Κάθομαι στο μπαλκόνι και πίνω το καφεδάκι μου και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου σκέφτομαι πόσο όμορφη μέρα είναι η σημερινή.
Δυστυχώς δεν είμαι τόσο πειστική.
Σκέφτομαι πότε θα φύγει αυτός ο πόνος που νιώθω μέσα μου αλλά νομίζω πως δεν θα φύγει ποτέ τελείως από μέσα μου.
Έχει περάσει ένας χρόνος αλλά νιώθω πως ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνη την ημέρα. Την ημέρα που τον φίλησα για τελευταία φορά. Την ημέρα που τον αγκάλιασα.Την ημέρα που του είπα σ’αγαπώ.
Την ημέρα που έχασα τον άντρα μου για πάντα.
Κάθε μέρα προσπαθώ να σκέφτομαι το χαμόγελό του, το γέλιο του, την μυρωδιά του και τα χέρια του να με αγκαλιάζουν. Φοβάμαι πως θα έρθει η μέρα που θα ξεθωριάσουν όλες αυτές οι όμορφες αναμνήσεις. Νιώθω πως θα χάσω όλα αυτά που είχαμε ζήσει και δεν θα τα θυμάμαι πια.
Νιώθω πως αν τα ξεχάσω θα χάσω αυτό που είμαι όλα αυτά τα χρόνια.
Βλέπω άλλους ανθρώπους να είναι χαρούμενοι με τις οικογένειές τους και αναρωτιέμαι αν θα νιώσω και εγώ ξανά έτσι. Πρέπει να πείσω τον εαυτό μου πως πρέπει να ζήσω έτσι. Πρέπει να νιώσω έτσι. Δεν θέλω να νιώσω καλά για μένα αλλά γιατί μέσα σε αυτή την μοναξιά υπάρχει ζωή μέσα στο σπίτι.
Υπάρχουν 2 παιδιά που ήταν και είναι η ζωή μου.
Τα κοιτάω που μεγαλώνουν και πολύ θα ήθελα να μπορούσα να μιλήσω με τον άντρα μου και να του πω:”Δεν θα πιστέψεις τι έκανε η μικρή σήμερα! Είπε το Ρ πεντακάθαρα έπρεπε να ήσουν εδώ να την ακούσεις.”
Μακάρι να ήσουν εδώ να την ακούσεις…
Μακάρι να ήσουν εδώ για να μην χρειαζόταν να απαντήσω σε ερωτήσεις όπως:” Που πηγαίνουμε όταν πεθαίνουμε μαμά; Πώς νιώθεις όταν πεθαίνεις μαμά;” Και το χειρότερο από όλα: “Θα γυρίσει ποτέ ο μπαμπάς;”
Με τα παιδιά μου μαθαίνω και εγώ καινούριες ικανότητες.Μαθαίνω πως να ουρλιάζω σιωπηλά όταν είμαι μόνη μου με τις σκέψεις μου.Μαθαίνω να χαμογελάω ενώ κλαίω.
Θα προσπαθήσω να χαμογελάω χωρίς να κλαίω αλλά έχουμε δρόμο ακόμη. Μου έχουν πει να συζητάω αυτό που νιώθω. Σήμερα ήταν η πρώτη μου συζήτηση μαζί σας μετά από εκείνη την ημέρα.
Δεν ξέρω αν θα σταματήσω να πονάω αλλά θα προσπαθήσω να ζω με τον πόνο που πλέον έχει γίνει μέρος της ζωής μου.
Έλπίζω από σήμερα να βρω την γαλήνη που μου λείπει και το ίδιο εύχομαι και για εσάς.
babyradio.gr– Π.Σ.
«Σήμερα έχασα το παιδί μου. Μην μου λέτε ότι όλα θα πάνε καλύτερα…»
Η κόρη μου ήτανε ζωντανή για 23 λεπτά και κάθε δευτερόλεπτο ήτανε όμορφο!
