνθεί κάποιος για υιοθεσία είναι μόνο τα κρατικά και ανήκουν στα Κέντρα Κοινωνικής Πρόνοιας ή και σε κάποιο Δήμο. Πρόκειται για το Παράρτημα Προστασίας Παιδιού Αττικής «Η Μητέρα», στο οποίο ανήκουν και το «Αναρρωτήριο (πρώην ΠΙΚΠΑ) Πεντέλης», όπου υπάρχουν μικρότερα παιδιά, και οι Παιδοπόλεις Άγιος Ανδρέας και Αγία Βαρβάρα, που φροντίζουν παιδιά σχολικής και εφηβικής ηλικίας.
Στη Θεσσαλονίκη οι ενδιαφερόμενοι απευθύνονται στο Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός».
Τα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ιδρύματα παιδιών, στα οποία υπάρχουν παιδιά προς υιοθεσία, έχουν τη δυνατότητα συνεργασίας (παραπομπής των περιπτώσεων των παιδιών στα δημόσια ιδρύματα), ώστε να αξιοποιούνται οι λίστες των εγκεκριμένων ζευγαριών και να προχωρούν άμεσα οι υιοθεσίες σε κατάλληλους γονείς, που έχουν περάσει τη διαδικασία επιλογής και προετοιμασίας, αναφέρει το υπουργείο. Ωστόσο, εάν η υιοθεσία γίνει μέσω των ΜΚΟ αυτών, θεωρείται ιδιωτική υιοθεσία, όπως μου λέει η πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Αττικής, Σοφία Κωνσταντέλλια, σε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση που κάναμε όταν τη συνάντησα στο γραφείο της.
Οι περισσότεροι υποψήφιοι γονείς θέλουν συνήθως να υιοθετήσουν νεογέννητο μωρό. Αυτό δεν γίνεται μέσω της κρατικής υιοθεσίας. Κυρίως γιατί λόγω νομοθεσίας, το παιδί πρέπει να φτάσει τουλάχιστον 3 μηνών
Οι περισσότεροι υποψήφιοι γονείς θέλουν συνήθως να υιοθετήσουν νεογέννητο μωρό. Αυτό δεν γίνεται μέσω της κρατικής υιοθεσίας. Κυρίως γιατί λόγω νομοθεσίας, το παιδί πρέπει να φτάσει τουλάχιστον 3 μηνών, ώστε οι φυσικοί του γονείς να έχουν δικαίωμα να δώσουν την συναίνεσή τους για την υιοθεσία του στο Δικαστήριο.
Επίσης, όπως μου εξηγεί κ. Βασιλική Μπαρούχου, κοινωνική λειτουργός στο Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα», είναι νομικά και ηθικά απαραίτητο να δίνεται αυτό το όριο, για την περίπτωση που αλλάξουν γνώμη οι φυσικοί γονείς.
Ηλικιακά κριτήρια
Βασικό είναι να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι ότι υπάρχουν ηλικιακά κριτήρια:
- Ο υποψήφιος γονέας δεν πρέπει να είναι πάνω από 60 ετών,
- Ο υποψήφιος γονέας δεν θα πρέπει να έχει διαφορά από τον υιοθετούμενο λιγότερα από 18 χρόνια και περισσότερα από 50.
Ο περιορισμός δεν ισχύει για εκείνον από τους συζύγους που θέλει να υιοθετήσει τέκνο που υιοθετείται ή που έχει ήδη υιοθετηθεί από τον σύζυγό του.
Χρήματα
Στις υιοθεσίες μέσω κρατικού φορές, οι υποψήφιοι γονείς θα πρέπει να πληρώσουν το παράβολο του φορέα και τον δικηγόρο. Το παράβολο είναι 450 ευρώ και καλύπτει τις διαδικασίες κατά το ήμισυ. Ουσιαστικά η διαδικασία της υιοθεσίας έχει δύο μέρη: τη συναίνεση των φυσικών γονέων και την υιοθεσία. Αυτή η διαδικασία σπάει για λόγους απορρήτου, τα μισά τα καλύπτει το ίδρυμα και οι υποψήφιοι γονείς καλύπτουν τα υπόλοιπα.
Τον δικηγόρο τον βρίσκουν οι υποψήφιοι γονείς. Η διαδικασία ενώπιον του δικαστηρίου είναι απλή. Σύμφωνα με την κ. Φραγκάκη η αμοιβή ποικίλει ανάλογα με τον δικηγόρο αλλά είναι περίπου 1.000 ευρώ.
Λίστα αναμονής με τίτλο «υποψήφιοι γονείς»
Όλοι όσοι υποβάλλουν αίτηση υιοθεσίας συνεργάζονται τουλάχιστον με δύο κοινωνικούς λειτουργούς, με ψυχολόγο και αν χρειαστεί και με άλλους ειδικούς. Το θέμα τους, σε όλα τα στάδια, συζητιέται σε διεπιστημονική επιτροπή, πριν καταλήξει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα. Για όλη τη διαδικασία καθοριστική είναι η ημερομηνία, κατά την οποία κατατέθηκε η πλήρης αίτηση.
Πρακτικά μόλις γίνει η αίτηση, οι ενδιαφερόμενοι μπαίνουν στη λίστα συνεργασίας. Στο πρώτο στάδιο της αξιολόγησης εξετάζεται αν τηρούνται τα «τυπικά κριτήρια», όπως για παράδειγμα η ηλικία, τα ποινικά μητρώα κτλ. Η οικονομική κατάσταση εκτιμάται ως ικανοποιητική αν μπορεί στο δικαστήριο να αποδειχθεί ότι θα εξασφαλίζει στο παιδί τα βασικά αγαθά, μέσα στα οποία εννοείται το ατομικό του δωμάτιο.
Όπως μου εξηγεί η κ. Μπαρούχου, κάποιες αιτήσεις μπορεί να απορριφθούν από αυτό το στάδιο. Σύμφωνα με την κ. Κωνσταντέλλια, αυτές είναι περίπου οι 50-60 από τις 300 αιτήσεις που δέχονται ετησίως.
Στη συνέχεια ακολουθεί το στάδιο της οικογενειακής μελέτης, που περιλαμβάνει συνεντεύξεις με κοινωνικό λειτουργό στο γραφείο και στο σπίτι, συνεργασία με το συγγενικό περιβάλλον, συνεργασία με ψυχολόγο, με άλλο κοινωνικό λειτουργό ή άλλο ειδικό (γιατρό, ψυχολόγο ή νομικό) και διαρκεί περίπου 7 με 8 μήνες. Στην τελευταία φάση προβλέπεται στάδιο προετοιμασίας ή ενίοτε συστηματικής εκπαίδευσης.
Το περιβάλλον είναι εξίσου σημαντικό με τους υποψήφιους γονείς. Πρέπει και εκείνο να εμπλακεί στη διαδικασία της υιοθεσίας, αφού θα βοηθήσει το παιδί «να αναπτύξει νέες ρίζες, να ριζώσει στη νέα του παντοτινή οικογένεια», όπως μου λέει η κ. Κωνσταντέλλια.
Το δεύτερο στάδιο ολοκληρώνεται χρονικά περίπου στα 2 με 3 χρόνια από τη στιγμή της αίτησης. Μετά έρχεται το στάδιο της αναμονής: πότε θα ελευθερωθεί νομικά ένα παιδί για υιοθεσία και πότε θα έρθει η σειρά του ζευγαριού.
Περιμένοντας και 4 χρόνια
Η όλη διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 4 χρόνια. Έτσι, η ερώτηση που έκανα στους φορείς ήταν «γιατί τόσος χρόνος».
Η απάντηση ήταν άμεση: οι αιτήσεις είναι πολλές και τα παιδιά λίγα. Και σε αυτούς τους δύο παράγοντες προστίθεται και η έλλειψη προσωπικού.
Όπως μου λέει η κ. Κωνσταντέλλια μόνο στους δύο φορείς που γίνονται αιτήσεις για μικρά παιδιά -την παραδοσιακού τύπου υιοθεσία δηλαδή- το Μητέρα και το αναρρωτήριο Πεντέλης, δέχονται περί τις 300 τελικές αιτήσεις τον χρόνο. Όμως τα παιδιά που είναι ετησίως διαθέσιμα για υιοθεσία είναι μόνο περί τα 60. (συνολικά σε όλη την Ελλάδα είναι 80, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου).
H διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 4 χρόνια. H ερώτηση που έκανα στους φορείς ήταν «γιατί τόσος χρόνος». Η απάντηση ήταν η ίδια: οι αιτήσεις είναι πολλές και τα παιδιά λίγα. Και σε αυτούς τους δύο παράγοντες προστίθεται και η έλλειψη προσωπικού
Από τις 300 αιτήσεις απορρίπτονται περίπου οι 50 από το πρώτο στάδιο
«Οι υπόλοιποι 250 θα μπορούσαν δυνητικά να πάρουν παιδί. Εφόσον τα παιδιά είναι 60, πρέπει να επιλεγούν αντίστοιχα 60 ζευγάρια… Πως φτάνεις μόνο στους 60; Ποτέ οι επαγγελματίες δεν φτάνουν στους 60 υποψηφίους. Κρατάνε 100 – 120 αιτήσεις από τους 250. Σχεδόν τους διπλάσιους από τα διαθέσιμα παιδιά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι επόμενοι 60 θα πάρουν τα παιδιά του επόμενου χρόνου κ.ο.κ και βλέπουμε έτσι τα χρόνια να περνάνε και να μεγαλώνει αυτή η ψαλίδα. Τώρα ξέρουμε ότι έχουμε ζευγάρια για τα επόμενα 4 χρόνια. Κάποτε το υπουργείο (το ’92 με ’94) είχε ανακοινώσει ότι για δύο χρόνια δεν θα δεχόταν νέες αιτήσεις, επειδή υπήρχαν πολλές και δεν υπήρχε λόγος να συσσωρεύονται νέες. Η μια λύση είναι αυτή για το πρόβλημα της αναμονής», μου εξηγεί η κ. Κωνσταντέλλια. «Η άλλη λύση είναι να μειωθούν οι υποψήφιοι. Κάτι πολύ δύσκολο γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα αρνητικό για να τους σταματάς την αίτηση, ούτε οι οργανώσεις ζητάμε το δίπλωμα της τελειότητας. Ζητάμε μέσους ανθρώπους: να χαίρονται τη ζωή, τη δουλειά τους, να έχουν συγγενείς και καλές σχέσεις μαζί τους, να έχουν φίλους, να έχουν ξεπεράσει το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν ένα δικό τους παιδί, να έχουν μια φυσιολογική ζωή…».
Κωνσταντέλλια: «Ο κόσμος νομίζει ότι ένα παιδάκι είναι για υιοθεσία και το κρατάμε στο ίδρυμα. Δεν είναι διαθέσιμο για υιοθεσία. Αν το δώσεις για υιοθεσία ενώ υπάρχουν νομικά κολλήματα, παραβιάζεις τη νομοθεσία»
Τι σημαίνει «παιδί διαθέσιμο για υιοθεσία»
Όπως καταλαβαίνω από την έρευνα, το κομβικό σημείο είναι ποιο παιδί χαρακτηρίζεται διαθέσιμο για υιοθεσία. «Ο κόσμος νομίζει ότι ένα παιδάκι είναι για υιοθεσία και το κρατάμε στο ίδρυμα. Δεν είναι διαθέσιμο για υιοθεσία. Αν το δώσεις για υιοθεσία ενώ υπάρχουν νομικά κολλήματα, παραβιάζεις τη νομοθεσία». Αυτά τα νομικά κολλήματα σημαίνουν ότι είτε δεν έχουν υπογράψει οι γονείς ή ο γονέας για να δοθεί για υιοθεσία ή ότι πρόκειται για παιδιά, που παραπέμπονται από εισαγγελείς και απαιτείται η απόφαση της δικαιοσύνης για το εάν θα δοθούν για υιοθεσία ή όχι. Απαιτείται δηλαδή η αναπλήρωση της συναίνεσης του φυσικού γονέα από το αρμόδιο Πρωτοδικείο και γίνεται για πολύ σοβαρούς λόγους.
Ο χρόνος που θα χρειαστεί ένας γονέας να συναινέσει για να δοθεί το παιδί του για υιοθεσία είναι ένας παράγοντας που δεν μπορεί να προβλεφθεί με ακρίβεια. Πρέπει να δοθεί ο χρόνος για να αποφασίσει ή και να προσπαθήσει. Για τις περιπτώσεις που πρέπει να παρέμβει η δικαιοσύνη, όπως μας λέει η κ. Κωνσταντέλλια, θα πρέπει να αλλάξουν οι ρυθμίσεις του (οικογενειακού) δικαστηρίου και να ελευθερώνονται τα παιδιά πιο γρήγορα. Μέχρι στιγμής αυτή η διαδικασία μπορεί να πάρει και 2 χρόνια.
«Σε αυτό το διάστημα το παιδί βρίσκεται στο ίδρυμα ή σε ανάδοχη οικογένεια, που ναι μεν ταλαιπωρείται λιγότερο αλλά και αυτό είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο που δημιουργεί αβεβαιότητες».
Όταν τα παιδιά ελευθερώνονται, την ίδια εβδομάδα ξεκινά η σχέση με τους νέους γονείς, μου λέει η κ. Κωνσταντέλλια. Μόλις δοθεί συναίνεση, υπάρχει επικοινωνία με το τμήμα υιοθεσιών και εξετάζεται ποιοι είναι πρώτοι στη λίστα που περιμένουν για υιοθεσία. Διερευνάται εάν αποδέχονται το συγκεκριμένο παιδί βάσει των χαρακτηριστικών που έχουν δηλώσει ότι επιθυμούν, για παράδειγμα ηλικία. Εάν δεν ταιριάζει, προχωρούν στο επόμενο ζεύγος της λίστας. «Στους δύο πρώτους συνήθως προχωρά η διαδικασία», μου λέει.
Ακολουθεί το στάδιο της προσαρμογής. Τα παιδιά, με τη βοήθεια των βρεφοκόμων του ιδρύματος, γνωρίζονται με τους γονείς και περνούν χρόνο μαζί τους. Μια διαδικασία που κρατά περίπου 15 ημέρες όπως μου λέει η κ. Μπαρούχου. Ακόμη και σε αυτό το στάδιο μπορεί να σταματήσει η υιοθεσία, πράγμα που, συμβαίνει σπανιότατα και για σοβαρούς λόγους.
Όταν όλα αυτά προχωρήσουν, τότε οι νέοι γονείς μπορούν να πάρουν το παιδί σπίτι. Αλλά θα συνεχίσουν να ελέγχονται για τα επόμενα 3 χρόνια, όπως ορίζει ο νόμος.
Τα παιδιά για αναδοχή είναι η πλειοψηφία
Όλοι όσοι μίλησα, μου είπαν το ίδιο πράγμα: τα παιδιά προς αναδοχή είναι πολύ περισσότερα από αυτά για υιοθεσία.
Σύμφωνα με την κ. Κωνσταντέλλια, το ποσοστό φτάνει το 90%.
Το μότο είναι: Καλύτερα σε αναδοχή παρά σε ιδρύματα
Ακολουθώντας και την πρακτική άλλων ευρωπαϊκών χωρών, η πρόθεση του υπουργείου είναι να τοποθετηθούν σε καθεστώς αναδοχής, όσα περισσότερα παιδιά βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε ιδρύματα, είτε πρόκειται για παιδιά που θα επιστρέψουν στην οικογένειά τους, είτε είναι παιδιά που δεν γίνονται δεκτά για υιοθεσία εξαιτίας αναπηρίας, προβλημάτων υγείας ή της νομικής τους κατάστασης.
Ο στόχος του υπουργείου είναι, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στη HuffPost Greece, η προσέλκυση 80 νέων ανάδοχων οικογενειών για το 2017
«Αυτή είναι μία μεταβατική περίοδο για το θεσμό της παιδικής προστασίας. Δεν θα είναι έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα σε 5 χρόνια, νομίζω. Η αναδοχή αναπτύσσεται. Τα τελευταία χρόνια προσέρχονταν στις μονάδες μας ως 20 υποψήφιοι ανάδοχοι γονείς τον χρόνο και αυτή τη στιγμή έρχονται για ενημέρωση κάθε μήνα πάνω από 100 άτομα. Τον Δεκέμβριο ήρθαν 200 μετά από μια μικρή ανακοίνωση που κάναμε για την «ανάδοχη πρώτη αγκαλιά».
Πρόγραμμα «Ανάδοχη Πρώτη Αγκαλιά»
Σύμφωνα με τους αρμόδιους φορείς, ένα πρώτο ελπιδοφόρο βήμα έγινε με το πρόγραμμα «Ανάδοχη Πρώτη Αγκαλιά». Είναι ένα πρόγραμμα που εφαρμόζεται από το Μητέρα τους τελευταίους μήνες. Ζευγάρια ή μόνες γυναίκες με δικά τους παιδιά, ή με εμπειρία γονεϊκού ρόλου, μπορούν μπαίνοντας στο πρόγραμμα να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους ένα βρέφος. Το παιδί αυτό, ανάλογα με την ιστορία του, θα μπορεί να μείνει στην ανάδοχη οικογένεια είτε για μικρό χρονικό διάστημα, είτε για μεγάλο μετατρέποντας την αναδοχή σε υιοθεσία.
Το πρώτο παιδί δόθηκε τον Μάρτιο του 2016, σύμφωνα με την κ. Μπαρούχου και σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου μέχρι σήμερα έχουν μπει σε οικογένεια 13 παιδιά.
«Τα παιδιά της πρώτης αγκαλιάς έφυγαν κατευθείαν από τα μαιευτήρια, δεν μπήκαν καθόλου σε ίδρυμα. Πρώτη αγκαλιά σημαίνει ότι αντί για το ίδρυμα, υποδέχεται κάποιος στην αγκαλιά του ένα παιδί. Και όχι μόνον από τα μαιευτήρια και τα νοσοκομεία. Αν οι εισαγγελείς πρέπει να απομακρύνουν από περιβάλλον υψηλού κινδύνου ένα βρέφος ή νήπιο, αυτό θα μπορούσε να περάσει απευθείας σε οικογένεια του προγράμματος, εγκεκριμένη και κατάλληλα εκπαιδευμένη. Αυτό θέλουμε να ισχύει σαν πρακτική μας, για όλο και περισσότερα παιδιά, για τα επόμενα χρόνια. Ο σκοπός είναι να μην μένουν τα παιδιά στα ιδρύματα», μου λέει η κ. Κωνσταντέλλια.
Σύμφωνα δε με το υπουργείο και με τα όσα μου είπε η κ. Κωνσταντέλλια, το πρόγραμμα της ανάδοχης πρώτης αγκαλιάς και η επαναλειτουργία ενός ξενώνα στο ΠΙΚΠΑ Πεντέλης, με τη βοήθεια του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» και των Παιδικών Χωριών SOS, ήταν αυτά που αντιμετώπισαν το φαινόμενο της μακράς παραμονής των βρεφών σε μαιευτήρια, κάτι που επικρατούσε για μια δεκαπενταετία. «Έτσι αδειάσαμε τα μαιευτήρια», μου λέει χαρακτηριστικά η κ. Κωνσταντέλλια.
Η αλλαγή της νομοθεσίας: Μητρώο για όλους
Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Θεανώ Φωτίου, έχει ήδη εξαγγείλει αλλαγές στη νομοθεσία για τις υιοθεσίες και την αναδοχή, η οποία αναμένεται σύντομα.
Μια από τις αλλαγές αυτές, όπως τονίζει το υπουργείο στη HuffPost Greece, είναι η δημιουργία τριών μητρώων:
- Μητρώο παιδιών προς αναδοχή-υιοθεσία,
- Μητρώο υποψηφίων αναδόχων ή θετών γονέων,
- Μητρώο εγκεκριμένων υιοθεσιών και αναδοχών.
Με τη δημιουργία αυτών των μητρώων θα είναι ξεκάθαρο πλέον πόσα παιδιά είναι διαθέσιμα για υιοθεσία και αναδοχή και πόσοι γονείς ζητούν παιδιά. Μόνο από το Μητρώο εγκεκριμένων γονέων θα αντλούνται τα ζευγάρια για υιοθεσία και αναδοχή, λέει το υπουργείο. Σήμερα υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ακατάλληλων γονέων (ηλικιωμένων, με προβλήματα υγείας ή άλλα) που μέσω της ιδιωτικής υιοθεσίας έχουν υιοθετήσει παιδιά. Αυτό με το μητρώο θα σταματήσει, γιατί δεν θα μπορεί να περάσει καμία υιοθεσία από το δικαστήριο εάν οι υποψήφιοι γονείς δεν έχουν προηγουμένως εγκριθεί και καταγραφεί στο μητρώο θετών, όπως μου εξηγεί η κ. Κωνσταντέλλια.
Μόνο από το Μητρώο εγκεκριμένων γονέων θα αντλούνται τα ζευγάρια για υιοθεσία και αναδοχή, λέει το υπουργείο
Όσον αφορά στο μητρώο των παιδιών, πρέπει να τονίσουμε ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει φορέας που να είναι αρμόδιος να καταγράφει όλα αυτά τα παιδιά, με αποτέλεσμα να υπάρχει άγνοια για τον ακριβή αριθμό τους. Το υπουργείο, όπως ενημέρωσε τη HuffPost Greece, έχει ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες καταγραφής των παιδιά, που οι γονείς και οι δικαστικές Αρχές έχουν τοποθετήσει σε ιδρύματα.
Μια ακόμη αλλαγή που προβλέπεται με το προτεινόμενο νομοσχέδιο είναι η σύσταση Εθνικού Φορέα Αναδοχής και Υιοθεσίας, που θα έχει στην ευθύνη του τη λειτουργία και την ανάπτυξη των θεσμών της αναδοχής και της υιοθεσίας. Εισάγεται επίσης ως θεσμός η λειτουργία διεπιστημονικών ομάδων, που θα λαμβάνουν όλες τις σχετικές αποφάσεις, που αφορούν και στα παιδιά και στους υποψήφιους γονείς και στο «ταίριασμα» των νέων οικογενειών.
